Jungkook pov
ඇත්තටම මේ යොන්ජුන් දැන් වදයක් වෙලා. එයා මෙහෙ university යනවා කියලා අපේ ගෙදර නැවතුනා.
ඌට දැන් අවුරුදු 17යිලු, බෙයාටත් ඒ වයස නිසා ඒ පොඩි පගයා හිතන් ඉන්නෙ දැන් හරි ලොකුයි කියලා.
බෙයාගෙ කේක් කන්නම ඕනෙ කියලා ඌ අද නහයෙක් අඬලා අඬලා බෙයාව ගෙදර තියාගත්තා. මට මගේ important meeting එකක් නැති උනා උගේ විකාර නිසා.
මට මගේ බේබි වයිෆිව ඒ ඇටවල්ලා එක්ක දාලා යන්න බෑනෙ. Video conference එකකින් meeting එක කරන්න හිතාගෙන මාත් ගෙදර නැවතුනා.
මං කොච්චර අකමැත්තෙන් ගෙදර නැවතුනත් බෙයාට අද මං ඉන්න නිසා පිස්සු වගේ.
ඔන්න මාව බබා එක්ක දාලා කිචන් එකට දිවුවා මට පෑන්කේක්ස් හදන්න කියලා.
මං බබාව ක්ලීන් කරගෙන පහලට අරන් යන්න ඕනෙ. එතකොට ඉතිං dinning table එක රස කෑම වලින් පිරිලා තියෙයි.
ඔම්මායි අප්පායි පුපුර පුපුර ඉදියි. ජුන් ඉරිසියාවෙ පැලෙයි.
ඇත්තටම මේ මුලු ෆැමිලි එකේම bottomලා තමයි powerful, පිරිමි ගෑනු ඉස්සරහා කට අරින්නෙවත් නෑ. අප්පා උනත් ඔම්මා කියන ඕන එකකට ඔලුව වනලා එකඟ වෙනවා.
නැන්දලගෙ, පුංචිලගෙ, ලොකු අම්මලාගෙ මිනිස්සුත් ඒ ටිකම තමයි.
අනේ මංදා හිතෙනකොට ලැජ්ජ උනත් එක පැත්තකින් බලනකොට මාත් එහෙමයිද කියලා මට හිතෙනවා.
බෙයා කියන්නෙ මොකක්ද මාත් ඒක කරනවා.
ඒත් ඉතිං බෙයා කවදාවත් ඔම්මලා වගේ ඔලමොට්ටල කතානම් කියන්නෙ නෑ. ඒ ළමයා පුංචි උනත් හොදට මොලේ කල්පනා කරලා තමයි කරන හැමදේම කරන්නෙ.
"මමී බලන්න යමුද අපි,
ගිහින් කිචන් එකේ පෙරලගෙන උම්මා දෙමු, හාද?"
ආයිශ්.... මේ බබා බෙයා වගේ. මෙයාටත් බෙයාගෙ වගේ boxy smile එකක් තියෙන්නෙ. හරි කියුට්.
