PELIGRO - Birinci Bölüm

Fred Clark

Astronot adamı etkisiz hale getirdiğim sırada duyduğum sesle irkildim. Kafamı sesin deldiği yere çevirdiğimde Edward'ın kızla birlikte havuzun içinde olduğunu gördüm.

"Hey! Tamam artık kalk üstümden bir şey yapmayacağım!" dedi sıkıca tuttuğum kişi.

"Hareketlerine dikkat etsen iyi olur" diyerek kalktım. Ed'in yanına gittim. Kız da o da havuzdan çıkmıştı.

Ed sert bakışlarını kıza yönelterek "Sen hayatıma beni rezil etmek için mi gönderildin? Daha adını bile bilmiyorum ama yirmi dört saat içerisinde iki kere beni rezil ettin!" dedi.

Kız dili tutulmuş gibi Ed'e bakıyordu. Az önceki vahşi tavrı tamamen değişmiş, şaşkın ve saf bir ifadeye bürünmüştü. Havanın soğukluğuna ve sırıl sıklam olmalarına rağmen yanakları kızarmıştı.

"Bunları sonra konuşuruz. Herkes bize bakıyor. Hadi Olivia sakin bir yere geçelim." Diyerek elimi beline koyup onu gözlerden uzak bir yere yönlendirdim.

Ed, "Ne? Onu tanıyor musun bir de!" diye ters ters bana bakarken bizi takip etti.

"İsim hafızam seninkinden daha kuvvetli. Astronot arrkadaşın 'Neil' gelmeden hemen önce tanıştık."

"Sahi Neil nerede?" dedi. Tahminimce adamın adını hala 'Neil' sanıyordu.

Olivia kafası karışmış bir şekilde bana bakarak"Neil kim?" diye sordu.

Ed sert bir tavırla lafa dalarak "Az once saçlarını yolduğun arkadaşım." dedi

Ed'in suçlayıcı bakışları altında Olivia'nın yanakları iyice kızarmaya başladı. Tam sessizliği bozmak üzereydim ki bir kızın hızlı adımlarla bize doğru geldiğini fark ettim -ki ayağındaki topuklularla nasıl dengede duruyor aklım almamıştı.

"Olivia Marino sen aklını mı kaçırdın!" soluk soluğa yanımıza yaklaştığında peşinden birinin daha geldiğini gördüm.

Oliva "Bence sen onu Jamie'ye sor" diyerek karşılık verdi.

"Jamie de kim?" Ed'in kafası karışmış gibi görünüyordu.

Kız Ed'i görmezden gelerek doğrudan Oliviaya dönmüştü. "İnanmıyorum bu halin ne! Nasıl oldu bu? Elbiseni değiştirip makyajını tazelememiz gerekiyor. Bütün emeklerim heba oldu..."

Arkasından gelen adam kolunu kızın beline dolayarak kendine doğru çekti. "Sorun yok bir tanem hallederiz." Bize dönerek "Merhaba ben Stewart Miller, bu da sevgilim Elsa Martin. Yaşanan talihsiz kazadan dolayı özür dileriz. Lütfen bizle gelin yukarıda yedek kıyafetlerim var. Telafi edebiliriz." Diyerek samimi bir şekilde Ed'e ve bana gülümsedi.

Ed göz devirip "Gerek yok. Gidiyoruz" dedi ve cevap beklemeden hızlı adımlarla çıkışa yöneldi. Ben de samimi bir gülümseme sunduktan sonra onu takip ederek mekandan ayrıldım.