Nakavt Sevgilim! +18

3. Bölüm

Sarp yere doğru savruldu ve sarhoş olmanın etkisiyle kahkaha atmaya başladı.Ben ise titreyen bedenimle ona bakıyordum. Görüş açıma Ayaz'ın girmesiyle derin bir nefes aldım. Elini cebine atıp siyah bir bandana çıkardı. Yanıma yaklaşıp önce titreyen ellerime sonra ağlamaktan perişan olmuş yüzüme baktı. 1 adım yaklaştığı sırada geri adım attım. Rahatsız olduğumu anladığında yerde kahkaha atan Sarp'a bakıp bir küfür savurdu.

"İzin verirsen.. " elindeki bandanayı görmem için yukarı kaldırdı. "Bunu gözüne takmalıyım." Korkuyla yüzüne baktım. "N-Neden

" Sen... " gözünü kapatıp kendini sakinleştirircesine derin bir nefes aldı "Sadece bana güven. Takmam gerekiyor. Bana güvenir misin?" dedi sakince.

Bir anda elimi tutmasıyla afalladım. Geri çekmek istediğim sırada baş parmağını dudağıma götürdü. Şaşkınlıkla yüzüne bakarken dudağımın titrediğini, ve Ayaz'ın bunu engellemek için bana yaklaştığını anladım. Eliyle elimi tutup sakinktirmek istercesine ovmaya başladı. Ama olmuyordu. Titremem geçmiyordu. Gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum. Sarpın durmak bilmeyen kahkahaları sabrımı zorluyordu. Duymamak için ellerimle kulağımı kapattığım sırada, Ayaz'ın bandanayı gözüme taktığını hissettim.

Yavaşça ellerimi kulağımdan çekip yaklaştı.
"Bandanayı sakın çıkarma. Ellerinle kulağını kapat ve ben yanına gelene kadar sakın açma. Şu şerefsizin sesini kısmam için 5 dakika ver bana."
Başımla onayladıktan sonra Ayazın ayak seslerinin uzaklaştığını hissettim.

Sarp'ın kahkaha sesi yediği yumrukla iniltiye dönüşmüştü. Ama bu kahkasının durmasına engel değildi. Ard arda yumruk yediğini hissedebiliyordum.
Ayazın haykırırcasına bağırma sesiyle irkildim.

"Kapat kulağını dedim sana!"

Sarp'ın çığlık seslerine kapatmadığım kulaklarımı, Ayazın bağırmasıyla kapatmıştım. Durmak bilmeyen titremelerimin devam etmesiyle daha da sinirlenmiştim. Kendimi sakinleştirmek istercesine derin derin nefes almaya başladım. Annem titremeye başladığımda, yada panik atak geçirmeye başladığım zaman 100 kere nefes alıp vermemi söylerdi. Hemen sesli bir şekilde nefes almaya başladım.

{2 Dakika Sonra}

"98."

"Nefes al, Ver"

"99."

"Nefes al, Ver"

Bir çift elin ellerimi kulağımdan çektiğini hissetmemle irkildim. Ya Sarp'sa? Bu iğrenç düşünceyle ellerimi elinden kurtardım. Ellerimle yüzümü kapatıp geriye çekildim. Ben sakinleşmeye çalışırken gözlerimdeki bandananın açıldığını hissettim.

"Ve 100." Karşımda Ayaz'ı görmemle derin bir nefes alıp boynuna sarıldım. Ayaz'ın karşılık vermesiyle kendimi rahatsız olmak yerine güvende hissettiğimi anladım.  Gözlerimden akan yaşların ceketine düşmesiyle Ayazın sarılması daha da sıkılaşmıştı. "Şşt, tamam. Geçti."

Geçmemişti. 2. travmam olarak bu günü asla ama asla unutamayacaktım.
"Geçmedi!" diye haykırdım bir anda. Ayaz'dan uzaklaşmak istediğim sırada Ayaz buna izin vermemiş daha sıkı sarılmıştı. "Geçmeyecek!" diye haykırdım bir kez daha. "Geçmiyor!" dememle kendimi Ayaz'a tamamen bırakmıştım.

Ayaz geriye çekilip yüzüme baktı. Yüzünde sahte bir duygu yoktu. 'Herşey geçti.' dercesine buruk bir tebessümle bana bakıyordu. Elini yüzüme gözyaşımı silmek için uzattığında gözlerimi kapattım.

"Daha ıyımısın? Titremen azaldı sanki." demesiyle gözümü açıp ellerime baktım. Azalmıştı. Gözlerim yerde kanlar içinde yatan Sarp'ı bulduğunda yüzümü buruşturdum. Bu herif yarın okula mı gelecek. Kahretsin!