Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoongi biraz koştuktan sonra henüz fazla ileri gidememiş olan Taehyung'u suyun kenarında dalgınca denizi izlerken yüzünde hiçbir mimik olmamasına rağmen gözünden düşen gözyaşlarıyla bulmuş, içi parçalanarak bakmıştı ona. Onun yaşadığı şeyler kolay değildi , elbetteki onlardan ve sevgilisinden destek bekliyordu. Ancak sevgilisinin ona bu şekilde davranması da elbette ki onu üzüyordu. Yarım bir adam olduğunu düşünüyor , bu şekildeyken hiç bir işe yaramayacağını, Jungkook'un artık onu sevmeyeceğini , sürekli ona bakmak zorunda kalıp yorulacağını düşünüyordu. Yoongi'nin her sabah ve akşam onu kucağında aşağı taşımasıyla Yoongi'ye yük olduğunu düşünüyordu. Artık kendisini fazlalık gibi hissediyordu. Ama değildi. Evdeki herkes onun için en iyisini yapmaya çalışıyordu. O kimseye yük değildi ve olamazdı da zaten. Mümkünatı yoktu böyle bir şeyin. Evin içerisindeki herkesin hayatında büyük bir yere ve değere sahipken böyle düşünmesi sadece onun canını sıkar ve moralini bozardı. Yoongi kardeşini uzun zamandır tanıyordu ve onun içinden geçirdiklerini , düşüncelerini az çok tahmin edebiliyordu. Yan yana uzun yıllar geçirmenin sonuçlarından birisi de buydu. Birbirlerini çok iyi tanımak ve birinin atacağı adımı bile diğerinin tahmin etmesi demekti. Bu yüzden Yoongi onu anlayabiliyordu. Ama Jungkook o an dayanamamıştı ve kardeşini kırmıştı. Ona kızgındı çünkü anlayışsız davranmıştı. O daha düşüncelerini anlatmasına dayanamazken ve kahrolurken Taehyung bunları yaşıyor ve her düşündüğü şey ile içinde savaşıyor , kendisini mahvediyordu.
Yoongi yavaşça Taehyung'un yanına doğru yaklaşmış ve arkadan ona sarılmıştı. Taehyung başta daldığı için ufakça irkilse de gelen tanıdık kokudan bu kişinin hyung'u olduğunu anlamıştı. Bu da bir yılların getirisiydi işte. Yanındaki kişinin kokusuna bile o kadar alışırdın ki onun kokusunu hemen tanırdın.
İkili bir süre Yoongi arkadan sarılmış ve Taehyung'da onun bir eline ve bir koluna ellerini koymuş şekilde denizi izlemişti beraber.
"Neden geldin hyung?"
"Ne demek neden geldin Taehyung? Seni yalnız bırakacağımı düşünmedin herhalde değil mi?"
"Siz takılsaydınız beraber. Ben zaten engel oluyordum. Hem sonra eve dönerdim ben."
"Taehyung o koca anayoldan nasıl geçip de eve gelecektin acaba? Ayrıca şu anda herkes üzgün. Çünkü sen yanımızda değilsin. Sen bize engel değilsin Taehyung. Biz seni çok seviyoruz , nasıl bize engel olduğunu düşünüyorsun? Sen kimseye yük de olmuyorsun , engel de olmuyorsun , öncelikle şunu bir bil."
"Ama hyung, Jungkook belki de beni artık istemiyor. Söylesene kim ister bu saatten sonra. Şu halime bir bak , acınası haldeyim ben görmüyor musun? Bacaklarımı kullanamıyorum , saçma salak bir tekerlekli sandalye üzerine bağlı kaldım ben. Sen her sabah akşam beni taşımak zorunda değilsin. Jungkook her zaman bana bakmak zorunda değil. Hiçbiriniz benimle ilgilenirken yorulmak zorunda değilsiniz. Benimle ilgilenerek kendinize harcayacağınız vakitleri boşa atmamalısınız."
Yoongi gözlerine inanamadığını belli etmek istercesine gözlerini büyütmüş ve Taehyung'un dibine girmişti resmen. Normalde Yoongi pek komiklik yapan birisi değildi ancak şu an Taehyung'un moralini yerine getirmek için elinden gelen ne varsa yapmaya hazırdı.
"Bak Taehyung. Sen bizim için kardeşten de ötesin ve sen bizim için bu konumdayken geçmiş karşıma bana bu tarz sözler sarf ediyorsun. Hakkın değil tamam mı? Biz seni çok seviyoruz ve bu asla da değişmeyecek. Bunu bir daha unutursan o kafanda bu sandalyeyi patlatırım haberin olsun. Hem zaten tedavilere gideceksin , iyileşeceksin. Tekrardan yürüyebileceksin. Ümidini kesme ve moralini bozma tamam mı?"
"Teşekkür ederim hyung."
"Teşekkür etmene gerek yok kardeşim. Sen iyi ol yeter."
Onlar bir süre boyunca denizin kenarında birbirine sarılarak dalgınca denizi izleyip durmuşlardı. En son Yoongi havanın serinlediğini hissedince hemen Taehyung'a örtüsünü iyice üstünü kapatarak örtmesini söylemiş ve eve doğru dönmek için tekerlekli sandalyeyi çevirmişti.
...⛈️...
"Jungkook yeter bu kadar ağlama daha fazla. Bak Yoongi'm peşinden gitti zaten. Bulup getirir onu. Biz de eve geçelim. Hm?"
"Nasıl ağlamam Jimin. Görmüyor musun ne yaptığımı? Aynı durumda Yoongi hyung olsaydı ve sana bu şekilde anlatsaydı , sen de bu tepkiyi verip onun kalbini kırsaydın nasıl hissederdin söylesene."
Jimin ve Hoseok birbirine bakarak sıkıntıyla derin bir nefes vermişlerdi. Yaklaşık yarım saattir orada bankın üzerinde Jungkook'un ağlamasını durdurmak için uğraşıyorlardı ancak ne kadar çaba gösterselerde çabaları hep boşa çıkıyordu. Jungkook'un ağlaması bitmek bilmiyordu.
Jimin'in telefonunun çalmasıyla diğer ikili de hemen telefonun ekranına bakmışlardı. Ekran Yoongi'nin ismini görünce nefeslerini tutmuşlar ve Jimin'in açtığı telefondan iyi bir şey duymayı beklemişlerdi.
"Alo sevgilim. Ne yaptın bulabildin mi Taehyung'u?"
"Buldum sevgilim. Biz şimdi evdeyiz. Taehyung'u yatağına yatırdım ancak o hiç iyi görünmüyor. Siz ne yapıyorsunuz? Eve gelin artık hadi."
"Tamam sevgilim. Siz dikkat edin biz de birazdan kalkar geliriz."
"Tamam bebeğim."
Aramanın sonlanması ile şiddetlenmişti Jungkook'un ağlaması. Sevdiğini çok kırmıştı. İyi değildi onun sevdiği. Kalbi acıyordu. O an konuştuğu için , ona sinirlendiği için bağırdığından dolayı kendisine lanet ediyordu ancak bir faydası yoktu. Orada oturup ağlaya ağlaya kendisine lanetler okunmasının bir faydası yoktu. Çünkü bu şekilde davranması sarf ettiği sözleri geri alamıyor , kırdığı kalbi tamir etmesine yardımcı olmuyordu.
Sevdiği adamın başında onca dert tasa var iken ona destek olmak yerine bir de kırgınlık eklediğine inanamıyordu. Ona kendisini nasıl affettirebileceğini de bilmiyordu. Bir yerden başlamalıydı. Bu yüzden yol üzerindeki bir çiçekçiden onun en sevdiği çiçek olan papatyadan bir papatya buketi yaptırmıştı. Kendini affettirmenin ilk adımını çiçekler ile yapacaktı. Elindeki papatya buketi ile sevdiği adamın yolunu tutmuştu.
Merhabaaa 🙋🏻♀️🙋🏻♀️ Nasılsınızzzz??? Bölüm nasıl olmuşşşş Umarım beğenmişsinizdir! Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum! Sizleri seviyorum sağlıcakla kalınnnn💚
