Mardin Güzeli

Bölüm 4

Merhabalarr!

hikayeye devam etmeden önce sizden bir isteğim var
beni takip edip yorumlarda fikirlerinizi hikayenin ilerleyişi hakkındaki düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurumm 💖

Yazardan
--------------------------------
Bazen insan yaşadıklarını görmezden gelmek ister ama her kapı aynı sonuca çıkar. İşte bu da daha çok yıkıma sebep olur ama sığınacak bir liman bulduktan sonra yıkımın ne önemi var ki...

Berfin donmuş Baran'ın suratına bakıyordu. '' ne dedin sen!?'' Berfin duyduğuna inanamamıştı. Baran tekrar etti '' evlenelim işte Yaren de berdelle evlenmemiş olur hem.'' Berfin şoku hala atlatamamıştı, Baran ise kabul etmesi için içinden bir sürü dua ediyordu.

''bir cevap vermeyecek misin?'' Berfin ne diyeceğini bilmiyor gibiydi '' Baran daha birbirimizi tanımıyoruz bile normal şartlarda olsa kabul edeceğim teklif değil ama kardeşlerim söz konusu'' dedikten sonra ayağa kalktı. Sanki boğuluyormuş gibi hissediyordu, halbuki dışarı hava almaya çıkmamış mıydı?

'' Bak ben gidip söylerim ağalara 1 ay kadar nişanlı kalırız gerekirse birbirimizi daha iyi tanırız. Sen bir tamam de gerisini ben hallederim.'' Baran ilk defa böyle hissediyordu bir kıza karşı. Berfin ona bir yerlerden tanıdık da geliyordu aslında ama böyle güzel bir peri kızını görse unutmazdı asla.

'' Baran be-'' Berfinin lafını bölen telefon sesi oldu Baran hemen aldı ve açtı, beklediği bir telefondu.
'' Ne var Hasan '' Hasan gergin bir sesle konuştu '' abi bulduk yerlerini'' Baran rahatlamış bir nefes verdi. Kardeşi onu çok üzmüştü zaten sevdiği olduğunu söylese napar eder evlendirirdi Dilan'ı. '' İkisini de alın götürün depoya geliyorum ben.'' Hasan aldığı talimatla adamlarının yanına gitti.

Berfin o sırada ne olduğunu anlamaz gözlerle Barana bakıyordu '' Abinle kardeşimi bulmuşlar onun için aradılar  bende oraya gidiyorum şimdi" dedi Berfini anlamış gibi. Berfin hemen hareketlendi '' tamam bende geliyorum'' Baran olduğu yerde durdu '' olmaz gelme sen'' Berfin sinirlenmişti ne demek gelmesindi abisi vardı işin içinde.

'' Hadi Baran çok konuşma da bin arabaya'' Baran içinden düşündü bu kız daha şimdiden böyleyse evlenince yanmıştı.

&

'' Ya baba ne zaman görücez dedemi'' Ömer artık bekleyemiyordu hemen girmek istiyordu. ''oğlum doktor geliyor şimdi sorarız'' dedi Yusuf Ağa gelen doktora bakarak. '' Doktor Bey dedemi görebilir miyiz artık'' doktor kafasını salladı '' tabii bir kontrollerini yapalım, uyandıralım sonra görebilirsiniz hastamızı '' diyip içeri girdi.

yarım saat sonra

Doktor çıktı odadan '' hastamız uyandı girebilirsiniz içeri'' herkes doktorla beraber içeri gelmişti. '' dede iyi misin!'' Ömer sordu ilk soruyu '' iyiyim evlat iyiyim'' bu sefer söze doktor girdi '' Ziya Ağam ilk müdahale sayesinde hayattasınız. Kalp krizi geçirdiniz size birkaç ilaç yazıcam düzenli kullanıcaksınız. Bu günde tedbir amaçlı burda tutuyorum sizi yarın sabah çıkış yapabilirsiz. Geçmiş olsun'' dedi ve odadan çıktı. Odada Ömer, Ziya Ağa, Yusuf Ağa, Yaren ve Sultan Hanım duruyordu . '' dede ben özür dilerim senden'' dedi Yaren. yaptığı şey yanlış değildi aslında ama kendini suçlu hissediyordu. Ziya ağa yavaşça kafasını salladı '' doktor ilk müdahale dedi. kim yaptı ilk müdahaleyi?'' diye sordu bu sefer Ağa.

Bu sefer Yusuf Ağa girdi söze '' Ömer ve koruma Faruk yaptı baba. Berfin telefondan yönlendirdi onları, ambulansta da müdahaleye Berfin devam etti.'' dedi. Başı dikti, kızı olmasaydı belki de ölmüştü babası belki affederdi kızını Ziya Ağa.

''Berfin nerede? konuşacaklarım vardır onunla'' demesiyle tüm gözler şaşkınlıkla açıldı. Ziya ağa sevmezdi Berfini, dik başlıydı itaat etmezdi diğerleri gibi '' ben arayayım baba'' hemen telefonunu çıkardı aradı ama açan olmadı...

&

''Baran az sakin olur musun'' Baran arabadan inmiş burnundan soluyarak depoya giriyordu. sanki arkasından köpek koşturuyo.. '' GÖSTERİCEM O HERİFE KARDEŞİMİ KAÇIRMAK NE DEMEKMİŞ'' Berfin de sinirlenmeye başlamıştı. Koştu aralarındaki mesafeyi kapattı ve hemen Baran'ın önüne geçti.

''Pardon da senin  kardeşini abim kaçırmadı ikisi beraber kaçtı yani abime hiçbir şey yapamazsın!'' Baran delirmek üzereydi '' SUS SUS SUS BERFİN SUS BAK KIRMAK İSTEMİYORUM SENİ TAMAM MI, AMA İKİSİ DE HESABINI VERECEK!'' Berfin tamam der gibi salladı kafasını  "tamam ama bir tek abime saldırırsan bende sana acımam haberin olsun otur ikisiyle de düzgün düzgün konuş!'' Baran daha fazla bekleyemeden içeri girdi Berfin de hemen arkasındaydı.

Berfin abisini görünce şok olmuştu. Kaşı ve dudağı patlamış gözünün etrafında da morluklar vardı kafasını kaldıracak hali kalmamış olacak ki kafası eğik duruyordu. Dilan ise sadece ağlıyordu. Tabiki kadına şiddete izin vermezdi ama bu olayda tek suçlu abisi değildi sonuçta Dilan da onunla kaçmıştı onun da uyarılması gerekirdi ama bu uyarı şiddetle olmak zorunda değildi ki...

Baran hızla yürüdü ve tam Berzan'ın önünde durdu '' LAAN SEN BENİM KARDEŞİMİ NASIL KAÇIRISIN LAN!'' bu sefer de Baran Berzana  yumruklar sallamaya başladı '' BARAN ÇEKİL ABİMİN ÜZERİNDEN!'' Baran o kadar sinirliydi ki ne bağırışları duyuyordu ne de Berfin'in onu çekmeye çalıştığını.

Berfin dayanamadı Baran'ın belindeki silahı fark edince aldı bir el havaya ateş etti. Baran ne olduğunu anlamadan çekildi ve ona doğrultulan silaha baktı '' SANA DEDİM Kİ İKİSİYLE DE DÜZGÜN KONUŞ ABİME SALDIRMA SALDIRIRSAN ACIMAM DEDİM BARAN!'' Baran korkmuyordu ne yapacaktı onu mu vuracaktı '' Berfin indir hadi şu silahı'' Berfin daha da sinirlendi '' İnanmıyorsun dimi seni vurabileceğime. UNUTMA BARAN AĞA BEN DOKTORUM NEREYE ATEŞ EDERSEM SAKAT KALACAĞINI, NEREYE ATEŞ EDERSEM ÖLECEĞİNİ, NEREYE ATEŞ EDERSEM YAŞAYACAĞINI BİLİRİM'' dedi ve bir el abisinin arkasındaki adamın omzuna ateş etti. Silah sesiyle tüm vücudu yavaş yavaş titremeye başlamıştı.

Berfinden
------------------------------
Silah sesinden sonra titreyen vücudum tüm hareketlerimi engelliyordu. Senin neyine be kızım silah kullanmak. insanların gözünün önünde asla ağlamazdım ama silah sesinin üzerine vurduğum adamın çığlığı eklenince dayanamadım.

Gözümden akan yaşla beraber boğazımda düğümlenmiş birşeyler vardı ve beni mahvediyorlardı. Ne kulağım duyuyor,ne gözümden akan yaşlar yüzünden gözüm görüyor, ne de titreyen vücudum yüzünden hareket edebiliyordum.Elimdeki silahı attım. burda olmazdı, olmamalıydı...

----------------------------------------------------------

Tekrar selamlar şekerlerimm 🍬🍬
Bu bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum 🪷

Oylamayı unutmayınnn 💖

Instagram: yaziyor.yaziyor89