BİLGİLENDİRME
Şuan 7. Dakika adında yeni bir hikayeye başladım.Geçen bölümdeki Defne ve Miraç'ın hikayesini yazıyorum.O yüzden Sadece Ev Arkadaşı kurgusunu biraz aksatabilirim ama sizde yeni kurgumu okursanız çok mutlu olurum çünkü biraz daha emek verilmiş bir hikaye ortaya çıkacak.Destek olursanız çok sevinirim.Şimdiden özür diliyorum.
SADECE EV ARKADAŞI
Bu sabah ne kadar gözlerimi açmak istemesemde bir şekilde bunu başardım.Uzunca bir süre esnedikten sonra yataktan kalkmayı becerdim sonunda.
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra telefonumdaki bildirimlere bakmaya başladım.
*Bildirim
BABAM:O çocukla evini ayırıyorsun.Benim evde boş oda var gel bende kal kızım.
Gerçekten böyle bir mesaj atmış mıydı?Birde tekrar yaşanan bunca şeyden sonra onun evine gideceğimi düşünüyordu.Her türlü şeye katlanırdım bu evde yinede oraya gitmezdim.
Mutfağa yemek yapmak için gittiğimde sofra çoktan hazırdı.Mert sağolsun tek başına bütün yemeği halletmişti.Aramız şuan biraz bozuk olsada bu ziyafeti çekmemek gibi bir salaklık yapacak halim yoktu.
"Günaydın şef,eline sağlık döktürmüşsün yine."dedim gülerek.
Bana tepki vermedi, sadece tek bir kelime çıktı ağzından"Günaydın."
Anlaşılan hala kız gibi trip atmaya devam edicekti.Görelim bakalım buna ne kadar süre dayanabiliyor.
"O zaman ben hiç yemeğe oturmuyorum.Burada istenmiyoruz anlaşılan."dedim ve tam odama doğru yol alıyordum ki Mert beni durdurdu.
"Tamam tamam gel."dedi ve sandalyemi çekti.
"Teşekkür ederim."dedim ve yerime geçtim.Şimdi sırada bu güzel sofranın tadını çıkarmak vardı.Mert'te karşıma oturdu ama benle bir gram sohbet etmiyordu hala.Bu kadar bozulacak ne vardı anlamış değilim.
"Mert konuşalım mı biraz."
"Ne hakkında?"
"Bizim hakkımızda."dedim ikimizi göstererek.Ne oluyoruz anlamında kafamı salladım."Selin yüzünden mi böyle yapıyorsun."
"Yani sayılır."
Sırf şu Selin yüzünden Mert ile olan bütün ilişkim yerle bir olmuştu.Tamam Mert'le arama bir mesafe koymak için yaptım ama bu direkt Mert ile olan bütün ilişkimi etkiledi.
"Mert galiba haklısın.Ben özür dilerim... seni zorlamam çok yanlıştı."Utanarak kafamı yere doğru çevirdim.
"Pişmansan...Galiba seni affedebilirim."
"Ciddi misin?"
"Hemde çok ciddiyim."dedi fısıldayarak.
Hemen koşup Mert'e sarıldım."Ya eskisi gibi olamayacağız diye çok korktum."
"Bir dahakine hareketlerine dikkat et hanımefendi, sonra yine sorun çıkmasın"
"Çok dikkatli olucam beyefendi."dedim göz kırparken."Bu arada mesafeliyiz diye söyleyemedim.Ufuk ve ben çıkmaya başladık."
Mert bana doğru döndü ve sadece baktı.Mutlu mu oldu üzüldü mü anlayamıyordum.Sadece bomboş yüzüne bakıyordu.En sonunda yaşam belirtisi göstererek dudağını küçücük ama küçücük kıvırarak"Güzel."dedi.
"Bu kadar mı yani."
"Ne dememi bekliyordun Gamze.Söyle bana öyle tepki veriyim."
"Ben nerden biliyim...Sanki mutlu olmadın mı?"
"Yoo gayet sevindim.Mutluluklar size."dedi ve bana el sallayarak dışarı çıktı.Bu neydi şimdi!
Aklıma babamın mesajı geldiğinde kapanmamış bir hesabım olduğunu fark ettim.Babamın yanına son kez gidip,son bir laf edicektim.
Hemen hızlıca üstümü başımı değiştirip yola koyuldum.Babamın attığı konumdan yaşadığı yeri biliyordum ve bana çokta uzak bir yerde yaşamıyordu.
En sonun müstakil bir evin önünde taksiden indim.Burası gayet güzel ve şık duruyordu,modern bir ev gibiydi.
Kapıyı çaldıktan bir 5sn sonra teyze açtı kapıyı bana gülümseyerek"Buyrun Gamze hanım, babanız sizi bekliyor."dedi.
İçeri girdikten sonra etrafı güzelce bir süzdüm.Babam ne ara bu kadar zengin olmuştu da benim haberim yoktu.
Salon olacak olan o devasa yere girdiğimde babam koltukta oturmuş gazete okuyordu.Beni gördüğünde hemen gazeteyi kenara atıp yanıma yürümeye başladı.
"Evine hoşgeldin kızım."
Hemen geri çekildim."Ne evi be.Burası senin evin baba ,benim değil."
"Bavullarında yok kızım."
"Baba anlamadın galiba buraya taşınmaya gelmedim ben.Son bir iki sözüm var sana."
"Kızım yapma böyle gel konuşalım."
"İşte tamda bunun için.Baba benim senle konuşacak bir şeyim kalmadı.Bana mesaj atma,yanıma gelme yani kısacası Eylül denen kızdan kurtulana kadar unut beni."
"Kızım beni seçim yapmaya zorlama."
"Baba senin en başından beri seçim yapmaya ihtiyacın yoktu zaten.En başında aileni seçmen gerekirdi ama sen onu bile beceremedin."diyerek evden dışarı attım kendimi.
Ben dışarı çıktığımda Eylül denen kız eve doğru geliyordu."Aaa kimler varmış Burda!"diyerek imalı imalı suratıma bakıyordu.
"Git şimdi senle uğraşamıycam."derken Eylül beni durdurdu.
"Hayırdır babanı geri almak için mi geldin?"
"Al senin olsun tepe tepe kullan sen."
"Doğru dedin nasıl olsa yakın gelecekte kocam olucak."
Bu lafının üstüne sinirlerime hakim olamayıp kızın kolunu sıkmaya başladım.
"Bak seni para avcısı babamla istediğini yap ama sakın evlilik mevzusunu aklından bile geçirme."
"Sen mi karışacaksın bana he."
"Gerekirse seni şu toprağa gömerim...anladın?"
"Dene gör bakalım kim kimi gömüyor."
En sonunda onun tuttuğum kolunu geri çekip bana bakmadan eve döndü ve kapıyı kapatırken bana iğrenç bir gülücük attı.
Bu kadını öldürmemek için hiçbir sebebim kalmadığına dair artık emin olmuştum.Bu şeytan babamın bütün parasını bitirecekti ama ben buna izin veremezdim.Eylül denen karıya hiçbir şey bırakmayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Ev Arkadaşı
Teen Fiction"Selin...eminim.Mert'e karşı hiçbir his beslemiyorum."dedim yanına geçip.Sanki az önce onu rüyamda görmemişim gibi. "O zaman Mert'in tekrar bana dönmesini sağla."dedi gözlerime bakarken.Onu ne kadar sevmesemde şuan içimde ona karşı bir acıma duygusu...
