İntikam ateşi ile yanıp kavrulan Felix, hayatını ve bebeğini elinden alan dominant alfayı öldürmek isteyen, güçlü ve saygıdeğer bir omegadır. Bu intikam yolunda karşısına çıkan en büyük engel ise içindeki aşktır
.
.
.
"Sana yakışmayan bu elbiseleri...
Bir çiçeğin dalından koparılması ile başladı bu hikaye. Bir bahar günü daha yeni açmış, daha geldiği dünyanın gerçek ve iğrenç yüzünü bile görmeye fırsat bulamadan dalından koparılan bir çiçeğin o saf ve temiz kokusuyla...
Serin bir gecenin olduğu, her saniye yağmur yağacakmış gibi duran sabahın aksine durgun bir gecede gökyüzüne baktı elinde kopardığı çiçeğiyle
Bugün bahar gelmişti, bugün baharın ilk günüydü
Bulutların cirit attığı, içinde evrenleri barındıran küçük yıldızların parlamak için yarıştığı bir geceydi
Kendi dert ortağı olan yıldıza baktı genç omega "Bak" dedi yıldıza "bak gör, şimdi neredeyim?"
Arada bir bulutların arkasına saklanan küçük yıldızına uzunca bir süre baktı
"Viasna" diye mırıldandı içinden gökyüzüne, küçük yıldızına doğru bakarken. Gülümsedi! İçindeki bitmek bilmeyen ızdıraba rağmen gülümsedi
Aklına yıllar önce verdiği söz geldi, beline kadar gelen saçları esen soğuk rüzgarda uçuşurken. Gözünden duyguları akacak gibi oldu, tüm acısı, tüm benliğini geçti gözünün önünden ama hemen tuttu kendini
O ağlamadı, ağlamazdı, ağlayamazdı!
Vücudu üşümeye başladı gökyüzüne bakmaya devam ederken, üstünde yüzlerce göz vardı genç omeganın ama o bunların hiçbirini umursamadı
İndirdi yavaş yavaş gözlerini gerçek dünyaya, kopardı hayallerindeki gökyüzü ile bağını, herşeye rağmen gülümsedi kocaman ve biraz uzaklara baktı
Balkonunda bulunduğu evin içinde ona bakan adama doğru döndü yüzündeki büyük gülümseme ile. Adamın yüzünde durgun bir ifade vardı. Kimse onun ondan ne kadar nefret ettiğini bilemezdi.
Bir zamanlar en yakın olan iki kişiden geriye şimdi birbirini çok iyi tanıyan iki düşman kalmıştı
Baktı adama Felix, biraz daha baktı ve yüzündeki gülümsemeyi bir saniye bile söndürmedi, içindeki intikam duygusunu belli edecek kadar gülümsedi ama oyle bir gülümsemeydi ki bunu göz göze olduğu adam dışındaki diğer gözler anlayamadı.
Ona baktıkça hisleri derinleşti, anıları gözlerinin önüne geldi. Bir zamanlar çok sevdiği bahar mevsiminden de bu adam yüzünden nefret ediyordu ya
Çünkü O adam bu mevsimde ondan duygularını çalmıştı, aşkını, geleceğini, sevgisini, gençliğini, feremonlarını ve en önemlisi ise bebeğini almıştı...
Nefretin sessizce çığlık attığı, sessiz çığlıklar ile dolu bir bahar günüydü
•••••
(Karakter tanıtımı)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
