MARDİNLİM/Fizyoterapist

♧Bölüm-4

"KOKUN"

KOKUM

"GÜZELMİŞ"

SENİNKİ DE

3 BÖLÜMDEN DEVAM>>>>

"Başımıza yeni yeni icatlar vece- veza? vecedetarjen nedir yav?"

"*Vejeteryan* doğrusu hanım teyze." yine hanım teyze demiştim evet ama hoşuma gidiyordu onunla uğraşmak.

"Yav bırakın şimdi onuda yiyin yemeğinizi!" Eşref amcanın sert uyarısından sonra yemeğe koyulduk. Bir kişi hariç Hakan daha tabağına bir şey almamıştı. Uzun zaman sonra çekinceli bir şekilde yemeğin başına oturmuştu. Yani sanırım öyle.

"Tavuk koyayım mı Hakan?" elim tavuk tabağına giderken gereksiz Bengü konuştu yine. "Vış! Hakan ağamla ne biçim konuşursun öyle Beye ne oldu cırtı mı çıktı? Ayrıca kılık kıyafetin sence uygun mu soframıza?" yarı Mardinli konuşan şu kızı öldürmemek için 1 neden?

"Ben bir sorun görmüyorum Bengü. Ayrıca terbiyeni takın doktor hanımın kıyafeti gayet uygundur şimdi sessizce yemeğini ye!" vardı. Kıyafetimde sorun vardı ama Hakanın sofraya gelmesiyle fazla dikkat çekmemiştim ayrıca artık bey demiyordum çünkü gerek görmüyordum. Kendisi de rahatsız olmadığına göre sorun yoktu.

Bengü önüne dönmüş yemeğini yemeğe devam etti. Hakana baktığımda çok rahatsız olduğunu anlıyordum ama alışmalı idi yakında ayağa kalkacak ve Eşref amcanın yanına oturacaktı.

Yemek faslı bittiğinde havanın güzelliği ile Hakanın kulağına eğilip "Dışarıya çıkalım mı? Hava çok güzel." dedim. Yüzüne melül melül bakmaya devam ederken "Serhat Ağabey!" diye sabahki şöföre seslendi. "Buyur ağam?" yanına gelen Serhan ağabey ile kendinden emin bir ses ile konuştu. "Arabayı hazırlayasın Hisar doktorla beraber dışarı çıkacağız." demesine kalmadan bir cırlama sesi duyuldu sofrada.

"NE!" ve ardından hanım teyzenin (Firdevs hanım) "Ne yaparsın oğlum ne dışarısı? Kapının önüne çıkmazdın sen nereden çıktı bu?" Hakan, Firdevs hanımın yüzüne baktığında resmen Hakanın yüzünde nefret akıyordu. Dışarı bahanesiyle ne olduğunu sorabilirdim sonuçta hastamdı.

"Çıkın oğlum dikkat edin kendinize." Eşref amca peçete ile ağzını sildikten sonra sofradan kalktı ve bizde ayaklandık. Burada saygı olarak büyük kalkmadan kalkamıyoruz. "Yukarı çıkıp hazırlanalım!" hazırlanalım bozkurt bıyıklı- OHOM! "Tamam" deyip onunla birlikte asansöre binip yukarı çıktık. Onu odasına bıraktıktan sonra bende hazırlanmaya koyuldum.

Bordo hafif uzun bir elbise altına beyaz converse ve koluma da yine bordo parlak bir çanta taktıktan sonra hazırdım. Tabii ki parfümü de sıktıktan sonra Hakanın odasına adımladım. Kapıyı çaldıktan sonra "Gir!" sesi duyuldu. kapıyı açıp bir anda içeri girdiğimde Hakan yine üstü çıplak bir şekilde yatakta oturuyordu. (Adam yürüsün diye seni çağırmışlar his zaten)

"Çoook pardon Hakan ben giyindin sanmıştım şimdi çıkıyoru-" cümlemi yarıda kesip konuştu.

"Çıkma Hisar." Hisar. Hisar. Hisar. Allahım ne güzelde yakıştı ağzına adım. "Giyinmeme yardım eder misin? Serhat ağabeyi çağırdım ama duymadı galiba."

"Ha?" ben senin üstünü altını- ne diyorsun Hisar! hastan o senin! "Tabii" yatağına yaklaşıp önünde yatağının az ilerisinde duran siyah göleği elime alıp ona yaklaştım. "Aslında beyazı giyecektim ama bu olsun bakalım." dediklerine fazla dikkate almayarak giydirmeye başladım. Kolumu arkasından geçirirken burnunun ucuna kadar yaklaşmıştım.

"Kokun." dedi "Güzel" deyip geçiştirdi. Manyak adam senin kendi kokundan haberin var mı acaba! "Sağ ol." deyip bende onu geçiştirdim hazır olduğumuzu sayarak onu sandalyesine bindirdim. Biraz belim ağrımıştı çünkü adam 190 vardı ve baya cüsseliydi de.

"Hazırız hadi çıkalım." asansörden inip konağın kapısına geldiğimizde en istemeyeceğim şey oldu. "Bende geliyorum!" sen eksiktin zaten amcık!

DEVAM EDECEK>>>>

Biliyorum kısa oldu ama kitap okunmuyor arkadaşlar ama ben pes etmeyip 30-40 bölüm yapmak istiyorum konu biraz mantıksız gelebilir ama inanın bu en mantıklı hali.

Ayrıca Hisar bebek gibi sevilecek.

Hakanda aynı şekilde.

Son sahnede kim gelmek istemiş olabilir hadi tahminleri alalım.

Elbise koymadım siz kafanıza göre hayal edip bulabilirsiniz.