Boşluğa bakıyordum somut olabilecek kadar somut ama elle tutulamaz gibi,
Tutmak istiyorum ama ellerimden kayıyor
Yıldız misali belki.
Yaşamak istiyorum olabildiğince özgür.
Ne özgür, kim özgür, nasıl özgür?
Görmek istiyorum uçsuz bucaksız,
İmkansızı görmek istiyorum.
Yalan söylüyorlar.
Bakmak istemiyordum ben, tutmak istemiyordum, görmek istemiyordum, yaşamak istemiyordum ben...
Zorla baktırılıyordum, zorla görüyorum, zorla yaşatılıyordum ben...
Motorun üzerinde son gaz trafikte gidiyorduk, belki küfür edenler, aşağılayanlar olacaktı ama şuan hiçte umurumda değildi. Onunlaydım ve mutluydum. Ellerimi belinden geçirdim şuana kadar hiç bu kadar özgür ve huzurlu hissetmemiştim belki de. Kollarımı belinden çektim ve iki yana doğru açtım rüzgarın vücudumdaki o inanılmaz hissiyatını seviyordum. Bu hayata bir daha gelseydim başka ne isterdim acaba? Kaskı çıkarmak ve onu öpmek ardından kokusunu içime çekerek başımı sırtına dayamak istiyordum aramızdaki tek engel bu sinir bozucu kasktı.
Ellerimi beline tekrar sardım ama kollarımın arasındaki vücudun gerildiğini his ettim, kafamı kaldırıp yola baktığımda ise bize doğru hızla gelen bir arabayı gördüm.
Çığlıklarım kulağımı sağır edecek kadar yüksekti ama o çığlık arabayı durduramadı. Fren bir işe yaramadı sağa kırmak bir işe yaramadı hiç bir şey işe yaramadı. Gözlerim doldu ben yaşamak istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Veda Öpücüğü
Teen FictionEllerimdeki karanlığı görüyordum, hayır göremiyordum karanlık görünmez. Hatırlıyorum doğruyu, hayır hatırlamıyorum doğru değil hiçbir şey. Ölüyorum ben, hayır ölmüyorum öldürülüyorum ben. Yaşıyorum ben. hayır yaşamıyorum yaşatılıyorum ben.
