SON AKŞAM YEMEĞİ

6.BÖLÜM - UNUTULMAK İSTENENLER-

Sol gözümden yaş geldi, sonra bir yaş daha...

Dediği kelimenin, anlatmak istediği şeyin farkındamıydı?

"Ne oldu Kayra Altınalp, tek ailem olan abimi öldürdün mutlumusun, ha!?"

Abisi... Demir sertesen, aşkım, hayatım ve yangında kaybettiğim geleceğim ve geçmişim...

"B-ben kimseyi öldürmedim senin a-abin yok ne saçmalıyorsun Melis?" sesimin bu kadar güçsüz çıkması içimdeki acıyı kat kat arttırıyordu...

"Sen mi? Sen benim hayatımdaki tek kişiyi aldın!"

"Babanıda sen öldürdün değilmi, peki annen söylesene o nasıl öldü Kayra!?" susmalıydı benim suçum yoktu

Sesler çoğalmaya başladı kafamda...

Yanan evden kucağımda küçük bir kız çocuğuyla çıkmıştım

Gözümün önünde yandı geçmişim, hayatım, ailem, aşkım...

"Ne oldu Kayra Altınalp, tek ailem olan abimi öldürdün mutlumusun, ha!?"

İçim o evden daha çok yanıyordu yanmış olan bileğime baktım sadece baktım..

Geriye kaçmaya başladım bir,iki adım sonra dizlerimin üstüne düştüm bayılan küçük kızın bedenini hemen yanımda ki havuzun başına koydum.

Çığlık attım, bağırdım, hıçkıra hıçkıra ağladım. İçim sönmek bilmeyen bir ateşle yanmaya başladı. Hayatımı  artık kendim için değilde o küçük kızı yaşatmak geçmiş hakkında birşey hatırlamaması için adayacaktım babam gibi...

"Yanma!" dedim eve içinde güven ile yaşadığım ev gerçekten bana ev huzuru veren koruduğumu hissettiğim insanları almıştı...

Acı dolu çığlıklar, sonra itfaiye ve ambulans sesleri, iyimisin diye soran meraklı kalabalık, nasıl oldu diye soran polisler...

"Sen mi? Sen benim hayatımdaki tek kişiyi aldın!"

Peki benim hayatımdaki alınan insanların hesabını kim verecekti?

Ben kime bağırmalıydım? Dedim ya suçlu yine biz dik ,kaderi kirleten ,geceyi korkunç hale getiren yine bizler dik...

"Senden nefret ediyorum. Duydun mu beni ! Senden nefret ediyorum!"

Sus artık sus. Boğuluyordum ateşin içinde...

Yanına gittim kendime çekmeye çalıştım elimi sertçe itti

"Hayır birtanem hayır,yok öyle birşey inanma onlara"

"Yalan söyleme bana!"

"Yapma canım benim yok öyle birşey inan bana "

"Bundan sonra düşmanımsın Kayra Altınalp !"

Gözümden akan yaşlar içimi rahatlatmıyor daha çok acımı tazeliyordu...

Kapı açıldı ve içeri o girdi...Elinde silah vardı ,içimde korku tohumu yeşerdi.

"Nasıl dokunaklı bir sahne kıyamam. Neyse ne biraz araştırma yaptım Melis Altınalp yada Sertesen mi desem? "

"Tabi neye şaşırıyorsam sizin yaşamınız bile sahte, düzenbazlıklarla dolu !"

Silahı Melise doğrulttu. Nefesimi tuttum Ne oluyordu!

"Ve ben sizi uyardım doğruyu söyleyin diye ama hayır hâlâ bu uyarıyı anlamayanlar var bende bu yalanlara tahammül edemiyorum bay bay Melis"

Kurşun sesi... Gözümün önü karardı etraf dönüyordu

Vücudum sanki parçalanmış gibi ağrı girdi. Gözümün önüne bir perde indi heryer karardı

Sonra bir kurşun daha..

"İyi uykular"

Son gerçekten bumuydu...

Bölüm kısa ama heyecanlıydı biraz garip bir giriş oldu adranelin dolu smdm

Neyse bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Melis sizce yalana mı inamış?

Sizce Kayra birini öldürdümü?