Zaman'ın Saçları

Part1

Anasınıfında okuyordu, evine 1 km felan uzaktı ana okulu. O diğer çocuklara aldanıp gitmek istemişti aslında, bilmiyordu zor bi eğitimin onu bekliyeceğini zaten nereden bilecekti şuncacık çocuk. Kuzeni onu okula götürmek için görevlendirilmişti aslında oda halinden pek memnun değildi ama aile olduğu için karşı gelmek güç isterdi doğrusu. Daha küçük olduğu için hiçbirşey'in farkında değildi. O gün anaokulunda ilk günü olucaktı ve sabah erkenden kalkıp mavi önlüğünü ve beyaz yakalığını çekmeceden çıkarıp üstünü giymeye başladı, zaten nerden baksan çoğu şeyi biliyordu. Kuzeni sabah saat 8.00 civarı kapının önünde bekliyordu. Güneş iyice doğmuş, horozlar ötmeye başlamış, eniştesi arkadaki tavukları bahçeye salmıştı bile. Eniştesi herşeyi bilir biraz espri anlayışlı ve komik tarz adamıdır kendisi çok konuşmaz az ileride mini bir marketleri vardı sabah o civarlarda ağzında sigarasıyla markete doğru ilerliyordu. Bu her sabah tekrarlanıyordu çünkü eniştesi saatini tutar saatine göre işini yapardı. Lewis beslenme çantasınıda yanına alıp kapıyı kilitleyip dışarıya çıkmayı başarmıştı. Kuzeni bir iç çekerek "sonundaaaaa" diye uzatarak sesini çıkarmıştı ve yola koyulmuşlardı. Lewis'in içi heyecan içinde kıpır kıpır idi. İlk günü olacaktı acaba nasıl olucak? Güzel arkadaşlarım olucak mı? Oyuncaklarım olucak mı? Öğretmenim sinirlimi? Bağırır mı vurur mu? Kafasında bir sürü soru işareti vardı ama hepsini gidince öğrenicekti zaten yolun çoğu gelinmişti bile. Kasabada merkezde olan bi okuldu bu, yanında bi orta okul bide lise vardı. Kuzeniyle birlikte anasınıfı kapısının önüne gelmişlerdi ayakkabısını çıkarıp küçük bi terlik giymek zorunluydu ve lewis'de öyle yaptı. Ama o kuzenini de içeriye istiyordu, daha ortama alışamamıştı kimse sıcak değildi öğretmeni lucy onu sakinleştirmek için herşeyi deniyordu ama lewis ağlayarak kuzenini istediğini söylüyordu. Kuzeni, saat 12 ye kadar yanında durmuştu ve çıkış saati gelmişti artık, lewis terlikleri rafa kaldırıp ayakkabısını bulup giymişti. Şimdi eve gidip yaramazlık yapmak istiyordu ama babasının müsade etmeyeceğini biliyordu anneside kızabilirdi ama kıyamazdı lewis'e. Yola çıkılıp eve varılmıştı bile, eniştesi marketin önünde lewisi bekliyordu çünkü onu ödüllendirmek için bi çikolatayı çok görmezdi, paylaşmayı seven bir insandı. Saçları hafifçe beyazlamış, bıyıkları üst dudağının üstünde biriktirmiş sakallarını almıştı. Telefonu her zaman kemerine geçirdiği korumalıkta olurdu elini sağ tarafına attığında telefonuna rahatça ulaşabiliyordu. Lewis eniştesini gördüğü zaman yanına koşmuş çikolatasını almıştı ve arka bahçeye geçmek için sabırsızlanıyordu ama ilk önce eve gidip beslenme çantasını ve üstünü değiştirmesi lazımdı. Binanın kapısından içeri girdi bi kat aşşağı inip kendi evinin kapısını çaldı, ama açan yoktu bir kaç defa daha vurdu kapıya yine kapıya bakan yoktu. Binadan çıktı ve arka taraftan dolanıp balkonun kapısından içeri girdi, yatak odasına baktığında hiç eşya yoktu şaşırmıştı biraz ama daha küçük olduğu için bir şeyden haberi yoktu. Aslında haberi olmaması yanlış değil çünkü daha sabah evdeydi. Lewis komşuya felan gitmiştir diye geçiştirdi kafasından, ama akşam saatine kadar annesi hala gelmemişti. Babası lewis'i evden alıp halasına götürmüş bu gece orda kalmasını söylemişti. Lewis annesiyle babasının kavga ettiğini annesinin ananesine gittiğini bilmiyordu ve bilmemesi daha iyi olucak diye düşünmüştü babası. Lewis o gece halasında kalmıştı ya diğer geceler? Onlar ne olacaktı? Elbet annesi gelicekti aklına. Çünkü daha 6 yaşındaydı ve düşünceleri her zaman bi adım öndeydi. Akşam üzeri kendi evine doğru bahçeden atladı ve kendi evine geçti babası, "annen ananene gitti istersen seni oraya yarın götürebilirim demişti" lewis bi yandan sevinmiş ama bi yandan da neden ben gidiyorum annem birdaha gelmiyecek mi diye cümleler toparlıyordu kafasında.