Until you. VOLTOOID

59.

Heden.

Misschien leek het Farid een eindeloos gevecht, misschien was het voor hem een eindeloos gedoe om ooit haar hart te kunnen veroveren. Misschien leek het op dit moment voor hem onmogelijk om ooit in haar ogen te kijken en te denken dat ze van hem was, dat zij naar hem keek met liefde in haar ogen, dat zij op hem wachtte tot hij thuis kwam, dat ze uren spendeerde door te spreken over hun toekomst en hun plannen. Het leek allemaal zo ver voor hem, of misschien zou het nooit gebeuren, misschien was ze gewoonweg echt niet zijn ware en heeft hij de grootste fout gemaakt. Misschien heeft hij haar leven voor niets op die manier vernield, misschien bestond er geen manier om haar hart te veroveren en zou ze voor altijd een afkeer naar hem toe hebben en moest hij dat nu maar accepteren, want hoe ver zijn ze nu? Hoe lang zijn ze nu al getrouwd en is er geen enkele dag verandert? 

Het was exact één jaar. 

Vandaag was het exact één jaar dat ze getrouwd waren. En in die tijd dat ze hadden, was iedere dag hetzelfde. Alyssa die niet geïnteresseerd in hem was, en Farid die als maar geïrriteerd werd. 

Farid was vandaag niet gaan werken, daar had hij geen zin in en ook kwam hem dat goed uit, want zijn familie zou langs komen. 

Alyssa wandelt zijn kantoor binnen zonder te kloppen en gaat met haar handen door haar haren. 

'En? Hoe zie ik er uit?' Zegt Alyssa terwijl ze zichzelf aan het tonen is aan Farid. Farid kijkt vermoeid op. Hij reageert niet meteen, hij kijkt enkel hoe ze met haar handen door haar haren gaat en naar zijn glazenkast wandelt om naar haar weerkaatsing te kijken. 

'En? Farid, ik praat tegen je.' 

'Je mag al beginnen met die knoopjes dicht te doen.' Zegt hij eentonig. 

Alyssa draait zich meteen naar hem om. Ze plaatst haar handen in haar zij. 'Is dat alles dat je te zeggen hebt?' 

'Knoopjes en dan zal ik mijn mening geven.' 

'Je bent echt een rare vent, misschien als je niet direct hierheen zou kijken zou je niet eens zien dat er knoopjes open staan.' 

'Doe ze maar gewoon netjes dicht, je hoeft niet zo geïrriteerd te klinken.' 

'Ja, ja,' Ze grijpt de knoopjes van haar jurk en knoopt ze dicht. Wanneer ze klaar is plaatst ze haar handen in haar zij. 

'En? Nu beter? Ben je gelukkig?' 

'Vele beter,' Glimlacht hij. 

'Jeetje, wat ben je op je tenen getrapt voor een paar knoopjes.' 

Alyssa wilt net zijn kantoor uit wandelen, maar zijn woorden houden haar tegen. 

'Je ziet er goed uit, heel goed zelfs.' Alyssa glimlacht meteen om zijn woorden. Ze draait zich om en kijkt naar hem met een glimlach. 

'Vind je?' Ze gaat met haar handen over haar jurk. 

'Eigenlijk moet je je nu omkleden, want wat als mijn familie hun ogen niet van je ku-' 'Farriiddd!' Sist Alyssa. Ze wandelt naar hem toe en schudt haar hoofd. Ze plaatst haar handen op zijn schouders en kletst een paar keer op zijn schouders. 

'Je denkt te veel na, Faridtje, veel te veel zelfs.' Farid glimlacht en kijkt naar zijn documenten voor zich. 

'Alé, kom- kom- ik denk dat je hier te lang gezeten hebt, vandaar dat je rare dingen begint te zeggen.' 

'Nee, nee- ik heb nog veel werk te doen, ik kom wel als ze er zijn.'

'Ahhh, Farid, doe eens normaal, deze vijf minuten gaan echt niets veranderen, kom- opstaan- ik help je straks wel.' 

Hij kijkt op naar Alyssa en zucht zachtjes. 

'Eééh, ik heb ook naar je geluisterd over mijn knoopjes, als je nu niet meekomt, dan open ik mijn knoopjes.' Hij ziet hoe Alyssa haar vingers al naar haar knoopjes brengt, maar meteen drukt Farid zich recht. 

'Is dit wat je wilt.' 

'Exactement!' Glimlacht Alyssa tevreden. 

'Kom mee, dan laat ik jou de tuin zien, je zal het prachtig vinden.' 

Ze grijpt zijn hand en trekt hem mee zijn kantoorruimte uit. 

Ze wandelt met zijn hand in haar hand naar de tuin en staat dan stil wanneer de tuintafel in zicht is. 

'Tadaa! Wat vind je er van?' 

Ze laat zijn hand los en wandelt naar de stoelen en zet ze nog eventjes goed. 

'Ziet er gezellig uit.' 

'Ziet er gezellig uit? Wat is jouw probleem vandaag? Dit is niet gezellig, dit is perfect, dit is prachtig, dit is alles behalve één bijvoeglijknaamwoord.' 

'Alyssa, je verwacht te veel.' 

Hij wilt terug naar binnen lopen, maar Alyssa grijpt hem en houdt hem tegen. 

'Is er iets? Het lijkt alsof je er geen zin in hebt.' 

Farid zucht en schudt zijn hoofd. 

'Ik ben een jaar getrouwd met een vrouw die mij behandelt als haar persoonlijke adviseur.' En met deze woorden wandelt hij weg. Alyssa haar glimlach verzwakt zeer zachtjes van haar gezicht. Ze kijkt hoe hij naar binnen wandelt en terug in zijn kantoor verdwijnt. Alyssa draait zich om en kijkt naar de tafel die ze gezet heeft. Dat ware bevriezende woorden. Waarom moest hij dat zo zeggen? Zie hij dan niet dat ze een beetje moeite doet om dichter bij hem te groeien, om meer interesse te tonen? 

Ze zucht zachtjes en wandelt ook naar binnen. Ze wandelt naar de woonkamer en laat zich neervallen op de zetel. Dan dacht ze maar hier op zijn familie maar te wachten tot ze kwamen, ze dacht een beetje met Farid te kletsen of wat ook, maar sinds hij besloten heeft om gehumeurd te zijn, dan was dat ook goed voor haar. 

Ze kruist haar armen over elkaar en dan komt er ineens iets in haar op. Ze drukt zich recht van de zetel en wandelt terug naar Farid zijn kantoor. Ze opent de deur met een ruk en kijkt hem fronsend aan. 

'Sinds jij zulke commentaar weer moest gooien,' Ze knoopt haar knoopjes weer open. 'Ik vind mijn jurk op deze manier mooier, en nu heb jij dikke pech! En probeer maar iets te doen zodat ik deze knoopjes sluit! Niets daarvan!' 

Farid geeft geen reactie. 

'Doe anders er nog een paar open.' 

'Zit jij hier maar zielig alleen, je verdient toch niets anders dan eenzaamheid, en euhm- klinkt niet slecht, zal er eens over denken of ik nog enkele knoopjes moet openen.' Met deze woorden sluit ze de deur met een knal dicht. Ze wandelt terug naar de woonkamer en laat zich terug neervallen op de zetel. Ze kruist haar armen over elkaar en kijkt met een beduusd gezicht voor zich uit.