Aşkını trabzonun yaylalarında bulan şura en olmadık adama aşık olur. Mafya olan hisara. aralarındaki soğukluğu Trabzon'un karadenizi sahip çıktı.
Bu büyük aşkı yaylalar yaptı ve yaylalar ayrabilirdi.
İlk öncelikle merhaba. Bunu yazarken değişik ruh hali deyim o yüzden üzücü bir bölüm olabilir. Size soru sorabilir miyim? Sizce hafızamı kaybetmek için ne yapmam gerek? Unutabilmek için? Saçma bir soru sizin içindir belki Hatta arkadaşlarım bile saçma buldu ama bu soruda saçmalık olan nedir? Bazıları abartıyor bence. Ve bir kaç bir şey söylemek istiyorum. Benim adım şura. Anlamı toplantı demek ama toplantı kadar pek dinleniceğimi sanmıyorum. Toplantılarda herkes konuşur susmazlar ama ben susuyorum. Ve sessizlik... Neyse saçma şeyler konuştum yine bölüme geçiyorum. İyi okumalar 🎀 .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes benden nefret ediyordu. Annesiz ve babasız doğmak bunu gerektiriyor sonuçta dimi? Annemi ben küçük yaşta kaybetmiştim. Babam, Müslüm... O adam annemi gözümün önünde öldürmüştü. Bağırmıştım, çığlıklar atmıştım ama kimse gelmemişti. Kimse kadın dayanışması yapıp, ses çıkarmamıştı. Kimse, koşmamıştı yardıma. Karadeniz bile küsmüştü o gün anneme.
Ya Karadeniz de beni sevmesse? Ya Karadeniz de bana sırtını dönerse?
Korktuğum üç şey vardı; ilki annemi kaybetmekti. Ama annemi çoktan kaybetmiştim... İkincisine sevdaluktu. Ben sevdalanamazdım. Ya sevmezdim yada sevilmezdim. Üçüncüsü ise Karadeniz bana küserse, Karadeniz annem gibi beni bırakıp giderse... Ben annemin kaderini yaşamak istemiyordum. Ben ablam gibide olmak istemiyordum.
Babam bana bir şey demişti küçükken. "senin duygun olamaz küçük! Sen duygusuz doğdun. Duygusuz ölüceksin!" O zaman dediğinden bir şey anlamamıştım. Ama şimdi daha net anlıyordum. Ben duygusuz doğmuştum. Duygusuz ölecektim.
Muhtar süleyman abiye sinirle bakmaya devam ettim. " Bak süleyman abi saygımdan bir şey demiyim diyorum ama olmuyor. Sen beni ne hakla suçladığının farkındamısın?" Diye soludum.
Çenesini havaya kaldırdı." Bak şura kizum burası saygulu bir köy. En önemlisi senin gibi bir adam evine almıyorl-"
Alayla güldüm," lan! Sen benum annemin evine bir adam girince bir şey yapmadun da seneler geçtikden sonra mu ders çikardun?" Kahkaha attım." Pardon. Ders çıkarmadın dimi? Sadece, kendinize köpek arıyorsunuz!"
"Seni oropsu kizu! Sana yardum ettuk. Bütün köyü topladuk. Ama senin böyle yapcağunu bilseyduk baştan toplamazduk o paraları. Senin zaten namusun iki paralukdu şimdi iki katına çıksa ne olir? Annen denecek orospu-"
Ellerimi masaya vurdum." Daha bir şey demeden çıktım. Burnumdan soluyordum. Nefes alamıyordum. Annem masumdu insanlar çok acımasızdı. Gözümden bir damla yaş düştü. Gözlerimi kapattım. Yumdum gözlerimi. Tekrardan açtım. Derin nefes aldım. Yavaş yavaş yürümeye başladım.
