KALBİMİN KOMŞUSU

7.Bölüm: Ziyaret

Selam ben yine geldimmm.Evet biraz zaman geçti ama tatile girdik artık işler yolunda giderse her hafta bir bölüm atmayı planlıyoruz ve çok güzel bir kurgu daha yazmaya başladık.Onun ne zaman yayınlanacağını bilmiyorum ama benim hesabımda değil arkadaşımın hesabında yayınlanacak o kurguyuda 3 kişi yazıyoruz neyse sizi daha fazla sıkmayayım iyi okumalarrrr.💜

_______&&&_________
Bugün izin günümdü yani en sevdiğim günlerden bir tanesiydi."Kızlar!"dedim Hayal ve Milan'ın odalarının kapısına vurarak."Hâla hazır değil misiniz?Geç kalacağız."dedim.Tam bu sırada Milan kapıyı açtı "Ben hazırım"dedi gülümseyerek "Nasıl olmuşum?"dediği anda Hayal'de odadan çıktı."Ben,ben nasılım?"dedi etrafında dönerek."Çok güzelsiniz de,geç kalacağız."dedim.Hızla evden çıktık ve birkaç dakikanın ardından arabanın yanına gelebilmiştik.

Arabaya bindik ve kırk dakika içinde şirkete vardık."Abim gelecekmiş bugün."dedi Hayal arabadan inerken."Neden?"dedim arabayı kilitlerken."İş yerimi, ortamını ve insanlarını merak ediyormuş.Sanki ben küçük çocuğum."dedi Hayal hayıflanarak."Büyük müsün?"dedi Milan.Hayal,Milan'a ters ters bakarken yanıma geldi."Gelsin bari."dedim abisini kast ederek.

Birlikte içeriye girdi.Asansörün önüne geldiğimizde korkuyla bir adım geriledim."Yok ben binmem buna"dedim korku içinde.Hayal güldü."Kırk bilmem kaç kat çıkabileceksen binme."dedi Milan. Şok olmuş şekilde kızlara bakarken dudaklarımdan "Ne?"nidaları döküldü."Binsene ya,ne olacak."dedi Hayal.Olmazdı,binemezdim.

"Bir sıkıntı mı var?"diyen Anıl'ın sesini duyunca hepimiz arkamıza döndük,Çağan,Anıl,Emir bize bakıyordu,Demir ise kafasını telefona gömmüş durumdaydı."Yok Azra'nın ufak bir korku olayı var da"dedi Milan .Anıl kaşlarını çattı."Zorlamasanıza kızı."dedi.Hayal güldü."Kırk bilmem kaç kat var,sanırım farkında değilsiniz.Azra nasıl çıkacak?"dedi Hayal.Aslında haklılardı ama asansöre asla binemezdim.

"Benimle çıkacak."dedi Anıl bir anda.Sanırım kafayı yemişti, gerçekten sırf benim için o kadar kat mı çıkacaktı?

"Nasıl yani?"dedim şaşkınlıkla."İnanmıyor musun?"dedi gülerek."Ben gayet ciddiyim."dedi.Gerçekten ciddi görünüyordu."Bana uyar."dedim gülümseyerek.Diğerleri asansöre binerken biz merdivenleri çıkmaya başlamıştık.Basamakları çıkmaya devam ederken konuştum."Bunu yapmak zorunda değildin.Sırf benim için kaç kat çıkacaksın,yorulursun."dedim.Beni pek takmadı."Sabah sporu diye düşünüyorum."dedi "Saçmalama böyle spor mu olur?"dedim."Nasıl olur?"dedi bana bakarak.Ben ona bakmadan konuşmaya devam ettim."Şey olur."dedim.Güldü."Şey?"dedi.
Utandım,ben daha konuşamıyordum bile!

"Şey yani,hani böyle spor şeyinde olur."dedim.Saçmalıyordum!Ya,ben ne diyordum?!

Büyük bir kahkaha attı."Tamam, anladım şey."dedi.Bunu söylediği an daha da utandım.O da hiçbir şey anlamıyordu ama!

"Kaçıncı kattayız?"dedim.Konuşurken vaktin nasıl geçtiğini anlamamıştım.Gözleri etrafta gezindi ilk önce,sanırım hangi katta olduğumuzu anlamaya çalışıyordu."On iki olması gerek."dedi
"Oha!"dedim bağırarak.Ben ne yapıyordum?!Ayrıca on ikinci kata ne ara gelmiştik.

"Dinlenelim"dedim ve basamakları çıkmayı bıraktım.Yorulduğumu şimdi anlıyordum.

"Peki..."dedi ve o da yanımda durdu.İki-üç dakika dinlendikten sonra tekrar merdivenleri çıkmaya başladık.

"Demek sende bu şirketin ortağısın."dedim.Bu bilgiyi öğrendiğimden beri şaşkındım."Evet, öyle."dedi.Söylerken bile gülümsüyordu,işini çok seviyor olmalıydı.14.katın merdivenlerini çıkmaya başlamıştık."Se-..."sözüme devam edemedim çünkü adımımı atarken ayağım boşluğa gelmişti ve sendelemiştim tam bu sırada tekrar adım atmaya çalışınca basamağın ucuna basıp kaymıştım.

Büyük bir çığlık attım adeta merdivenlere kapaklandım."Off!"dedim bileğimi tutarak."Bileğim."dedim yine bağırarak.Anıl hemen yanıma geldi."İyi misin?"dedi kollarıma bakarken."Ayak bileğim çok kötü"dedim.Fena düşmüştüm.

"Bir bakayım."dedi ve bileğimi kendine çekip baktı.Pantolonu yukarı sıyırdığında bileğimdeki morlukla daha da canım yandı."Off,yaa!"dedim.Hem şişmiş hem de morarmıştı.

Pantolonu indirdiğinde tekrar bana baktı."Kırıldığını düşünmüyorum ama fena incinmiş olmalı"dedi.Birkaç saniye düşündükten sonra tekrar konuştu."Odamda krem olmalı, gidince süreriz."dedi."Nasıl gide-"demiştim ki konuşmama müsade etmeden beni kucağına alıp ayaklandı.Büyük bir çığlık daha attım.Ayağım hareket ettiği için canım yanmıştı.Anıl telaşlı bir yüzle gözlerime baktı."Ban,ben mi yaptım?"dedi korkuyla.Bir yandan da merdivenleri çıkmaya devam ediyordu."Ben yaptım değil mi?"dedi tekrardan endişeyle.Konuşmama müsade et de cevap vereyim be adam!

"Hayır."dedim ama tabii ki de inanmadı."Neden yalan söylüyorsun?"dedi.Sıkıntıyla bir nefes verdim.Zaten bileğim acıyordu bir de Anıl'ın tribini çekiyordum."İndir beni,sende yoruldun."dedim.Benimle birlikte merdivenleri çıkmayı kabul etmişti şimdi bir de kucağında benimle merdivenleri çıkıyordu,şaka gibiydi.

____10 dakika sonra____

Sonunda kata gelmiştik.Evet o kattaydık,40.katta.Peki ne mı yapıyorduk?
Herkesle bakışıyorduk.Hayal,Emir,Milan ve Çağan hepsi bize hayretler içinde bakıyordu.Sonuçta kimse merdivenleri birlikte çıkacağız dedikten sonra Anıl'ın beni kucağına almasını beklemiyordu.

"Şey..."dedim hepsine tek tek bakarken.Emir ve Çağan şok olmuş bir şekilde bize bakıyordu.Hayal ve Milan ise kollarını bağlamış ve tek kaşlarını havaya kaldırmış bir şekilde bize bakıyordu."Hayırdır?"dedi Milan."Siz ne ara bu hale geldiniz?"dedi Çağan'da.Ben mal mal bakmaya devam ederken Anıl cevap verdi."Bileği sakatlandı."dedi sakin bir şekilde.Bende onun söylediğini onaylamak için kafa salladım ve "Evet, gelirken düştüm."dedim.Bizde yalan yoktu!

Anıl beni kendi odasına götürdü ve koltuklardan birine bıraktı."Sen de benim yüzümden yanlış anlaşıldın."dedim.Benim yüzümden kendini kötü hissetmesini istemiyordum.

Gülümsedi."Önemli değil."dedi

_____2 saat sonra_____

"Ben çıkıyorum, kızlar öğlene çıkmışrır."dedim ve odadan çıkıp kızlara mesaj attım."Kafeteryadayım,sizde gelin."yazdım ve telefonu cebime koydum.Seke seke kafeteryaya gittim.Boş bulduğum ilk masaya oturdum ve kızları beklemeye başladım.Bir kaç dakika içinde kızlarda yanıma gelmişti.

"Oh be sonunda öğlen."dedi Milan.Söylediklerine gülümsedim."Hayal senin başına bir şey gelmedi inşallah?!"dedim.Kaşlarını çattı Hayal."Ne gelecek ki?"dedi anlamayarak."Ne bileyim,Emir bir şey yapar falan."dedim yine gülmeye devam ederken."O bana ne yapabilir?O kim ki?!"dedi sinirli sinirli."Öper" diye birden bağırdı Milan."Sanki yapmadığı şey m-"demişti ki sözünün devamı gelmedi çünkü tam arkamızda birisi vardı.Sinirden alev alev yanan birisi..."Ne yaptı?!Ne,ne?!"diye gürleyen birisi.
-----------------------------------------------------------

Evet bir bölümün daha sonuna geldik oy ve yorum atmayı unutmayın kendinize iyi bakınnn görüşmek üzereee.