Until you. VOLTOOID

61.

De uren zijn gevlogen, van het ene gesprek kwam het andere. Het waren serieuze gesprekken, gesprekken waarom je kon lachen, het was normaal, het was de meest normaalste dag die je spendeerde met familie, maar voor Alyssa was het alleen maar een besef wat ze allemaal niet gehad heeft in haar leven. Een familie als dit, samen zitten, praten en lachen, dat kende ze niet, Farid komt uit een helemaal andere omgeving. Een omgeving die meer ondersteuning geeft dan dat Alyssa ooit in haar leven gehad heeft. 

Ze zaten niet naast elkaar, Alyssa vertikte het om naast hem te gaan zitten. Ze zat over hem en hel af en toe kruiste hun ogen elkaar en dan keken ze weg alsof ze elkaar niet kende. Ze namen deel aan het gesprek, maar vermeden zoveel mogelijk interactie met elkaar, Alyssa dan toch. Want Farid had het niet naar zijn zin, hij kon er niet mee omgaan hoe Alyssa niet naast hem zat, maar naast een neef van hem en Farid zijn broer. 

'Vertel eens hoe jullie elkaar ontmoet hebben.' Zegt de nicht van Farid die ook langsgekomen is. 

Alyssa begint meteen te lachen, dit was haar moment om een shade naar hem te gooien, want wat kon hij doen? 

'Hoe wij elkaar ontmoet hebben?' Lacht Alyssa meteen. 'Ik zal het eens vertellen.' Ze zet zich goed op haar stoel en kijkt iedereen aan behalve Farid. En Farid? Hij keek enkel haar aan, hij kon zijn ogen niet van haar houden, maar geen vorm van emotie was te lezen van zijn gezicht, alsof hij aan het wachten is met welke irritatie ze nu gaat komen. 

'Ik was in een kinderboerderij met mijn broertjes en ineens- bam- daar zat hij tussen de koeien.' Ze moest lachen terwijl ze haar grap vertelt. Ze kon er zelf zo hard om lachen, alsof dit het grappigste was. Meteen moest iedereen ook meelachen. Was wel een flauwe grap, maar ze kon ermee lachen. De enigste persoon die er niet mee kon lachen was Farid. Hij ziet hoe Alyssa haar hand op zijn neef zijn arm plaatst door het lachen en dat maakte de situatie nog irritanter voor hem. 

'Nee-' Zegt Farid. Hij toont een zeer kleine glimlach. 'Onze Alyssa maakt graag grapjes- deze was grappig Alyssa.' Ondanks hij niet gelachen heeft, complimenteert hij op een sarcastische wijze haar ironie. 

'Ik zal eens vertellen hoe we elkaar ontmoet hebben.' Hij schraapt zijn keel en deze keer doet hij hetzelfde. Hij kijkt naar iedere behalve haar ogen, hij ontwijkt haar ogen alsof ze er niet eens bij zat. 

'Ik zat in de auto,' Begint Farid. Meteen voelt Alyssa hoe haar glimlach zeer zachtjes begint te verzwakken. 

'Ozan, mijn chauffeur was aan het rijden. Ik zat van achter, telefoontjes te plegen, ik had niet eens door wat er rondom mij gebeurde. Helemaal niets. Ik heb niemand gezien of gehoord, ik was zodanig druk bezig, dat ik zelfs geen tijd had om één keer naar buiten te kijken om te zien wie voorbij loopt.' 

Alsof hij haar wilt duidelijk maken dat het haar eigen schuld was in welke situatie ze nu zit. Alsof hij tegen haar zegt dat als ze nooit die rode licht doorliep, dat hij haar nooit gezien zou hebben. 

'En toen- mijn chauffeur stopte, ik hoorde geclaxonneer, maar en dan nog- ik dacht, het boeit niet, wie claxonneert nu niet in het verkeer? Dus ik deed verder mijn werk vanachter zonder op te kijken. Ozan stapt uit en ja- bon- hij komt wel terug zeker?' 

Alyssa haar glimlach was helemaal van haar gezicht verdwenen, helemaal. Ze hield de leuning van haar stoel stevig vast, haar hart slaat hevig snel. Ze blijft hem geconcentreerd aankijken, ze hoopt dat hij maar één keer naar haar zou kijken zodat ze hem een teken kon doen dat hij moet stoppen. 

'Ik hoor Ozan spreken- dus ik dacht- laat me even mijn telefoontje stoppen en zien wat er gebeurt- maar voor ik überhaupt mijn woorden over mijn mond kon brengen zie ik iemand hevig met een tas tegen mijn auto slaan.'