I Never Stop !(NEVER SERIES#2)

PROLOGUE.

I always walk around the garden every morning

I want to have kids.

I want to walk in the aisle and my husband will wait for me in front of the altar and reach for my hand.

I want to say "i do father"

I want feel what Love is.

But I know that's impossible.

I WANT TO LIVE.

Tears are starting to fall on my cheeks

"You can do this Tala. I know you can" I  comforted  myself and tried to smile and wipes my flowing tears when i saw my mother coming toward my direction.

"sweetheart take some rest kanina kapa nag lalakad" Mom hug me.

"Okay lang po ako mommy need ko din po ito sabi ni doctor " Nakangiting sabi ko.

"I know, pero wag mong papagurin ang sarili mo, okay?" Nginitaan ako pabalik ni Mommy at hinawakan ang kanan kong pisngi.

"Opo Mommy" I close my eyes to feel my Moms warm hand.

"Tara pasok na tayo?"she held my hand and gentle pull me.

Lumabas ako ng kwarto dahil parang tinatawag ako ng kalikasan. I was walking where the comfort room located.

"Doc. Tem wala napo bang paraan?" I heard my mom's voice.

Dahil sa curiosity, sumilip ako sa isang room kung nasaan ang boses at hindi nga ako nag kamali, it was my mom.

"Mrs. Florence i won't promise or sugar coat you but Tala's condition i getting worse day by day. Kailangan natin mag hanap ng dono asap dahil kung hindi natin maagapan. It's sad to say pero weeks o buwan  nalang ang hinihintay ng puso nya at bibigay na ito"

Naririnig ko lahat. Lahat ng pinag uusapan nila. And here I am.  I can't stop my tears from falling. Tahimik  akong umiiyak dahil sa narinig ko.

Hindi ko alam kung saan ako dinala ng aking paa dahil ngayon nasa isang lugar ako kung saan iisang poste lang ang may ilaw.
Merong isang  silver bench doon. And without other thought lumapit ako dun at umupo.

I was looking at the stars, crying myself out. I was crying in silent.

"G-gusto ko pang mabuhay" Mahina kong bulong at itiningala ko ang aking ulo at tumingin sa madilim at magandang kalangitan, at mariing ipinikit ang aking mga mata.

"Bakit po ako?" I ask the stars and slowly open my eyes. Kahit na may kalabuan ang aking nakikita dahil sa mga luha saking mata  pinilit ko paring hanapin ang Orion star.

Daddy said kapag nag wish ka sa Orion star matutupad daw iyon, kapag kinausap at inilabas mo saluubin mo don gagaan at magiging maayus lahat ng problema mo.

"May na gawa po ba ako?" I ask again.

"M-maynagawaa po ba akong masama? B- bakit po kukunin nyo agad ako"

"Ang b-bata bata ko pa po ohh b-baka naman po" I said hopelessly.

"Gusto ko papong maranasang mag debut, gumradweyt, at mag pakasal" I cried even more. Ang sakit. Ang dami kong pangarap pero parang ni isa ata dun walang matutupad.

"Hali na po. Kahit ito nalang po. Sa dami ko pong wish kahit po ito nalang. Hayaan nyo po akong mabuhay" Sigaw ko sakalangitan.

"Apaka bata kopa po p-please naman po wag nyo naman po ako kunin agad"

"Ate"

I was shock when i heard a voice.

"A-ate gusto ko din pong mabuhay pa" Mahinang boses ng batang babae sa aking tabi.