"Washroom lang ako." saad ko kay Shan. Tumango siya at tumingin sa mga taong nagsasayawan.
Pumasok ako sa loob ng bahay at nagtungo sa pinakamalapit na washroom sa first floor. I was about to open the door when someone pole my shoulder.
Tumingin ako sa likod ko, and there I saw Dwayne wearing his most serious face.
"Can we talk?" he asked.
Kumunot ang noo ko. "Are you crazy? Are you following me?" tumingin ako sa hallway kung saan ako naglakad kanina. Dahil kahit tunog ng sapatos niya ay hindi ko narinig.
"I am following you." he said.
Nag-init ang mukha ko. Suddenly I felt this foreign feeling.
"You're with a girl. You can't just sneak on me and strike a conversation like we are in good terms!"
Kumunot ang noo niya. Ang kaninang walang reaksyon niyang mukha ay nagbago. He's now confuse.
"What do you mean? Wala akong kasamang babae."
"Yeah, iyong girl na katabi mo kanina?" nag-iinit ang ulo ko sa galit. But I realized I sound like I care. Wala akong pakialam sa kaniya! He's a liar! Kung may babae man siya ngayon naaawa ako sa babaeng iyon dahil sobrang sinungaling ni Dwayne.
He smirked well enough for me to notice it.
"Anyway! I don't care if may kasama ka. I just don't want you around me knowing you're with a woman. I don't want anyone else to see us!" I shout in anger.
Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko nakahawak sa door knob ng pinto. One push and we open the door of the washroom. Hinigit niya ako sa papasok sa loob.
"Are you really crazy!!!!! Baliw ka na ba?! Ayaw kitang kausapin! Ayaw kitang makita! Alin ba doon ang hindi mo maintindihan?!" pinalo ko ang dibdib niya. "Palabasin mo ako!" tinulak ko siya ng buong lakas pero hindi man lang siya natinag sa ginawa ko.
He look at me.
"I deeply understood why you hate me so much. I know because I lied to you." deretso niya iyong sinambit na para bang hindi siya nakakaramdam ng sakit.
Parang ang sugat na dahan dahan kong tinahi sa loob ng ilang taon ay unti-unting natatastas. Memories came back, and I can't help myself but to cry.
"You lied about my father. He's on his death bed and you let him die without telling me! Sana naalagaan ko din siya! Sana ako 'yung naandon at hindi ikaw!" I shout.
"Your dad told me not to tell you the truth. But I have something that will answer all of your questions." nilahad niya sa akin ang isang malaking notebook. It's more of like a sketching pad. Kulay asul iyon at nakasulat sa pabalat ang pangalan ko, 'Frinzel'.
"Tita Jo gave this to me a year after your dad died." he said. "It's your dad's journal."
"Isa na naman ba ito sa mga kasinungalingan mo? Kung kay papa iyan noon pa lang ay ibinigay na sa akin iyan ni tita Jo." lumayo ako sa kaniya.
Umigting ang panga niya. He licked his lower lip. "Because this wasn't meant for you, sa akin ito ibibigay ni tito."
Natigilan ako at napalunok. "Why would he do that?"
"Gusto niya na ako ang magbigay sa'yo nito."
"Kung ganoon ay akin na." hinawakan ko ang notebook pero inilayo niya sa akin ito.
"I'm here to talk, not to give you this. Sinabi ko na iyon kanina." he lean on the wall near the door.
He smiled.
