Ama şurada, kalbimde öyle bir sıkıntı var ki bilemezsin. Neyse önemi yok.
Hamlet
Bölüm 24. Veda Busesi
❝𝓿𝓮𝓭𝓪𝓫𝓾𝓼𝓮𝓼𝓲❞
Zaman kavramını yitirirken düşüncelerin de yavaş yavaş şekillenmeye başlıyor. Ben burada ne yapıyorum diye sormaya çok erken başlasam da bu üç ay bize üç yıl gibi gelecek eminim. Nokta bizden duygularımızla birlikte daha birçok şeyi alacak. Başta ufak bir yarışmadan ne olur diye sorarken şimdi buradan çıktıktan sonra ne olur diye düşünüyorum.
Gündüz tek yumrukla bayılırken kimsenin bir şey yapmaması buna müthiş bir örnekti. Adının Fahri olduğunu söyleyen iri abi -abi demek istiyorum çünkü yaşı bizden hayli büyük duruyor, evet benden bile- Gündüz'ü ayağının ucuyla iterek ikili koltuklardan birine geçip oturdu. O kadar iriydi ki koltuk ona tek kişilik gibi olmuştu. Giydiği tişörtünden gözüken damarları bile Gündüz'e değse bayılırdı zaten.
Cama yaslanıp onları izleme devam ederken önceden olsa ne yapardım diye düşündüm. Burada daha ikinci haftam bile dolmadan değişime uğramıştım. Eski Leyla olsa Gündüz'e yardım ederdi. En azından onu kanepeye taşıyıp üzerini örtebilirdi. Ancak şimdi parkenin üzerinde düştüğü gibi kalırken başının altına bir yastık bile koyasım yoktu.
"Gündüz biraz gevşektir, sen onun kusuruna bakma," diyen kişi Gülşah'tı. Hâlâ bu aptal çocuğu korumasına şaşırıyordum. Daha da beteri ondan büyük bir beklenti içinde olmasıydı. Fahri abi sert bakışlarını Gülşah'a yöneltince yerince huzursuzca kıpırdanıp en sonunda başını çevirdi.
Tek kulağındaki kirazlı küpe onun kırmızı çizgisiydi ve herkes bu konu hakkında yorum yapmayacağını anlamış gibiydi. Biraz odada gezinmek isteyip mutfak gibi gözüken yere girdim. Tüm çekmece ve dolapları boş göstermelik bir mutfak. Aslında yanız kalmak için oldukça idealdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NOKTA
Novela JuvenilÜniversitede edebiyat ve konservatuar öğrencilerin gizemli bir şekilde ortadan kaybolması dikkatleri çeker. Fakat asıl soru şudur ki; hepsi arkasında iyi olduğuna dair notlar bırakmıştır. Okul dolaplarına bırakılan zarflardan kimsenin haberi yoktur...