-Ilgaz gidemem ki ben senden.Sen benim çocukluğumsun.
-İzin vermem zaten Karsu.Bırakmam seni.Hadi geç kalacağız güzelim.Gitmemiz lazım.
-Peki.
Apartmanın kapısını açıp önden çıktı.Geçmem için eliyle kapıyı tuttu.Apartmandan çıktıktan sonra motora doğru ilerledik.Kaskını taktı ve motoruna bindi hadi der gibi kafasıyla motorun arkasını gösterdi.
Sol ayağımı diğer tarafa atıp motora bindim.Ilgaz kaskını çıkarıp hafif bana doğru dönerek başımdan geçirdi.Ardından önüne dönüp motoru çalıştırdı.Kollarımı beline sıkıca sarıp tutundum.
Arkadaşlarım midelerinde kelebekler uçuştuğunu söylediklerinde onlara tuhaf bakışlar atıp göz devirirdim ama sanırım bahsettikleri şey bu histi.Ilgazla olduğumda karnımda garip hisler oluşuyordu.Tarif edilemez hisler...
Yaklaşık 10 dakika içinde okula vardık.Nerdeyse tüm gözler üstümüzdeydi.Nisa'nın bakışları herkesinkine bedeldi aslında.O meraklı bakışları çok şey anlatıyordu.
Motordan inip kaskı çıkardım.Saçlarımı savurup elimle geriye doğru atıp düzelttim.Ilgaz da motordan indi.Kaskı Ilgaz'a uzattım.Kaskı alıp beni kendine doğru çekti ve yanağıma öpücük kondurdu.
-Çok güzelsin Karsu.
-Sen de öylesin.
-Ben de mi güzelim?
-Yani şeysin.
-Yani ne?
-Anladın işte.
-Yo anlamadım.
-Yakışıklısın işte.
-Ne,duyamadım?
-Söyledim yaa.
-Bir daha söyle olmaz mı?
-Olmaz işte.
-Utanıyor musun yoksa?
-Hayır ya utanmıyorum.
-Söyle o zaman.
-Yakışıklısın Ilgazcım,oldu mu?
-Çok güzel oldu güzelim ama domates oldun yine.
-Hadi Ilgaz,girelim artık okula.
Kafasıyla beni onayladı.Elimden tuttu ve okulun kapısından bahçeye girdik.Tüm gözler bizim üstümüzdeydi.Özellikle Koray ve grubu pis pis sırıtarak bize bakıyorlardı.
Koray'ı reddettikten sonra arkamdan atıp tutmalarını umursamamıştım ama aklından bir şeyler geçirdiği kesindi.Yine saçma sapan planları vardı ve bu plana beni de dahil ettiğinden adım kadar emindim.
-Koray'ı tanıyor musun Karsu?
-Hiç kimsenin tanımadığı kadar iyi tanıyorum.
-Derken?
-Çok yakın arkadaşımdı.
-Ee sonra?
-Sonra anlatırım.Sen nerden tanıyorsun Koray'ı?
--Tanımıyorum.Sadece adını duydum.Bir de bize bakışları hiç normal gelmedi.Biraz daha bakmaya devam ederse iyi şeyler olmayacak.
-Saçmalama Ilgaz.Kimseye bulaşma.Özellikle Koray'a.
-Neden?
-Koray takıntılı bir insan.Birine takarsa tam takar.Onunla bir tek ben uğraşabiliyorum.
-Bekle sen burda.
-Ilgaz saçmalama!
Ilgaz elimi bıraktı.Koray'a doğru gidiyordu.Ne kadar uğraşsam da engel olamıyordum.Koray'a bulaşırsa Koray peşini bırakmazdı.Kolundan tutup çekmeye çalışsam da nafile.Gücüm ona yetmiyordu.Koray hala sırıtarak bakıyordu bize.O kadar emindim ki bir şeyler planladığından.Yoksa bu kadar rahat olamazdı.
Ilgaz Koray'ı kolundan tutup arka bahçeye götürüyordu.Ben ise öylece durmuş arkalarından bakakalmıştım.
-Karsu bence dikkat et yeni çocuğa.
-Bana en son akıl verecek insansın sen Su.O yüzden kapa çeneni.
-Karsu düzgün konuş benle.
-Konuşmazsam ne olur?Herkese sırlarımı mı yayarsın?Arkamdan mı konuşursun?Ne yaparsan yap umrumda değilsin.
Pis pis sırıtıyorlardı.Bunlarda hiç utanma yok muydu acaba?Su neden öyle demişti?Hayır,sadece aklımı karıştırmaya çalışıyordu.
-Hakkında çok da iyi şeyler duymadım da o yüzden diyorum yanlış anlama beni.
-Bu okulda kimsenin hakkında iyi şeyler dönmüyor zaten Su merak etme sen beni.Sen kendini düşün.Şahsen ben beni sevmeyen birine beni sevmesi için yalvarmam.Çünkü benim bir bakışım yeter.
dedim ve arkamı dönüp tam Ilgazların yanına gidecekken arkamdan Su seslendi.
-En azından ben psikopatın birine güvenmiyorum.
Arkamı dönüp tek kaşımı havaya kaldırdım.
-Ne diyorsun ya sen?
-Bir şey demiyorum kuzum sen keyfine bakmaya devam et.Eninde sonunda anlarsın zaten.
-Su her zamanki gibi boş yapıyorsun.Kapa çeneni.
Herkes arka bahçeye koşuyordu.Ilgaz ve Koray'ın sesleri geliyordu.Herkesle birlikte biz de arka bahçeye koştuk.Arka bahçeye geldiğimizde Koray yerde yatıyordu.Hemen Koray'ın yanına koştum.Ne kadar kavgalı olsak bile Koray'ı o halde görünce üstümden kaynar sular dökülmüş gibi hissediyordum.Dizlerimin üstüne çöktüm.İstemsizce gözlerimden yaş akıyordu.Dudağı patlamıştı ve burnu kanlar içindeydi.Arkamı dönüp Ilgaz'a baktım.
-Ne yaptın lan sen!
diyip ayağa kalktım.Ilgaz'a doğru yaklaşıp suratına çok sert şekilde tokat yapıştırdım.Hiçbir şey demeyip arkasına bakmadan oradan uzaklaştı.O kadar öfkeliydim ki ona.Onda hiçbir şey yoktu.Koray nasıl bu kadar sakin kalmıştı bu kadar şey karşısında aklım almıyordu.
Tekrar Koray'ın yanına dönüp eğildim.
-Karsu?
-Efendim Koray.
-Özür dilerim.
-Koray şimdi sırası değil.İyileş sonra konuşuruz.
Koray benden neden özür dilemişti anlayamamıştım.Yaptıkları için miydi?Yoksa bir şey daha mı yapmıştı?Ah Koray hiç güven vermiyorsun. ...
Selammmmm bu bölümü beğendiniz miii?
Lütfen fikirlerinizi paylaşıp oy vermeyi unutmayınn hepinizi öpüyorummmm 😽😽😽
