စာအုပ်ထဲက ဇာတ်ပို့ဇာတ်ကောင်ထဲသို့ကူးပြောင်းလာသော မှုခင်းဆရာဝန်အမျိုးသမီးတစ်ဦး။

Ch-18:သံသယရှိသူ။

Ch-18:သံသယရှိသူ။

"အချိန်တော်တော်ကြာပေမယ့် မနေ့တနေ့ကအတိုင်းပဲခံစားရတယ်" ဖန်ကျင်း၏မျက်နှာသည် ညိုမှိုင်းနေပြီး သူ၏သွယ်လျပြီး နက်နဲသောမျက်လုံးများကို မီးခိုးရောင်အလွှာဖြင့် ဆိုးထား၏။

"အဲဒီတုန်းက မင်းအစ်ကိုကြီးက မင်းကို ကယ်ခဲ့တယ်။ သူသေမှာကို သေချာပေါက် မင်းကိုမမြင်စေချင်ဘူး"လင်းကျားက ဖန်ကျား၏ပခုံးကို ညင်သာစွာပုတ်ပေးလိုက်သည်။

"ငါအဆင်ပြေတယ်" ဖန်ကျင်းက စိတ်လျော့ဟန်ဆောင်၍ ပြောလိုက်သည်။ "အခုအဆင်ပြေတယ်မဟုတ်ဘူးလား? ငါ City A ကိုပြောင်းလာရင် ငါ့အမေက ငါ့ကို မတွေ့ရတော့ စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူး။"

လင်းကျားသည် ဖန်ကျင်းကိုကြည့်ရင်း နှလုံးသားထဲနာကျင်သွားလေသည်။ "အန်တီက မင်းအပေါ် အပြစ်တင်နေသေးတာလား?"

"လုံးဝအပြစ်မတင်ဘူး၊ငါ့အစ်ကိုကြီး ဆုံးပါးသွားတဲ့ အဖြစ်မှန်ကို ရှောင်နေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။" ဖန်ကျင်းက သက်ပြင်းချသည်။ "သူမ ငါ့ကိုမတွေ့ရင် ငါ့အစ်ကိုကြီးသေတာကို သတိမရတော့ဘူး။ မဆုံတာပိုကောင်းပါတယ်ကွာ"

"အကူအညီလိုရင် ငါ့ကိုဆက်သွယ်၊ငါက City A အကြောင်းကောင်းကောင်းသိတယ်၊ငါကူညီနိုင်လောက်တယ်" လင်းကျားက ဖန်ကျင်း ဤအမှုကို ဖြေရှင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်ကို မတားနိုင်မှန်းသိသောကြောင့် အကောင်းဆုံးကူညီပေးမည်ဖြစ်သည်။

"ကျေးဇူး၊ညီအစ်ကို၊မင်းအတွက် ယင်ထောင်ကို ကြည့်ပေးမယ်" ဖန်ကျင်းက ပြုံး၏။လင်းကျားက ဒီနှစ်ပိုင်းအတွင်း မိန်းကလေးအကြောင်းစဉ်းစားသည်ကိုမမြင်ဖူးပါပေ။ထို့ကြောင့် သေချာစေဖို့ သူ ကူညီပေးရမည်။

"အိုကေ၊မင်းအမှုကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ငါကူညီပေးမယ်၊မင်းက ငါရည်းစားရအောင် ကူညီပေးပေါ့၊ငါတို့ ညီအစ်ကိုတွေ အတူတူ အနိုင်ရလိမ့်မယ်။" လင်းကျားက ပြုံး၍ပြောတယ်။ "သွားကြရအောင်။ ငါတို့ရဲ့အောင်မြင်မှုကို ကြိုပြီး ဂုဏ်ပြုဖို့ မင်းကို ထမင်းကျွေးမယ်။"

လင်းကျားနှင့်ဖန်ကျင်း၏ အနက်ရောင်ဂျစ်ကားသည် ညဘက်တွင်ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။ယင်ထောင်နှင့် ကျန်တဲ့သူတွေလည်း ရဲစခန်းကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။