Until you. VOLTOOID

62.

Alyssa kon niet thuis zitten, het leek alsof haar hart haar aan het opeten was. Ze haatte het wanneer Farid altijd na een gesprek of een ruzie wegliep. Hij moest altijd het huis verlaten en haar alleen achter laten, meestal had ze daar geen problemen mee, van nu heeft ze het wel. Ze kan niet stil zitten, haar gedachten laten het niet toe, ze wilt niet dat conversaties op die manier eindigde, maar ergens begreep ze niet waarom het har zoveel boeide, waarom ze het gewoon niet kon laten vallen. 

Ze belde Ozan op, en zonder dat hij vragen stelde stond hij voor de deur. Alyssa was al klaar om te vertrekken. 

'Ozan, kan je mij brengen naar Farid?' Ozan kijkt onbegrijpelijk naar Alyssa. 'Ik denk dat hij liever alleen wilt zijn, Alyssa.' 'Awel, ik wil niet alleen zijn, dit huis eet mij op, ik word hier bijna gek, oke? Breng mij naar hem.' Ozan verbreekt het oogcontact en Alyssa wandelt al hoofdschuddend naar de auto van Ozan en kijkt dan naar Ozan die nog steeds aan de voordeur staat. 

'Ben je van plan om mij nog te brengen of..?' 'Ja, zeker, Alyssa.' Hij wandelt naar Alyssa toe en stapt in de auto. Alyssa doet hetzelfde en wacht ongeduldig af tot ze bij Farid aangekomen waren. 

Ze blijft een poos stil in de auto wanneer ze voor het restaurant gekomen zijn. Alyssa kijkt naar het Italiaans restuarant van hem, nu begreep ze het, nu begreep ze waarom het thema allemaal stoplichten waren, en waarom het expliciet rood licht was. 

Ze zucht diep en stapt uit de auto zonder iets te zeggen tegen Ozan. Ze wandelt naar het restaurant en opent stil de deur. Het was hier leeg, er waren geen klanten. 

Alyssa wandelt het restaurant binnen, ze stopt meteen met wandelen wanneer ze hem ziet zitten aan één van de tafels in de hoek van het restaurant. Ze ziet hoe hij in zijn eigen restaurant aan het roken is terwijl hij er heel strikt over is dat er niet geroken mag worden. 

Alyssa verlaagt even haar blik, wat moest ze zeggen? Hoe moest ze uitleggen dat ze hierheen gekomen is? 

Farid kijkt naar haar, hij wist ook niet wat hij moest zeggen. Ze waren beide stil. 

Ik moest wel de eerste stap zetten, ik moest wel mijn best doen. Ik wandel naar hem toe en zonder iets te zeggen zet ik mij neer bij hem aan tafel. Hij kijkt mij niet aan, hij zuigt enkel zeer diep aan zijn sigaret en blaast het dan de andere kant uit. 

'Ik wil dat je mij niet doet herinneren aan onze eerste ontmoeting, Farid.' Zegt Alyssa als eerst. 'Ik-' Ze wikkelt haar armen over haar zelf en kijkt naar de tafel. 

'Ik schaam mij, en ik zal mij altijd schamen voor wie ik was.' Ze blijft even stil. Ze heft zachtjes haar schouders op en haalt zeer diep adem. 

'Ik was een ander persoon, ik had een ander leven, ik had andere prioriteiten, ik dacht niet na, ik- ik ben nu iemand anders, Farid. Ik ben iemand die niet meer hetzelfde is, ik- ik heb die leven achter mij gelaten en ik wil er niet aan denken.' 

Farid kijkt op en ziet hoe beschaamd ze er zit. 

'Schaam je jou, omdat je jezelf hebt gestraft met mij? Is dat hetgeen waarvoor jij je schaamt? Omdat jij je zelf de schuld geeft dat je niet meer met je loverboy bent?'

'Ik ben over hem.' 

'Hmm- zeker,' En hij zuigt weer aan zijn sigaret. 

'Het is mij duidelijk dat je over hem bent, Alyssa, sinds jij je perfect nog kunt herinneren dat hij jou nog nooit heeft laten huilen.' 

'Denk je nu echt dat als wij ooit uit elkaar gaan dat ik jou ga vergeten?' 

'Dus je hebt nog hoop dat we uit elkaar gaan? Oke.' En weer zuigt hij aan zijn sigaret. 

'Farid,' Zucht Alyssa. 

'Alyssa, alsjeblieft, waarom ben je zelfs hierheen gekomen? Ik ben vertrokken zodat je mij niet bozer krijgt, zodat onze ruzies niet escaleren in het ergere oke? Ga naar huis, Ozan staat op je te wachten.' 

'En ik haat het wanneer je vertrekt, oke? Ik haat dat! Laat het escaleren, laat het, we zijn toch getrouwd? Jij wilt toch mij begrijpen en ik wil jou begrijpen. Je laat mij verdomme helemaal achter ik vreet mezelf bijna op, Farid.' 

'Wat wil je dat ik doe Alyssa? Wat? Vertel mij wat, want alles wat ik doe is niet goed genoeg, alles wat jij zegt spreekt hetgeen dat ik doe tegen.' 

'Kan het misschien zijn omdat wij niet op een normale manier elkaar hebben leren kennen?' 

'We kennen elkaar nu, ja? We kennen elkaar nu.' 

'Ik denk het niet.' 

'Oké, hier gaan we weer, alsjeblieft Alyssa, vertrek, alsjeblieft, vertrek dat is het beste dat je mij kunt aandoen.' 

'Farid, als je wilt dat ik vertrek dan vertrek ik voor altijd, begrijp je dat? Als je wilt dat ik vertrek dan moet je verdomme de deur voor mij openen om te vertrekken! Door nu naar huis te gaan is niet vertrekken, laat mij vertrekken voor de rest van ons leven, voor de rest van jou leven en die van mij, oke?' 

'Ik wil dat dit werk Alyssa, wat begrijp jij niet? Ik wil dat dit werkt! Ik wil verdomme dat jij mijn vrouw wordt! Ik wil dat je mijn vrouw bent, Alyssa, hoe vaak moet ik dat tegen je zeggen? Maar jij wilt mij gewoon geen kans geven, jij wilt mij gewoon niet in jou leven voor die ene nacht, Alyssa, voor verdomme die ene nacht die-' Hij zucht diep en legt zijn sigaret neer. 

'Dit trekt op niets.' Hij drukt zich recht van zijn stoel en schudt zijn hoofd terwijl hij zijn vest neemt om te vertrekken. 

'Ga je weer weg? Loop je weer weg? Je kan verdomme geen conversatie aanhouden, Farid,' Alyssa drukt zich recht van haar stoel en staat voor hem zodat hij niet vertrekt. 

'Farid, ga zitten zodat we openlijk tegen elkaar kunnen spreken. Laten we beginnen met elkaar te begrijpen, laten we- laten we spreken als volwassenen. Kunnen wij geen conversatie met elkaar voeren zonder ruzie te maken? Kunnen wij gewoon niet naar elkaar luisteren en elkaar begrijpen?' 

'Wil je mij begrijpen?' Zegt Farid alsof hij oprecht haar mening wilt weten. 'Sinds dat wij getrouwd zijn en samen wonen lijkt dat toch het meest logische, nee?' 

'Oke, ik hoop dat je mij op deze manier gaat begrijpen.' Hij trekt zijn vest meteen aan en kijkt haar recht in het gezicht aan en voor Alyssa iets kon begrijpen voelt ze hoe hij zijn lippen op die van haar drukt. 

Ze bevriest helemaal, dit zag ze niet aankomen, ze wist niet wat ze moest doen, hoe ze moest reageren. Ze bleef stokstijf staan en versteld naar voren kijken. 

Farid laat haar los en gaat dan met zijn tong gehaast op zijn lippen. 

'Dit is mijn taal voor jou.' En met deze woorden wandelt hij weg. Alyssa blijft verbaasd staan, ze hoort weer de deur dicht gaan. Ze brengt zeer langzaam haar vingers naar haar lippen. Het was alsof ze zijn lippen nog steeds op die van haar voelt. Ze wist niet wat ze moest denken. Moest ze blij worden, moest ze gefrustreerd worden, of? Maar er is geen enkel haar op haar lichaam die denkt om gefrustreerd te worden, ze kan enkel een zeer kleine glimlach op haar gezicht voelen. Ze kan enkel de tintelingen in haar lichaam opmerken, de klein beetje vreugde die ze voelt, die ze o zo hard probeert te onderdrukken om het te negeren. 

Ze draait zich om en ziet dat zijn auto weg is. Ze wandelt naar de uitgang van het restaurant en sluit de deur van het restaurant achter zich. Ze blijft staan en kijkt dan naar Ozan. Ze is stil, ze is nog steeds in shock, ze moest dit verwerken, ze moest denken, ze heeft tijd nodig om te denken, maar oh verdomme waarom moet je denken wanneer een hart spreekt? 

Ze wandelt naar de auto en stapt in zonder iets te zeggen. Ozan kijkt naar Alyssa, hij ziet dat ze weer een andere vorm van stilte aangenomen heeft. Hij wilt geen vragen stellen of zich verwikkelen in hun conversaties dus start hij maar de auto en rijdt hij meteen weg naar huis.

Naar hun huis.