Haziran - Yirmi Bir

Otuz Yedinci Bölüm

Merhabaa

Nasılsınız, neler yapıyorsunuz?

Kaos dolu bir bölümle geldim, gecikme için özür dilerim. Burada çok konuşmayacağım bölüm sonunda küçük bir bilgilendirme yaptım. Sizi bölümle baş başa bırakacağım.

Bu bölümde argo, küfür, cinsel saldırı, yasaklı madde kullanımı, vahşet, cinayet, kaos ve benzeri unsurlar bulunmaktadır. Rahatsız olan, küçük yaşta veya etkilenen okuyuculara okuması tavsiyem değildir.

Oy verip yorum yaparak destek olursanız çok sevinirim <3

İyi okumalar...

~~OTUZ YEDİNCİ BÖLÜM~~

Kiraz/Sevgi Çevik
Üç Hafta Sonra...

Duyduğum ayak sesiyle yataktan kalktım. Gözlerimi tam açamamıştım bile. Sessizce odadan çıktım. Merdivenlerden inen bir beden görünce kendime gelmiştim.

Saat sabah beşti. Belki biri susadığı için aşağıya iniyordu?

Merdivenlere doğru yürürken olabildiğince sessiz olmaya çalışıyordum. Önümden giden kişi de gerçekten sessizdi. Adımları duyulmuyordu neredeyse. Fark ettirmeden takip etmeye çalışıyordum.

Merdivenler bittiğinde bodrumdaydık. Cebinden bir anahtar çıkarıp, bizim plan yaptığımız kilitli bodruma girdiğini görünce elimle ağzımı kapadım.

Hain oydu.

Kim olduğunu öğrenmek için bir kaç adım attım. Kendimi fark ettirmeden içeriye baktım. Ama kimse yoktu. Duraksadım. İçeride nerede olabilirdi? Ne yapıyordu? Kimdi?

Belki de merakıma yenik düştüğüm için tuzağını fark edemedim. Bir kaç adımla içeriye girmemle bacağıma bir kurşunun girmesi bir oldu. Acılı bir ses çıkardım ama bir el sımsıkı ağzımı kapadı. Diğer eliyle kapıyı kapadığını duydum.

Kim olduğunu görmek için ellerinden kurtulmaya çalıştım. Ustaca beni zapt ediyordu. En sonunda ağzımı bir bantla kapadı, beni susturdu.

"Senden kurtulmanın vakti gelmişti, Kiraz."

Bir an nefes almayı unuttum. Tam anlamıyla şoka girmiştim. Beni yere attığında sonunda onu görebildim. Sesinden tanımıştım ama görünce bir kez daha şaşkınlıkla gözlerimi büyüttüm. 

Ecem silahını bir kez daha bana doğrulttu. "Çok fazla yoluma çıktın, az daha siz aptallara yakalanıyordum."

Yönetici aynı zamanda da hain Ecem'di. Taşlar yerine oturmuştu. İhtimaller arasındaydı ama Ecem bir çok kez hain olmadığını kanıtlamıştı. 

Akıllıca düzenlenmiş bir oyunda piyonu olmuştuk. Her hareketimizi yönetmişti ve şimdi fark ediyordum.

"İşte kendi sonuna kendi ayaklarınla geldin, Kiraz. Son sözünü söyle."

☀️

Yulia Kuznetsov

Kuznetsov ailesinin bir çok akrabası vardı. Ama biz amacımıza sahip çıkan tek aile kalmıştık. Babam ailesinin tek erkek çocuğu olduğu için Kuznetsov'lara liderlik edecek gelecek erkekte onun ailesinden olmalıydı.

Öyle olmadı.

Annem üç kız doğurdu. Olga Kuznetsov, Yulia Kuznetsov ve Ekaterina Kuznetsov. Ben ortancaydım, en küçüğümüzde Ekaterina'ydı. Bizi eğittikleri şartlar hep ağırdı ama annem Azra Aslanoğlu tarafından öldürüldükten sonra daha da ağırlaştı.