"𝑩𝒖𝒕 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒓𝒆𝒎𝒆𝒎𝒃𝒆𝒓 𝒕𝒐 𝒍𝒐𝒐𝒌 𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒂𝒍𝒍 , 𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒂𝒍𝒍. 𝑰 𝒐𝒏𝒄𝒆 𝒕𝒓𝒖𝒔𝒕𝒆𝒅 𝒂 𝒉𝒊𝒅𝒅𝒆𝒏 𝒎𝒐𝒏𝒔𝒕𝒆𝒓 𝒂𝒏𝒅 𝒋 𝒒𝒖𝒊𝒄𝒌𝒍𝒚 𝒓𝒆𝒈𝒓𝒆𝒕𝒕𝒆𝒅 𝒊𝒕. " - miejscowy grajek śpiewał monotonną zwrotkę "𝑇ℎ𝑒 𝑒𝑛𝑖𝑔𝑚𝑎 𝑜𝑓 𝑠ℎ𝑎𝑑𝑜𝑤𝑠" próbując naśladować kojący głos wokalisty "𝐴𝑟𝑐𝑎𝑛𝑒 𝐻𝑎𝑟𝑚𝑜𝑛𝑖𝑐𝑠 " z marnym skutkiem.
- Na chronoxa, jak to możliwe że nie jest mu wstyd, krzywdzić to cudo - powiedziałam, chyba trochę za głośno, gdyż usłyszałam wywarczane "W tych czasach, nie docenia się prawdziwych artystów" poprzedzone głośnym tupotem.
- Chyba ktoś tu nie jest w humorze - Elara wymamrotała pod nosem.
Wszyscy, to znaczy nasza uboga czwórka, siedzieliśmy na opustoszałej części centrum wioski, gdzie zapuszczali się tylko nowi w okolicy. Jedną z większych przyczyn tego były wybryki Farrisa , z czego ewidentnie był chorobliwie dumny. Ale wracając do historii. To był irytująco spokojny wieczór, ale jako że raczej byłam tym "shy friend" w grupie, miałam totalnie związane ręce. Dlatego, błagalnie rozglądałam się po twarzach reszty towarzyszy znudzona, jednak nie uzyskałam żadnego ratunku... Czego można było się spodziewać. Po chwili wykonywania bardzo dziwnych ruchów, skupiłam się na pobliskim lesie. Wydawał się bardzo... Tajemniczym miejscem. Nie żebym tam nigdy nie była ale... Nigdy z bliska i w środku nie był taki sam. Wpatrywałam się ciągle w ciemne cienie, poruszającej się "tajemnicy" overthinkując. Jednak z zamyśleń, natychmiastowo wybudził mnie odgłos zwiastujący komendę "Coś się dzieje. A ja nie mogę tego przegapić". Błyskawicznie przekręciłam się w stronę światła i odgłosów, jak pięciolatek gdy zobaczy prezenty pod choinką.
- Puszczaj mnie ty, mały niewdzięczny śmieciu! - awanturował się wysoki głosik, gwałtownie wypluty przez portal.
- Na mojego chronoxa - szepnełam, patrząc się wprost na istotę.
... Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że był to początek końca.
- Ej larwy, musicie to zobaczyć - ciągle w pewien sposób zszokowana, szepnełam do reszty.
CZYTASZ
𝖛𝖔𝖎𝖈𝖊 𝖔𝖋 𝖙𝖍𝖊 𝖘𝖎𝖗𝖊𝖓𝖘 | 𝑬𝒏𝒅 𝒐𝒇 𝒃𝒆𝒈𝒈𝒊𝒏𝒊𝒏𝒈
Fantasy" Human is more dangerous than you think. Remember."
