SOKAK /+18 ~Askıya Alındı.~

2: BÖLÜM

♤♤

Belki de buraya gelmemeliydim ya da Neşe ile adanın gelmesini engellemiydim. Bilmiyorum, lanet olsun ki bilmiyorum sadece bir sokağa girdik ve o sokakta üç tane kişi gördük bunun dışında bu sokak hakkında bildiğim bir şey varsa o da buraya giren kişinin bir daha çıkmamasıydı. Ve ben bunu bilerek geldim.

"Yalnız olmadığımız belli." Ada sinirle konuştuğunda bakışlarımı az önce üç kişinin bulunduğu yerden çektim.

"Abla, ne yapıcaz?" Neşenin sesi her an ağlayacakmış gibi çıkmıştı. Allah aşkına benim kardeşim niye ağlamaya bu kadar müsait?

"Bilmiyorum." Kalbim korkudan göğüs kafesimi delip geçecekmiş gibi çıkarken sakin konuşmam gerçekten normal değil.

"Ne demek bilmiyorum?" Ada kolumdan çıkıp önümde durarak inanamıyormuş gibi bana baktı.

"Ne yapmamı bekliyorsun Ada?"

"Buradan çıkmalıyız." Sorumu duymazlıktan geldi. Arkasını dönüp virallere doğru hırslı adımlarla yürürken acı bir gerçeği ona söyledim.

"O viraller hareket etmiyor."

"Ne demek hareket etmiyor?" Omzunun üzerinden bana baktı.

"Denedim ama hareket etmiyorlar."

"Nasıl kapandı o zaman bunlar?"

"Mekanizmaya bağlı." Önüne dönüp daha hızlı adımlar atarken ne zaman eline aldığı bilmediğim fenerin ışığını virallere tuttu. Kısa bir şekilde virallere baktıktan sonra virallerin arkasına doğru gitti. Işığı bir yere doğru tuttu. Bulunduğum yerden belli olmuyordu ama ışığı mekanizmaya tuttuğunu biliyordum.

Adanın sert bir şekilde yutkunduğunu buradan bile farketmiştim. Mekanizmayı düşünmüyor olacak ki şaşırmıştı. Başını bana çevirip gözlerimin içine baktı. Gözleriyle resmen 'şimdi ne yapıcaz' diye bana soruyordu. Bilmiyordum, buradan çıkmak istiyorduk ama viraller girişi kapatmıştı. Ve değil hareket etmek yerinde bile kıpırdamıyorlardı.

Önümde iki seçenek vardı.

Ya ada ile neşeyle birlikte ilerleyip herhangi bir çıkış arıyacaktık.

Ya da burada durup virallerin tekrar girişi açmalarını bekliyecektik.

Fakat gözlemlediğim kadarıyla virallerin girişi açacağını sanmıyorum. Hatta virallerin kendi kendilerine hareket etmelerine bile inanmıyorum. Muhtemelen birisi bu viralleri kontrol ediyordu. Zaten mekanizmayı düşünür olursak gerçekten birisi bu viralleri kontrol ediyordur. Çünkü mahalleye girdiğimiz an viraller hareket edip kapanmıştı. Eğer viraller sansürlü değilse ya da teknolojik değilse ki bence değil, birisi bu viralleri kontrol ediyordu.

Ada yavaş adımlarla yanıma doğru yürümeye başladı. Az önceki sinirli halinden hiçbir iz kalmamıştı. Hatta ona baktığımda gözlerindeki çaresizliği görebiliyordum.

"Dilek." Sustu, ama ben ne demek istediğini anladım. Burada kapana kısılmıştık ve yalnız değildik. Üç kişi görmüştüm artı bir de Ada ile Neşenin gördüğü başka biri vardı. Bu kişiler resmen çete gibi bir şey olabilirler miydi?

Kolumu sıkıca tutmuş olan neşeye baktım. Kolumun üstündeki elini tuttuğumda bakışları Ada'dan bana çevrildi. Dudakları titriyordu ve gözleri nemliydi. Onun dağılmış halini daha fazla görmek istemediğim için başımı tekrar Ada'ya çevirdim. Sıkıntıyla derin ama titrek bir nefes aldım. Her an ağlayabilirdim ama ağlamamalıydım.

Eğer ağlarsam herkese zarar gelecekti.

"Ada şuan yapacağımız iki şey var." Devam etmem için gözlerimin içine baktı.