Until you. VOLTOOID

65.

We waren al uren verder en Farid was nog steeds niet terug thuis gekomen. Op een of andere manier begon Alyssa zich zorgen te maken, het had zeker te maken met wat ze tegen hem zei, het had hem boos gemaakt zoals gewoonlijk.

Ze wandelt naar haar telefoon, ze had geen geduld meer om zonder geweten op hem te wachten. Ze grijpt haar telefoon en wilt hem opbellen om te vragen waar hij is maar dan houden haar eigen gedachten haar tegen.

Wat zou hij denken? Denken dat ze om hem geeft? Dat ze zich zorgen maakt? Dat ze wilt weten wat hij aan het doen is?

Ze legt haar telefoon terug neer en laat zich neer ploffen op de zetel. Misschien deed hij dit om haar te straffen. Ze grijpt de afstandsbediening en zet de tv aan. Ze zapt tussen alle zenders en wacht tot ze iets leuks zou vinden om naar te kijken, maar wat er ook op de tv speelt, haar gedachten bleven niet stil.

Ze schakelt de tv uit en legt de afstandsbediening neer op de zetel en drukt zich recht. Misschien is het beter als ze gaat slapen, zo denkt ze minder aan hem en is de dag sneller voorbij.

Ze wandelt de woonkamer uit en loopt de trappen op naar boven. Ze wandelt haar kamer binnen en grijpt haar pyjama van haar bed die ze al klaar had gelegd om aan te trekken. Ze trekt haar dag outfit uit en trekt haar pyjama aan. Ze loopt nog naar de badkamer waar ze haar gezicht was voor het slapen en haar tanden poetst.

Ze wandelt terug naar haar kamer, ze kijkt naar de klok en ziet dat het bijna middernacht is. Ze dacht hem maar te bellen wanneer het na middernacht was mits ze nog niet in slaap gevallen was. Ze hoopte dat ze in slaap zou vallen, dan hoefde ze hem niet te bellen.

Ze kruipt in haar bed en schakelt het licht uit. Ze plaatst haar armen boven het deken en kijkt naar het donkere plafond. Ze kon niets zien, het was pikkedonker in hun kamer, maar ze kon ook nog steeds haar ogen niet sluiten.

Ze zucht diep en laat zich neer liggen op haar zij.

'Je bent altijd al een virus geweest en nu ben je een virus in mijn hoofd.' Ze drukt haar ogen dicht. 'Ik ga slapen en doen alsof het mij niet boeit.' Praat ze tegen zichzelf. Ze opent meteen haar ogen. 'Het boeit mij ook niet.' En dan sluit ze weer haar ogen. Ze wikkelt zich onder het deken en probeert in slaap te vallen, maar wat kon ze slecht in slaapvallen.

'Oeeeeffffff-' Ze drukt zich recht en schakelt haar nachtlamp aan. Ze gooit het deken van haar af. 'Ik ga gewoon bellen omdat ik denk dat er een- ja, bon, ik verzin wel iets.' Alyssa stapt uit het bed en wandelt de kamer uit. Ze stopt meteen wanneer ze hoort hoe er een sleutel in het slot gaat. Ze wist niet wat ze moest doen, moest ze terug de kamer in rennen of moest ze doen alsof er niets aan de hand was en nonchalant de trappen aflopen, maar wat moet ze dan zeggen?

Er was geen tijd om terug in de kamer te lopen dus dacht ze maar nonchalant te doen. Ze gaat snel met haar hand door haar haren om te laten blijken dat ze aan het slapen was.

Ze wandelt langzaam de trappen af en ziet het postuur van Farid in het donker in de inkom. Ze ziet hoe hij rustig de deur sluit.

'Farid? Ben jij dat?' Zegt Alyssa met een slappe stem dat moet lijken alsof ze pas wakker is.

Farid kijkt op en ziet Alyssa haar postuur op de trappen. 'Hoor jij niet te slapen?' Pardon? En wie denk je dat je bent om te weten wat ik hoor te doen? Nee ik ben niet aan het slapen en vraag me maar af waarom. Tuurlijk ben ik niet aan het slapen.

'Jawel- jawel, ik heb dorst.' Zegt Alyssa die de trappen af wandelt. Farid reageert niet en wandelt weg. Dat was ook maar apart, hij zou niet zomaar weg wandelen. Alyssa wandelt met snelle passen achter hem na naar de keuken. Farid schakelt het licht aan in de keuken en staat aan de wasbak.