"ក្មេងឈ្លើយ!មិនឮយើងសួរទេ!?"ជុងហ្គុក ងាកមុខទៅមើល ថេយ៉ុង ដែលអង្គុយបែរខ្នងមកកាន់ខ្លួនខណៈនាយតូចធ្វើព្រងើយកន្តើយចាត់ទុកសម្តីរបស់នាយប្រៀបដូចជាខ្យល់មិនតបមកវិញសូម្បីតែមួយម៉ាត់!
"ថេយ៉ុង! យើងកំពុងនិយាយជាមួយណា៎!ហេតុក៏មិនឆ្លើយ!?"ជុងហ្គុក ចង់ក្តៅស្លឹកត្រចៀកភ្លាមពេលឃើញឬកពារខុសរបៀបរបស់ ថេយ៉ុង! ប៉ុន្តែនាយល្អិតនៅតែចិត្តសឿងមិនព្រមហើបមាត់និយាយសូម្បីមួយម៉ាត់! ដល់ទ្រាំមិនបាន ជុងហ្គុក ក៏បោះជំហានទៅរករួចក៏កញ្ឆក់ទាញដៃ ថេយ៉ុង អោយងើបមកក្បែរ!
"ឯងកើតស្អីហាស៎!!"ជុងហ្គុក គំហកដាក់ ថេយ៉ុង ទាំងមុខក្រហមចាប់ផ្ដើមខឹង!នាយមិនចង់ធ្វើចឹងឡើយប៉ុន្តែនាយល្អិតផ្គើនពេកនាយសួរស្រួលបួលបែរជាមិនតបទាល់តែគំហកកំហែងដាក់ទើបគេពេញចិត្ត ខណៈ ថេយ៉ុង មិនព្រមនិយាយគិតតែពីសម្លឹងកែវភ្នែកកំណាចជាប់
"យើងសួរថាកើតអី!មិចក៏មិនឆ្លើយ"ជុងហ្គុក គ្រឺតមែនទែន!សួរអីក៏មិនព្រមឆ្លើយគិតតែពីសម្លឹងមុខក្មេងនេះកាន់តែទំនើងហើយតើ!
"លោកម្ចាស់ចាំបាច់ខ្វល់ជាមួយខ្ញុំធ្វើអី!"ថេយ៉ុង ដាច់ចិត្តហាមាត់និយាយប៉ុន្តែពាក្យដែលនិយាយគឺជាពាក្យដែលបញ្ជួសសួរទៅ ជុងហ្គុក វិញខណៈមាឌមាំជ្រួញចញ្ចើមក៏សួរបកទៅវិញ!
"ចុះឯងកើតអី"
"មិនបាច់ខ្វល់ទេ"គេកំពុងអន់ចិត្តកុំមករញេរញ៉ៃ
"ថេយ៉ុង!និយាយអោយស្រួលបួលបន្តិចកុំង៉ក់ងរខុសរឿង"ជុងហ្គុក គ្រឺតទាំងមុខមាំមិនពេញចិត្តនិងចរិកងរខុសរឿងរបស់ ថេយ៉ុង!នាយមិនចេះលួងឡើយខុសថាខុសត្រូវថាត្រូវប៉ុន្តែរាងល្អិតនៅតែខូចដាក់នាយ
"មើល៍!លែងដៃខ្ញុំ"នាយតូចរើចេញ!ព្យាយាមរមួលដែមិនអោយ ជុងហ្គុក ចាប់ខណៈរាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមអស់ការអស់ធ្មត់និងភាពមិនះរបស់ក្មេងក្បាលរឹងក៏ស្រែកសម្លុតដោយសម្តីខ្លាំង
"នៅអោយស្ងៀម!!"ពេលត្រូវ ជុងហ្គុក ស្រែកខ្លាំងដាក់បែបនេះ ថេយ៉ុង ស្រាប់តែច្រាលទឹកភ្នែកមួយរំពេញ!កំពុងអន់ចិត្តជាមួយផងមកស្រែកអោយចឹងទៀតតូចចិត្តលើសដើម
