Aşkın ölümü...

5•|"aile gibi"

Kırık dökük bu kalbimi,
ettiysem en özeline heba ettim.....

Hayatımın sonuna gelmiştim artık. Herşey burda bitecekti. Bende bitecektim. Bu yirmi senelik hayatımda yeterince acı çekmiştim ama bu son olacaktı. Son acım, son göz yaş döktuğum gün, her şeyin son kez olduğu gün bugün.

Bitti.

Bende bittim.

Bıçağı bileğime tam batıracağım sırada odanın kapısı büyük bir güç ile vurulmaya başladı ve ben Emirhanin sesini duydum.

"Leyla orda misin"

Ses vermedim bitecekti her şey neden geldi ki o şimdi. Aslında zaten hayatımı mahveden o değil miydi. Bir anda geldi ve bütün hayatımı alt üst etti. Onun yüzünden ben sevdiğim adamı kaybetmedim mi?

Onun yüzünden bu yaşta tanımadığım biri ile evlenmek zorunda kalmadım mi?

"Leyla iyi misin. ÇAĞLA BU ODANIN BİR ANAHTARI YOK MU"

Tam bıçağı bileğime batırmaya başlamıştım ki kapının kırılma sesi geldi ve Emirhan odaya daldı. Endişeli bir şekilde yatakta oturan bedenimi süzdü. Gözleri ellerime kayınca ilk bir kaç saniye şaşırsa da hemen kendine geldi ve hızla yanıma yaklaşıp bıçağı elimden aldı ve yere fırlattı.

"NAPIYORSUN SEN KAFAYI MI YEDİN."

"bırak"

"Bileğini hemen bağlamamız lazım" elimi bırakmadan hızlıca etrafa bakındı hiçbir şey bulamayınca boşta olan tek eli ile kravatını çözdü ve bileğime sarmaya başladı. Aslında derin kesmemiştim. Daha doğrusu kesmeye yetişemedim Emirhan engel oldu.

Tam o sırada odaya tanımadığım bir kız girdi. Şaşkınca etrafa bakındı sonra da bize

"Efendim istediğiniz bir şey var mi"

"Ali'ye söyle hemen arabayı hazılasın"

Kız başını salladı ve hızla odadan çıktı. Benim bakışlarım hala kapıdayken Emirhan bir anda beni kucağına aldı

"Napıyorsun bırak"

"Hastaneye gidiyoruz senin yaptıklarının bedelini ödemeye"

"İstemiyorum bırak"

"Çocuklaşma Leyla"

Bileğim sızlamaya başlamıştı bile. Emirhan kucağında ben olmama rağmen o kadar hızlı iniyordu ki merdivenlerden. Sanki hiç ağır değilmişim gibi sanki hiç kucağında değilmişim gibi. Nedense uykum gelmeye başlamıştı. Hatta bir kaç saniyeliğine gözlerim kapanmıştı.

Yumuşak bir şeyin üzerine yavaş bir şekilde bırakıldığımı anladığımda gözlerimi açtım. Emirhan beni aradanın arka koltuğuna yerleştirdi kapıyı kapattı ve arabanın diğer tarafına geçerek yanıma oturdu. Arabayı dünkü adam kullanıyordu.

"Hangi hastaneye gidelim Emirhan"

"Serdar'ın hastanesine"

"Tamam"

"Serdarı da ara tüm çalışanlarını uyarsın birde şimdi magazin ile uğraşmayalım"

"Tamamdır hallediyorum hemen"

"Leyla, Leyla iyi misin aç gözlerini Leyla"

Emirhanin sıcacık ellerini yüzümde hissettiğimde gözlerimi zor da olsa açtım ve iyim diye mırıldandım çünkü baya endişeli gözüküyordu.

"Ali daha da hızlı sür"

Arabanın hızlandığını hissettim ama artık zihnim kapanıyordu.

*********