16.04.2024
Ben çok saçma konuşurum. Ciddiyim. Fakat bugün konuşacak hiç bir şeyim yoktu. Ne bir küçüklük anısı, nede başka bir şey.
Anlattı bugün yıldızım; küçükken Camii megafonunu kapalı sanıp şarkı söylemiş ve sesini tüm herkes duymuş. Biz buna çok güldük, komikti.
Benim yok komik bir anım.
Konuşmadım.
Konuştuğum kadar iyi de bir dinleyiciyim.
Ben çok gülerim, dişlerim görünür. Yalan değil, ben çok gülerim ve hatta bende inanırım gerçekliğine.
Her neyse, ne desem de boş. Doldur bir fincana kahveyi, yudumla usul usul hayatmışcasına tatlılığından hisset acısını.
Kahve içmeyi severim ben. Bunlar son telveler hayat. Sonlara doğru acılaşır... Güzel bir çocukluk olsa bile geride kalan asırlar, hatırlatacak kadar hatırımız kalmamış kırk yıllık zamandan...
⛧
