Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 25

Τους είχε κοπεί η ανάσα, χωρίς να ξέρουν ακριβώς το γιατί. Ίσως επειδή το δαχτυλίδι που βρισκόταν μπροστά τους δεν ήταν ένα συνηθισμένο δαχτυλίδι, μα δενόταν επικίνδυνα με μια ισχυρή κατάρα. Η Κική στην αρχή δίστασε, αλλά τελικά άπλωσε το χέρι της για να το πιάσει. Όμως έβγαλε μια κραυγή πανικού, όταν το χέρι της δεν ακούμπησε το δαχτυλίδι αλλά πέρασε από μέσα του.

-Δεν... δεν μπορώ να το πιάσω! τραύλισε σοκαρισμένη η Κική καθώς έκανε μια ακόμη προσπάθεια, που έφερε το ίδιο αποτέλεσμα.

Ο Παύλος έβαλε το χέρι του πάνω στον ώμο της για να την ηρεμήσει.

-Νομίζω ξέρω τι πρέπει να κάνουμε, είπε σμίγοντας τα φρύδια του.

Γονάτισε δίπλα στην Κική και πήρε εκείνος στο χέρι του το μεταλλικό κουτάκι, ενώ στη συνέχεια τοποθέτησε το άλλο του χέρι πάνω από το δαχτυλίδι.

-Και οι τρεις μαζί, είπε ο Παύλος κοιτώντας ενθαρρυντικά την Κική.

Η Κική τον κοίταξε έκπληκτη, στη συνέχεια όμως έβαλε το χέρι της πάνω από του Παύλου. Εκείνος σήκωσε το κεφάλι του και έγνεψε στον Άρη να κάνει το ίδιο. Ο Άρης απόρησε, αλλά γονάτισε δίπλα στον Παύλο και έβαλε το χέρι του πάνω από της Κικής.

Η Κική, έχοντας τώρα το χέρι της ανάμεσα στα χέρια του Άρη και του Παύλου, ένιωθε πιο δυνατή, σαν να την τύλιξε κάποιος με ένα ζεστό πάπλωμα μέσα στο καταχείμωνο. Αυτή τη φορά, η παλάμη του Παύλου ακούμπησε το δαχτυλίδι και κατάφερε να το βγάλει από το κουτί. Βλέποντας πως τα κατάφερε-ή μάλλον τα κατάφεραν-ο Άρης και η Κική απομάκρυναν τα χέρια τους από το δικό του.

-Πώς το ήξερες; ρώτησε τον Παύλο η Κική παίρνοντας το δαχτυλίδι από τα χέρια του και αρχίζοντας να το περιεργάζεται.

Προτού προλάβει ο Παύλος να δώσει μια απάντηση, ακούστηκε μια δόνηση από το κινητό της Κικής. Πήρε το δαχτυλίδι στο ένα της χέρι και έβγαλε το κινητό από την τσέπη της με το άλλο.

-Μήνυμα από την Έλλη! αναφώνησε η Κική και στη συνέχεια διάβασε δυνατά: "Σύρμα! Τους είδα να έρχονται από το παράθυρο το κοιτώνα μου. Φύγετε!".

Ο Παύλος έτρεξε βιαστικά στο κοντινότερο παράθυρο, τράβηξε με δύναμη τις κουρτίνες και κοίταξε έξω. Η διευθύντρια και ο υποδιευθυντής διέσχιζαν την αυλή και σύντομα θα έμπαιναν μέσα στο κτήριο. Ο Παύλος έτρεξε πάλι πίσω στον Άρη και την Κική.

-Γρήγορα! φώναξε.

Η Κική επιτάχυνε τις κινήσεις της. Έβαλε ξανά το κινητό στην τσέπη της, και έβγαλε από την άλλη της τσέπη ένα δαχτυλίδι αρκετά όμοιο με αυτό που είχαν βρει. Το είχε ανακαλύψει η Κική στον πάτο της βαλίτσας της, κι έτσι το πήραν μαζί τους. Είχαν σκεφτεί ότι αν έβρισκαν το πραγματικό δαχτυλίδι, θα έπρεπε να το αντικαταστήσουν, και με λίγη τύχη η διευθύντρια δε θα παρατηρούσε τη διαφορά.