Vazgeçilen bir ilişkinin son parçasıydı, her şey bittiğinde istenmemiş ve tek başına bırakılmıştı.
Maya Valencia, on iki yıllık ayrılığın ardından tekrar evine geldi.
Gerçekle paralel değil.
TW!!
Uyuşturucu kullanımı, ihanet, terk edilme, hayvan öl...
Oylarınızı ve Yorumlarınızı boolbool bekliyorum lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi yavaşça açtım ve etrafıma bakındım. Babamın evindeydim ve dün gece buraya ilk defa gelmiştim. Maya olarak 19 yaşında, biraz başı dönmüş ve hala uyuşturucunun etkisi altında hissediyordum. Ancak odada tek başıma değildim, tek başıma hissetmiyordum. Sanki bu evden gitmeyen bir şey vardı.
Kafam hafifçe dönüyordu, odanın her köşesindeki ufak detayları algılamakta zorlanıyordum. Odanın loş ışıkları, gözlerimi rahatsız ettiği için hızla gözlerimi kapadım. Ama kapatmamla birlikte, dün gece yaşadığım her şeyin ardında bir bulanıklık vardı.
Kendimi bir tuhaflık içinde hissediyordum, sanki bedenim ve zihnim arasında bir ayrım vardı. İçimde bir sıkıntı, bir huzursuzluk vardı; sanki içimdeki tüm duygular karışmış ve birbirine girmişti.
Derin bir nefes alıp, odanın sessizliğindeki boşluğu hissettim. Ancak o sessizlik, içimi daha da rahatsız ediyordu. Gece boyunca yaşadıklarımın, uyuşturucunun etkisiyle olan bulanıklığı, beni gerçeklikle yüzleşmekten alıkoymuştu.
Kafamı kaldırdığımda, odanın düzensizliği gözüme çarptı. Yatağın kenarına düşmüş olan eşyalar, dün gece yaşadıklarımın birer iziydi sanki. Her şey, o bulanık ve gerçekdışı duyguların bir yansımasıydı.
Kafamın içinde hafif bir ağrı hissettim. Belki de bu, bedenimin uyuşturucunun etkilerinden arınma çabasıydı. Ama daha da derine inmek ve gerçeklikle yüzleşmek için güçlü olmalıydım. Bugün, kendime ve hayatıma olan sorumluluklarımı kabul etme zamanıydı.
Ama ben sorumsuzdum, herkes beni böyle bilirdi. Herkesi hayal kırıklığına uğratırdım.
Tuvalete gitmek için yataktan kalktım ama bir anda başım dönmeye başladı. Odanın dönmesiyle birlikte dengemi kaybettim ve bir anda yere çöktüm. Ellerimle yere tutunmaya çalıştım, odanın dönmesi ve başımın ağırlığı beni rahatsız ettiği için gözlerimi sıkıca kapadım.
Bir süre öylece durdum, başımı dinlemeye çalıştım. Yavaşça nefes almaya ve dikkatimi toplamaya çalıştım. Bu sırada içimdeki huzursuzluk ve endişe, daha da arttı.
Kendime gelmeye çalışırken, yere çöktüğüm yerde sessizce oturdum. Başımı ellerimin arasına aldım ve derin bir nefes aldım. Bu sıkıntılı anın geçmesi için sabırla beklemem gerekiyordu.
Kendime gelmek için biraz sarsılmam gerekiyor.
Kafamın içindeki bulanıklığı dağıtmak için sinirle kafama hafifçe vurdum. Ani bir acı hissiyle irkildim ve ellerimle başımı ovuşturdum. Bu ani hareket, başımın daha da dönmesine neden oldu ve kısa bir süre daha yerde oturup kendime gelmeye çalıştım.
Ancak kafama vurmanın getirdiği geçici rahatlama, içimdeki endişeyi ve huzursuzluğu dağıtmakta yeterli olmadı. Başımın dönmesi devam ederken, bir an önce kendime gelmeli ve hayatımla yüzleşmeliydim. Bu sıkıntılı durumdan kurtulup, gerçekliğe dönmenin zamanı gelmişti.
