កម្មស្នេហ៍សង្រ្គោះបេះដូង

ភាគ១ «ព្រះចន្ទពណ៌ឈាម»

"ឌឹមៗៗ"សំឡេងសំរិទ្ធជើងសត្វចចកឮលាន់សន្ធឹតបានរត់យ៉ាងលឿនសម្ដៅទៅលើកំពូលភ្នំយ៉ាងភ្នំអានេតក្រោមពណ៌ព្រះចន្ទពណ៌ឈាម

"អា៎យយយយយយយ"ការស្រែកដោយក្ដីឈឺចាប់របស់សត្វចចកឈ្មោលបន្លឺឡើងរំកើអស់ព្រៃព្រឹក្ស តែសម្រែកមួយនោះបានបំលែងសត្វចចកឲ្យមកជាមនុស្សធម្មតាវិញតែដាបទៅដោយឈាមប្រឡាក់ពាសពេញខ្លួនប្រាណដូចជាទើបតែមកពីធ្វើសឹកសង្គ្រោមយ៉ាងអញ្ចឹង ទឹកភ្នែកហូរស្រក់ដូចទឹកបាក់ទំនប់ ដៃមាំទាំបានលូបស្ទាបទ្រូងខាងឆ្វេងដែរលត់ឮសូរតែ«ឌឹមៗ» តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង?

"បេន ចាមីន ម្ចាស់អូនដាច់ចិត្តពេកហើយ ហ៉ឹកៗៗ"រាងសង្ហារអស់ជំហលត់ជង្គង់យំឥតខ្មាស់នរណា មួយសន្ទុះក្រោយមក ស្នូរទឹកភ្លៀងបានបង្អុលចុះមកខាងក្រោមហាក់កើតទុកសោកសង្វេកជួសសាមីខ្លួន

+៥០០ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ

នៅសាលារៀនល្បីឈ្មោះមួយកន្លែង សិក្សានុសិស្សមួយក្រុមបណ្ដើរគ្នាចូលក្នុងសាលារៀន

"បងជេគហា៎ នីគីសុំទៅថ្នាក់របស់ស៊ូនូមួយភ្លេត"នីគីបានបង្អាក់ដំណើរដោយបានសុំជេគដែរជាបងប្រុស

"ចង់ទៅក៏ទៅៗអាណាឃាត់"ជេគអោបដៃរួចបោះសម្ដីយ៉ាងខ្មើតទៅកាន់នីគី

"អូខេ អត់ឃាត់ល្អហា៎ចឹង បាយៗបងហ៊ុននី បងជុងវ៉ុន"និយាយរួចនីគីក៏បានចាកចេញពីពួកគេទៅ

"យ៉ាប់ផុតលេខហើយមីក្អូនអើយ"ជេគខ្នាញ់និងចរឹកក្មេងមិនចេះធំរបស់នីគី វ័យ១៧ឆ្នាំហើយតែកុំមើលចរឹកកុមារាសុំចាញ់ រីឯកម្ពស់វិញដើមត្នោតជាគ្នាខ្ពស់ជាងជេគដែរជាបងទៀត ជុងវ៉ុនដែរស្ងាត់មាត់មួយថ្ងៃក៏ឧទានឡើងទាំងមុខជូរហួញ

"អួយ កាជេគហា៎នៅរអ៊ូនៅនិងយើងកាន់របស់ឡើងចង់បាក់ដៃទៅហើយ អត់មានចិត្តចង់ជួយកាន់អ្វីបន្តិចទេ?"

"វាស្អីណាស់ណាទៅ ហ៊ុននីមិនទាំងរអ៊ូមួយម៉ាតផង ឯងនេះរអ៊ូមើលតែមនុស្សចាស់អាយុ៩០ទៅហើយ ប្រញាប់ចាស់ទៅណាហា៎???"មិនឲ្យចាញ់ចិត្តគឺមិនជួយកាន់ហើយឈរឈ្លោះគ្នាទៀត សុងហ៊ុនដែរឈរក្បែរនោះដកដង្ហើមធំបន្តិចមុននិងនិយាយ