♦️AMEDİN KUMASI ♦️

BAHRANİ 3

YAZARDAN:

"Baba nolur sun beni verme.
Ben kuma olarak gitmek istemiyorum"

Genç kız babasının ayaklarına kapanmış
Saatlerdir. Babasının onu kuma olarak vermemesi için elinden geleni yapıyor'du.

"Ne zaman dan belli benim isteklerimin. Ne zaman dan belli, benim sözümün üstüne söz söylemeye kalkarsın Rozerin."

Bozan ağa kızının bu hareketinden nefret ederdi.

Kızının biraz aklını kullansa hepsi için iyi olacağının farkında değil'di.

Bozan ağa için bu böyleydi..

Rozerin ise artık ne ağlaması ne de yalvarmasının.
Bir işe yaramayacağının farkına vardı.

Saatlerdir ağa babasına yalvarır idi
Fakat hiçbiri, bir işe yaramıyor'du.

Ancak tek anlamadığı ağa babası ona neden böyle bir kötülük yaptığıydı

Rozerin babası bozan Ağa'nın yamacından, çekilip ayağa kalkıp
Babasının tamda karşısında durdu.

"Bana böyle bir kötülüğü neden revâ görürsün bav."

Rozerin biraz duraksayıp yeniden babasına ithaf en.

"Yoksa o olaydan hâlâ beni'mi sorumlu tutarsın, ondan dolayımı'dır? Beni kuma vermen. Geçmişin intikamını şimdi'mi
Çıkarırsın."

Bu söyledikleri bardağı taşıran son kelamlar idi.

Bozan ağa sinirine hakim olamayıp sert bir tokat atmıştı kızına.

O öyle bir tokattı'ki Rozerin kahranın kalbini parçalamıştı.

O tokat Midyat'ı sarsmıştı,
Mardin'in o boz toprakları,
Her Gün güneş ile doğarken.
O gün kara bulutlar, yağmur eşliğinde
Mardin, Midyatta hüküm sürüyordu.

Lakin bu kara bulutlar tek Mardin'in değil.

Ateş gibi yanan bir kalbin özerine'de
Çökmüştü..

Rozerin babasının tokat attığı yere elini
Koymuş, ona tokat atan babasına yönelik.

"Bunu'da yaptın ya bav kızına tokat da attın.."

Bozan ağa ise kızına tokat attığı eline bakıyor'du.

Kızının ettiği kelamlar ile elini sıktı bunu yapmak zorunda idi.

"Git Rozerin git keçamın git ve hazırlan tez elden gidesin."

Bozan ağa öyle zorlanıyor'du ki kızına git derken ama artık başlıyor'du.

Oğlunun, karısının yere dökülen kanın bedelinin ödetme vakti geliyor'du.

Rozerin olduğu yere mıhlanmıştı adeta..
Babası ondan bu kadar'da mı nefret ediyor'du.?

Bozan ağa ise birgün kızının onu anlayacağını, umut ediyor'du.

~Cidden umut etmek neydi..~

Zümrüt xanım kızına dönüp

"Keçamın derya nerededir, yemeğe de inmedi.?"

"Ana midesi bulanıyormuş ondan inmek istemedi, bende karışmadım."

Zümrüt canım yerinde rahatsızca kıpırdanıp.