Miles Away | Niki Centric | Ongoing

Part 15

අමිහිරි කාරණා ⁣ගොඩක් සිදුවුණ ඒ දවස ගතවෙලා සතියකුත් නිහඬවම ගෙවුණා..
මේ සතියම මම ගතකළේ බොහොම උදාසීන බවකින්..

ඒකට හේතුව මිචිකො නොවන බව තේරුම් ගියත්, හරිම හේතුව මට වටහාගන්න පුළුවන්කමක් තිබුණෙ නැහැ..

චිත්‍ර පන්තියේ දීපු අවසන් නොකළ පැවරුම් කීපයකුත් බාගෙට ඇරලා දාලා තිබුණ තීන්ත ⁣බෝතල් කීපයකුත් මගෙ කාමරේ පුරාම විසිරිලා තිබුණා..

එදායින් පස්සෙ අයාකාව මට මුණ ගැහුණෙ නෑ..එදා එ් ඇස්වල තිබ්බ කේන්තියයි දුකයි මාව වරින් වර නොසන්සුන් කලා..තවමත් අයාකා කෙරෙහි මම කේන්තියෙන් හිටියත්, මමයි වරදකරු කියන හැඟීම මගෙ හිත පුරාම දුවමින් මාව දුර්වල කළා..
අයාකාගෙ දෙමව්පියන් ව්‍යාපාර කටයුතු ගැන කතා කරන්න අපේ ගෙදර එන හැම අවස්ථාවකම අයාකා මෙහෙ එන්න පුරුදු වෙලා හිටියා වුණත්,පහුගිය දවස් කීපයේ එයාගෙ දෙමව්පියො එක්ක එයා ආවෙ නැහැ..
වෙනදට විනාඩියෙන් විනාඩියට අයාකාගෙන් ලැබෙන කෙටි පණිවුඩ මේ දවස් කිහිපය තුළ ලැ⁣බුණෙ නැහැ..
මොකක් හරි බොරු හේතුවක් ගොතාගෙන කතා කරන්න එන ඇමතුම් ආවෙ නැහැ..

නමුත් ඒ හේතු මාව යම් තරමකින් සතුටටත් සැනසීමටත් පත් කරන්න සමත් වුණා..

සතිඅන්තය එළඹෙන්න තියෙද්දි හවස්වරුවේ මම කාමරේ විශාල ජනේලෙන් අහසට නෙත් යොමාගෙන හිටියෙ පැවරුම් අවසන් කරන්න නවමු අදහසක් හිතට එනතුරුයි..

මගේ දෙමව්පියො හදිසි ව්‍යාපාර කටයුත්තකට දවස් කිහිපයකට ඔසාකා වලට ගිහින් හිටි නිසා ගෙදර හිටියෙ මමත් කොනොනුත් ගෙදර බලාගන්න අායා අම්මත් මුරකරුත් විතරයි..ඉතින් ගෙදර තිබුණෙම පාළුවක..

"පුංචි මහත්තයා..ඔයාව මුණගැහෙන්න ඔයාගෙ මිතුරිය ඇවිත් ඉන්නවා.."අායා අම්මා කාමරේට එබු⁣ණා..

"මිතුරිය..?කවුද ඒ?"මම ඇහුවෙ එකපාරටම ඒ කවුද කියලා හිතාගන්න පුළුවන්කමක් නොතිබුණ නිසයි..

"වෙන කවුද පුංචි මහත්තයා..ඔයාගෙ මිතුරිය අයාකා.."

_______________

To Be Continued