"İnsanlar yaşar; hayat onu çalar, bir hayali mesela ya da bir yuvaya kim bilir bir ömrü...
Peki ya kalbi ah, hayır elbette! Hayat onu en acımasız canlıların elinde bıraktı. İnsanlara...
Kırdılar, parçaladılar o kalbi böyle durdurdular.
Birbirlerinin hayatlarını da böyle kararttılar.
...
Gökyüzü bulutlara, özgürlüğe; yerküre toprağa, ölümlülere, acımasızlığa ev sahipliği yaptı.
Ya Giona o neredeydi gökyüzünde mi yerküre de mi?
Hiçbiri o boşluğa sıkışıp kalmıştı. Birisi onu kurtarmalıydı ya da birileri.
