ATEŞİN GÖLGESİ

1. Bölüm

Yazardan

Geçmiş

"Anne nerdesin anne" dedi küçük kız kardeşiyle birliktelerdi çok korkmuştu henüz 8 yaşındaydı kardeşi için ağlamıyordu çünkü o daha 1 aylıktı annesi ortada yoktu gideli birkaç saat olmuştu ama hala yoktu dışarı çıkamadı küçük kız korktu annesi hep ne olursa olsun ben yokken sakın dışarıya çıkma derdi bu yüzden çıkmadı ama yoktu işte

Birkaç saat sonra

Annesinin gideli tam 7 saat olmuştu babası gelicekti ona çok kızıcak annesini üzecekti annesinin gelmesi için saatlerdir hem dua ediyor hemde kardeşine bakıyordu kardeşi meriç ama Bi türlü susumuyordu acıktığını düşünüp koşarak mutfağa gitti annesinden gördüğü gibi mama yapmaya başladı ama Bi türlü tadı öyle olmuyordu ama yinede güzeldi işte tadı daha isterdi ki "geldim meriç çok ağladın sus artık bak sana mama yaptım hadi sus annemde gelmedi babam gelirse ikimizde bağırır" küçük kız hâla annesinin geleceğine inanıyordu. Kardeşine mamasını verip uyutmak istedi ama nasıl uyuyacaktı ki hemen düşünmeye başladı annesi nasıl yapardı ki. O düşünürken Meriç daha çok ağlamaya başladı aklına gelen şeyle hemen beşiği sallamaya başladı Meriç ilk önce sustu sonra uyumaya başladı eflin meriçin uyuduğunu görünce sevindi ama annesi hala gelmemişti kapı çalınca koşarak kapıya giddin annesi sandı " geldimmmm anne nerde kaldın baba-"

Karşısındaki adama bakıyordu şaşkınca adamda ona neler oluyordu bu polis kıyafetli adamda kim diye düşünüyordu adam elindeki poşeti gösterip zor bela gülümsemeye çalıştı ve içeri girmek için hamle yapacağı sırada kız konuştu "nereye gidiyorsun sen" dedi sert sesiyle adam kızı korkutmamak için yavaşca eğildi ve onun boyuna geldi "bak ben bir polisim size yardım edicem" kız onu dinlemeden "annem nerde" dedi adam şaşkınca baktı onu hiç dinlememişti kız çok dik başlıydı ona nasıl annesinin intihar ettiğini söylicekti ki yıkılıcaktı kız içeriden çocuk ağlama sesi geldi kız hemen içeriye döndü ve içeriye girdi o sırada adam arkasından ses duydu arkasını döndüğünde sorhoş Bi adam zorla yürümeye çalışıyordu büyük ihtimalle kadının bahsettiği adamdı 'çocukları o adamdan kurtarın' demişti en son kadın adam ona bakıp "buyurun memur bey" dedi

Günümüz

Emniyetteydim en yakın arkadaşlarımın fotoğrafları vardı evet ben en yakın arkadaşları seri katil olan ve onları korumak için polis rolüne girmiş olan başlarıydım

Ada

Deniz

Kumsal

Ve ben yani berina

Hepimizin bölümü farklıydı ama ben hepsine ulaşabiliyordum onların bundan haberi yoktu çünkü onları bilmediği işleride yapıyordum biz bir grubtuk ve saklımız olmazdı onlardan birşeyleri saklamaktan nefret ediyordum. Ama öyle olmalıydı. Yanımdaki Ece hareket edince kafamı kaldırdım. Ece emniyetteki yan masa arkadaşımdı karakoldaki tüm dedikodular ondadı mahallenin dedikoducu teyzeleri gibi herşeyden haberi olurdu.Yine dedikodu için yanıma gelmişti şirindi ama bu dünya için fazla saf ve masumdu.

"Duydun mu yeni bir suçluyu yakalamışlar ama adam hiç konuşmuyormuş avukatım gelmezse konuşmam diyormuş deli gibi avukatı arıyorlar ama ortada avukat yok nasıl konuşturacaklar bilinmiyor be-"

Sözünü kesmemle sustu "Ay yeter geldiyse geldi bize ne yakalayan konuştursun valla gına geldi ya."
Durdu ve nefes almadan konuşmama baktı şaşkınca normalde üç dört kelime eden ben nefes almadan konuşup uzun bir cümle kurmuştum. Sonra kalkıp kendi masasına gitti şuanda onun tribini cekemezdim bir beş dakika sonra staj yapan selim geldi.

"Derin seni çağırıyorlar" tabiki burda kendi adımı kullanmıyacaktım "tamam neredeler" dedim şaşırmış gibi baktı normalde konuşmaz neredeler diyerek sorardım Bi an duraksadı

"Sorgu odasındalar" dedi oraya doğru ilerlemeye başladım.Sorgu odasına girdiğimde karşımdaki kişi ile şok geçirdim noluyordu burda karşımdaki kişiyi bir kaç kere görmüştüm Kumsal'ın müvekkiliydi neden buradaydı ki?Kumsal onu suçsuz çıkarmaya çalışıyordu ve benim bildiğim kadarıyla kendini yakalatacak birisi değildi neden buradaydı anlamamıştım üzerimden şokumu atlatıp konuşmayı nihayet başardım

"Beni çağırmışsınız bı sorun mu var?"

"Bir sorun yok sadece beyefendi avukatımı istiyorum demekten başka bir şey demiyor"

"Benimle ne alakası var acaba"dedim ne olmuştu yoksa herşey ortaya mı çıktı.Gercekten korkmaya başlamıştım ."Sen belki konuşturursun diye çağırdık"dedi bı rahatlama geldi bana."suçu ne?"dedim bozuntuya vermemeye çalışarak "uyuşturucu" demesi yetti anlamıştım zaten.

"Tamam siz çıkın ben hallederim camın arkasınıda boşaltın "dedim

Onlara emir verebiliyorum çünkü düşük rutbelerdi ve yapmak zorundalardı. Onlar çıkınca bende konuşmaya başlıcakken camdan ses geldi arkamı döndüm ve odadan çıkıp o odaya girdim hepsi buraya gelmişti "ben size çıkın demedim mi?"diye bağırmaya başladım hepsi başını eğip dışarı çıktı. Bende sorgu odasına girdim

"Evet ne işin var burada" dedim konuşmadı "açıklama bekliyorum"diye bağırmaya başladım "avukatımı istiyorum"dedi yine "fısıldamaya başladım "Avukatın benim can dostum seni tanıyorum Merih"dedim birden bağırdı "Siktir oradan o avukat ben ve ekibinden başka kimseye bakmıyor bile"bağırması ile geri çekildim fısıldayarak devam ettim "Belki de onun ekibindeyimdir ha?"dedim bana baktı ve konuşmaya başladı"çağır da gelsin o zaman "dedi ona baktım ve "Davanı ben alıcam ve sen bana vericeksin ifadeni bir ifade vermeden avukatınla konusamassın maalesef "dedim. Bana baktığı olumluca kafasını salladı ifadesini almak için konuşmaya başladım"evet 5-6 tane sorum olacak sana lütfen bana güven ilk sorgu biter bitmez,avukatımla görüşeceksin ondan sonra avukatımla beraber başka bir sorguya gireceksin" dedim onay beklemeden soruları sormaya başladım"uyuşturucuya seni kim alıştırdı ?"dedim ve işim gereğince not aldım. Hâlâ cevap vermeyince kafamı kaldırdım ve tam gözlerine baktım dalmışa benziyordu elimi gözlerinin önünde salladım kendine geldi. Sorumu tekrarlayınca

"Üniversitede bi partide almıştım "yalan olduğunu biliyordum ama yinede sorgulamadım .

Ben soruları sordum o yanıtladı böyle bir şekilde devam ettik biz zamanın nasıl geçtiğini fark etmedi kapı birden açılınca kafamı oraya çevirdim

Kumsal gelmişti hemen konuşmaya başlayınca beni bile görmedi.

"Ben olmadan müvekkilimi sorguya çekemezsiniz"dedi.

Kafasını çevirip bana baktı ve beni tanımıyormuş gibi konusmaya devam etti.

" Anlıyor musunuz beni?"

Hemen konuşmaya başladım "Bakın sinirinizi anlıyorum fakat bu tür vakalarda önce kişinin sorgusunu alırız sonra avukatıyla konuşur." Dedim hemen sustu çünkü biliyordu. Şimdi asıl zor olan iş vardı. Sorgu.