My First Love Is A Superstar (GirlxGirl) COMPLETED

CHAPTER 34

Elena's POV

Malalim na ang gabi, tahimik na rin ang buong paligid.

Napakasarap damhin ng simoy ng hangin na dumadampi sa balat namin pareho ni Kassandra. Andito kami ngayon sa terrace ng kanyang kwarto habang nakahiga sa pahabang sofa kung saan kumasya kaming dalawa.

Nakayakap ako sa kanya habang siya nama'y nakaunan sa sarili niyang kamay kung saan nakatungkod ito bilang alalay sa kanyang ulo habang marahan na sinusuklay ng kanyang mga daliri ang buhok ko.

Hindi ako nagsasalita mula pa kanina. Wala lang. Gusto ko lamang damhin ang moment na ganito. Ang sarap kasi sa pakiramdam at napaka-peaceful kapag ganito kami kalapit ni Kassandra sa isa't isa.

Pakiramdam ko rin safe na safe ako dahil siya ang kasama ko.

Hindi rin nagsasalita si Kassandra, panay lamang ang pag hmmmm nito ng isang kanta. Habang patuloy siya sa pag haplos sa buhok ko.

Sa totoo lang nakakaantok na nga eh. Inaantok ako sa kapayapaang hatid ng presensya niya at pati na rin 'yung boses niya.

Patulog na sana ang diwa ko noong sandaling maramdaman ko na para bang merong likidong pumatak sa may gilid ng pisngi ko.

Dahil doon ay imumulat ko na sana ang aking mga mata sa pag-aakalang baka umuulan na nang biglang magsalita si Kassandra.

"I'm sorry." Halos pabulong nang sabi nito.

Wait... iniisip ba niyang tulog na talaga ako?

Pero bakit naman siya nag-so-sorry?

Ngunit halos hindi ako makagalaw at makahinga sa sumunod na binanggit niya.

"I'm sorry, I'm sorry I didn't recognize you sooner. I was too blinded by the idea that you were still the Piggy who would come back to me. I'm sorry... if it took me a while before I recognized you." Tuloy-tuloy na sabi niya sa mahinang tono. At halata sa boses nito na umiiyak siya.

Umiiyak si Kassandra. And I'm the reason why she's crying but...

Lihim na napapasinghap ako sa aking sarili at napalunok.

A-alam na niya?

Paanong...

Kailan pa?

All this time? Alam na niya?

Ramdam na ramdam ko ang malakas na kabog sa dibdib ko.

Pero bakit hindi man lamang niya ako kinonfront or what? Why didn't she say even a single word?

"I really miss you... totoong miss na miss na miss kita, Piggy or... Elena. Whatever. It doesn't really matter. Parehong ikaw lang naman 'yun." Muling wika niya.

This time, hindi na siya mukhang umiiyak but I can still sense the mixed emotions she's feeling right now.

"And I really mean it, I miss you so much. And I still can't believe that I'm with you now and holding you again---"

"B-Bakit hindi mo sinabi?" Putol ko sa kanya.

Hindi ko na napigilan ang magtanong. Kasabay noon ang pagbukas ng aking mga mata.

Hindi ko namalayan na lumuluha na rin pala ako.

Natigilan siya. Siguro dahil ang buong akala niya ay malalim na ang tulog ko tapos biglang magsasalita ako.