Hoe kon je

187 dagen ervoor

Mijn wekker liep af om 7 uur in de ochtend. Pas na de vijfde herinnering stond ik op.
Wat ben ik een wrak in de ochtend, een meisje met ochtendhumeur. Terwijl ik mijn mooiste kleren aantrok om indruk te maken voor de eerste schooldag was ik druk aan het sms'n, wat heb ik mijn klasgenoten gemist.

De ontbijttafel stond klaar en ik at een heerlijk potje muesli gevuld met melk.
"Liselothe!" riep mijn moeder. "Je hebt nog maar 5 minuten!" 
Met een zucht at ik snel door en ging nog snel een knuffel geven en vertrok met de fiets. Het is nu klopslag 7 uur 32.

 Ik had met Nina afgesproken aan de parfumerie zodat we samen naar school zouden gaan,  ze sms'te als ik er bijna was, maar antwoorden ging moeilijk op de fiets dus versnelde ik mijn tempo. Nog 2km en ik ben er. "Eindelijk." zei ik met een zucht en ik sms'te haar dat ik er was, 5min later kwam ze uit de auto gestapt en we sloegen een kort babbeltje. We besloten om eerst binnen in de supermarkt te gaan, ik was toen heel erg in de ban van Dan en Phil, en kocht een flesje cola zero met de naam Phil op. We kwamen aan in school en stonden in de rij waar we na een lange tijd iedereen terug zagen, iedereen was dolblij en sommigen kwamen lopend mij knuffelen. Wat had ik ze gemist. We zitten dit jaar in het derde, derde creatie en mode.

Maar daar stonden ze, de nieuwelingen, die kon niemand uitstaan, en ik zeker niet.

"Die nieuwelingen hebben geen basis van mode, ze bakken er niks van, ze zullen het erg moeilijk hebben"
"Wie mevr Devreese niet heeft gekend, hoort niet in mode."

Ik keek ze niet lachend aan, ik ben een durver en word stoer aanschouwd.

"Wat is dat een Barbiepop." Dacht ik diep in mijn binnenste en we wandelden naar binnen.

3 verdiepingen hoog, de 2 jaren ervoor was het modelokaal op verdieping 1, een grote last na die 2 maanden!

We leerden kennismaken met elkaar, en de leerkracht vertelde over school, te laat komen enz. wat ook moest gebeuren als er nieuwelingen waren. Ik wou alweer iets stoerder uit de hoek komen en begon belachelijke vragen te stellen waarop de leerkracht uiteindelijk antwoorde; "Gij ziet er mij een moeilijke uit, ik voel da al." We keken elkaar allemaal lachend aan, ik keek de nieuwelingen aan, maar zij lachten niet, wat had ik een fantastisch gevoel.