ᴛᴀᴋᴇ ᴏɴᴇ ʟᴀsᴛ ʙʀᴇᴀᴛʜ ғᴏʀ ʟᴏᴠᴇ ᡣ𐭩 ʀᴀᴅɪᴏsᴛᴀᴛɪᴄ

ʏᴏᴜ'ʀᴇ ᴏᴜᴛ ᴏғ ᴛʜᴇ ɢᴀᴍᴇ ᡣ𐭩

Bu bölüm kısa ve Alastor'un gözünden.

×××××××××××

Bu şehre geldiğimden beri mavi geceler kendini kırmızılığa bırakana kadar sahilde, kayalıkların üzerinde öylece oturuyor ve kaybolana dek yıldızları seyrediyordum. Sonra sadece tanrının beni tanıdığını, sadece onun yanımda olduğunu düşünüyordum.

Kurtulmak istiyorum.

Kötülüğün orada yanıma yaklaşamayacağını, kötülüğümün başkalarını incitmeyeceğini hissediyordum.

...

"Biliyorsun...Sen bir şarkının notalarını bile öldürebilecek bir ruha sahipsin. Karanlık ve kaybolmuş, kimsesiz..."

"İşte bu yüzden seni seçtim."

...

Kurallar çoktan belirlenmişti.
Ve burada oyun bozanlara yer yoktu.

Gülümsemekten başka bir duygu göstermiyordum ama yine de onun  anlamasını umarak kaşlarımı çattım.

Vox...Sen bu oyunun dışındasın.

Gölgelerle süslenmiş sarmaşıklarımı onun etrafına sıkıca sardım ve onu yukarı kaldırdım.
Amacım onu incitmek değildi ama eğer gitmezse, şimdi benden uzaklaşmazsa daha da incinecekti.

Vox zorlanıyordu. Ellerimi her sıktığımda sarmaşıklar onun ruhunu parçalıyordu. Kurtulmak için uğraşmadı bile.

Bu beni daha da öfkelendirdi. Onu daha fazla hırpalamaya başladım.

Seni lanet...Kahrolası...Aptal.

Sonunda birkaç kemiğinin kırıldığını duymuştum.

Lanet olsun. Hayır...
Bunu istememiştim.

Endişeyle onu yere bırakırken kollarımı etrafına sardım. Dişlerini sıkmış acısını gizlemeye çalışıyordu.

Charlie koşarak yanımıza geldi.

"Alastor! Yapma!"

Vox'u tuttu ve benden uzaklaştırmaya çalıştı.

Kendimi kötü hissettim.
"Sorun yok..Acımıyor..." dedi Vox ve benden ayrılmamak için direndi.

Neden bu kadar ileri gidiyor..Neden peşimi bırakmıyor?

Kollarımın arasında fısıldamaya çalışırken canı yanıyordu.
Bense gülümsemekten başka bir şey yapamıyordum.
Ama yapmak istiyordum.

×××××××××××