o n - bozkırın rüzgarları

296 18 77
                                    

"kayıp bir şeyler var aramızda
bilmediğim halde ziyadesiyle mahvolmuş derin bir hal içindeyim..."

"Hoş geldin cankuşum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Hoş geldin cankuşum."

Veysel kendini yorgunca koltuğa bıraktı. "Hoş bulduk Cemile'm hoş bulduk. N'aptınız? Yattı mı  çocuklar?"

"Yattılar," dedi Cemile de Veysel'in yanına otururken. "Siz n'aptınız Kenan abiyle?"

Veysel abisinin adını duymasıyla yüzüne yayılan gülümsemeye engel olamamıştı.

"Valla napalım. Görmen lazım abimi ya, gözlerinden heyecan fışkırıyo böyle. Mutluluktan eli ayağına dolanıyo. Ne yapacağını şaşırmış o kadar komikti ki. Valla bi an kendi halimi gördüm onda. Sen Yağmur'a hamileyken ben nasıl diken üstündeydim hatırlıyon de mi? Heh işte o da aynı öyle şu an."

Cemile başını ağır ağır salladı. Elif'in anlattıklarından sonra Veysel'in bu söyledikleri boğazında bir yumru oluşturmuştu.

"Ne güzel Veyselim ne güzel... İnşallah sağ salim hayırlısıyla kucaklarına alsalar da..."

Veysel gülümsedi. "İnşallah inşallah. Ya o hali gözlerimin önüne geldikçe gülesim geliyo valla he. Koskoca adam, sanırsın on yaşına dönmüş. Doktor adam sonuçta, sakindir falan diye şey ediyodum ama öyle olmuyomuş o işler biliyon mu..."

Cemile gülümsemeye çalışarak başını salladı. "Öyledir Veyselim. Neyse sen aç mısın bi şey istiyon mu?"

"Yok ya ne açı?" dedi Veysel bir kez daha gülerek. "O kadar çok yedik ki. Abim kesenin ağzını açtı bugün. E ama bi tanecik gardeşiyim o kadar olsun de mi?"

Cemile başını salladığında Veysel aklına bir şey gelmiş gibi koltukta heyecanla ona doğru döndü.

"Heh isim isim. Onu diyecektim sana. İsim bile düşünmüşler hatta abim bulmuş biliyon mu? Ben inanamadım yani hem de çok güzel–"

"Çağla. Gerçekten güzel isim..."

Veysel'in heyecanlı heyecanlı anlatışı kesilirken şaşırarak Cemile'ye baktı.

"E sen nerden biliyon? Daha ben bugün öğrendim yeni, az önce."

"Ben de Elif'in yanına uğrayacam dediydim ya sen çıkarken Veysel'im. O söyledi işte."

"Doğru! Ben unutmuşum tamamen ya!" dedi Veysel." Derin bir nefes vererek gülümsedi.

"Yepyeni heyecanlar onları bekliyo. Ee kız ana babası olacaklar kolay değil sonuçta. Biz yanlarında olalım gülüm, destek olalım. Elif nasıldır bilmiyom da abimi görsen zaten, heyecandan adını unutacak halde. Ben sakinleştirmezsem nolur bilmiyom yani."

Cemile'ye dönüp cankuşunun dolu dolu olmuş gözleriyle karşılaştığında yüzündeki gülüş aniden soldu.

"Cemile'm? Noldu sana bir anda?"

VeyKen Hikayeleri | Gönül DağıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin