Reflection-Aslaz

Kayıp Sokak Kızı-1

Selam!

Görüşmeyeli nasılsınız? Umarım her şey yolundadır.

Ya Asi, Soysalan Ailesiyle yakın dost olan Korkmaz Ailesinin kayıp çocuğu olsaydı ve Alaz'la bu şekilde tanışsalardı, AsLaz ile ilgili aklımda hep böyle bir evren vardı ve dizide Asi'nin hep bir ailesi olsun istemiştim. Madem olmuyor, ben yazayım dedim.

Umarım beğenirsiniz.🤍

AsLaz'ı görmek istediğiniz başka evrenler varsa yorumlara yazabilirsiniz.✨

-------------------------------------------------------------

Yorgun adımlarla evinin olduğu sokağa girdi. Asi İstanbul'un en işlek gece mekanlarından birinde sahne alıyordu. Bu akşamki sahnesi oldukça güzel, bir o kadar da yorucu geçmişti. Yorulmasına rağmen seviyordu Asi işini, sahneye çıkmak, şarkı söylemek, hayatını güzelleştiriyordu. Sokakta geçen acılarla dolu hayatından uzaklaşmasını sağlıyordu.

Asi kendini bildi bileli sokaklardaydı. Ne zaman buralara düştüğünü, nasıl düştüğünü, ailesinin ondan neden vazgeçtiğini bilmiyordu. Bunları düşünmemesi gerektiğini, geleceğine odaklanması gerektiğini biliyordu. Geçmişe takılı kalacak vakti yoktu. Geçmişe takılmak, ona zayıf hissettiriyordu. Ve sokaklarda büyüdüyseniz, zayıf olmamanız gerektiğini bilirdiniz. Onun bir ailesi yoktu. Cesur sokakta tanıştığı biricik kardeşi dışında kimsesi yoktu. Olmasına da gerek yoktu, onlar birbirlerine yetiyordu.

Eve vardığında sessiz adımlarla içeri girdi.Saat epey geç olmuştu, kardeşi uyuyor olmalıydı. Cesur da günlük işlerde çalışarak eve destek olmaya çalışıyordu, bazen Asi'den geç geldiği oluyordu.

Kardeşini uyandırmamaya dikkat ederek odasına girdi, üstünü değiştirip yatağına girdi. Yarın sahnesi olmadığı için güzelce dinlenebilecekti. Yatağa uzanıp yastığının altında ailesinden kalan yarısı yırtılmış bir fotoğraf çıkardı. Ailesinden kalan tek hatıraları yuvarlak ön yüzünde 'Y', arka yüzünde 'M' harfi olan gümüş bir kolye ve küçük uzun kıvırcık saçlı bir kızı kucağına alan, aynı küçük kız gibi kıvırcık saçlı bir kadının olduğubir fotoğraf vardı. 'Annem' diye düşündü Asi. Ailesini dair pek bir şey hatırlamıyordu, hatırlamakta istemiyordu; ondan vazgeçen bir aileye ihtiyacı yoktu. Yine de bazen düşünmüyor değildi: Annesi, ailesi ondan vazgeçmemiş olsa hayatı nasıl olurdu? Her gece uyumadan önce, kendisinin Cehennemin Dibine ki çocuklara yaptığı gibi, ona ninni söyler, iyi geceler öpücüğü verir miydi? Babası okuldan almaya gelir miydi mesela? Çocukken o sokakta gördüğü babalar gibi, kızının başını okşar mıydı? Gözlerinin dolmaya başlamasıyla  fotoğrafı alıp ceketinin cebine koydu; kurtulacaktı bu fotoğraftan, artık ileriye bakacaktı. Daha fazla düşünmemeye çalışarak uyudu Asi.

------------------------------------------------------------

"Günaydın Soysalan Ailesi," diyerek salona girdi Alaz, saate baktı. Saat 12'ye geliyordu, bu saatte evde annesi dışında kimsenin olmamasına şaşırmıştı. "Anne, abisi ve diğerleri nerede?" Annesi Neslihan gülerek karşılık verdi oğluna, "Günaydın oğlum, abin sabah erkenden çıktı. Çağla da az önce çıktı, akşam bir arkadaşının doğum günüymüş, alışverişe gitti. Ben de birazdan çıkacağım. Feriş sana kahvaltılık bir şeyler hazırlar, sakın yemeğini yemeden çıkma."

"Gerek yok anne, dışarda Mertlere geçeceğim. Asuman teyze kahvaltıya çağırmıştı, ordan Çağla'nın yanına geçerim." Mert çocukluk arkadaşıydı, kendini bildi bileli Mert hayatındaydı, yedikleri içtikleri ayrı gitmezdi, hatta Çağla Alaz'ı kıskanır. "Sen benle doğdun, senin ikizin benim Mert değil,"
diye yakınırdı.