Fifty Shades of Padilla(kathniel version)

Prologue

Kath's Pov

Nanginig bigla ang aking katawan dahil sa gulat ng marinig ko ang balita.

 A baby?

 no fucking way! no way! no way!!!.

 Uselessly, Tinatry ng isipan ko na maunawaan ang impormasyong nakuha ko.

 Katulad ng isang maliit na bata, hopelessly, helplessly na sinusubukang ipasok ang parisukat sa bilog na butas.

 I know Daniel is going to ape-shit on me. Paanu ko hinayaang mangyari to? 

Dahil sa taranta, nasiraan ako ng loob sa naghihintay na Audi where Sawyer is already opening the door for me.

 Malabong narehistro ang nakasimangot nyang mukha as he takes the pale moon of mine.

"Nasaan si, Mrs. Padilla?" tanong nya na biglang tumingin sa gilid nya, grappling why I look like I've seen a ghost.

"The apartment please" 

Piniga ko ang mga salita  na kanina ko pa pinipigilan dahil sa inis that have gotten me na hawakan ang lalamunan ko nang papasok na ako sa kotse.

 Ang galit na galit na tibok ng puso ko ay nagbigay ng mabilis na tempo para sa nag-uumapaw na taranta na nararamdaman ko, a brewing swell of emotions ready to choke me.

 Ang paghinga ko ay umikli, sharp bursts; maiinit na mga luha na kumirot sa likod ng mga mata ko pero kinurap ko na lang lahat yun.

Using the last of my will to keep my words from wobbling, nagtanong ako.

"Kailan kaya si Daniel uuwi galing portland?"

"We're expecting him later this afternoon, ma'am, around three, I believe," he confirm  nang tumingin sya sa akin ng mabilis gamit ang rearview mirror pero nakikita ko pa rin ang pag-aalala sa kanyang mga mata.

Okay, meron akong oras. I reach for calm as I exhale a long breath, forcing the air through the circle of my mouth.

Anong gagawin ko? Anong gagawin ko?

He's mentioned children before, but in a disconnected way, as if he could only imagine them in a vision of some distant, ethereal future. 

Kahit alam ko, sa kabila ng anino ng pag-aalangan, na ngayon ay hindi pa ang oras.

Di ko mapigilang magtaka kung tutol sya na mapalayo ako.

Alam kong kaya ko, kung gusto nya.

No! Not my little blip! I run a protective hand over my still-flat belly — the belly that, for now, holds a devastating secret.  

Nagpalabas ako ng nanginginig na paghinga, ng padulasin ko ang nanginginig kong mga daliri sa hibla ng buhok ko, tumitig sa kawalan sa bintana.

Sa kabila ng init sa aking sasakyan, I shiver, chilled as the bile of panic burns the back of my throat.

Alam kong iniisip ni Daniel na mahal nya ko; sinsasabi nya yun palagi, pero ito ang una sa aming parehong dalawa.

 We're in love — for now — but the shiny newness, and this much I know, never lasts forever. 

All too soon, the reality of full time commitment seeps into even the happiest relationship and in love gives way to what? 

Pagsasama, kung maswerte ka at kung hindi, inip, pagwawalang bahala at mas masahol: hinagpis. 

Nakikita ko yan palagi kay Mom, kasalukuyang naaanod sa pang-apat nyang pinakasalan. 

Minsan nasabi nya na nagsimula ang mundo nya at natapos din kay Ray. 

Pero naalala ko, all too well, kahit na hindi sapat ang pagmamahal.

 And since Ray, she's managed to blaze her way through two more men.

Mentally I groan, How did I ever think I could hold on to this man.

Uninvited, my cruel subconscious suddenly rebukes me with myriad scenes,  mabilis na dumaraan na parang isang mumunting paalala.

Nakakita ako ng napakaraming tao kasama na doon ang aking ina, surprised at his interest in me.

How on earth could I have missed these cues? 

Kung ang pag-ibig, isang makulay na salamin na sinusuot ko ay nabulag ako ng ganito, masasabi kong ganun din ang nangyari sa kanya. Bulag din sya sa mga pangyayari. Sooner or later, magigising na lang sya sa gulat sa katotohanan.

As if to confirm my realization, ang mapang angil kong kaisipan na I've tried so hard para lang putulin, dumulas pabalik sa aking utak, palaging nakasarado, unti-unting kinakain, sinasabi na hindi ako sapat sa isang katulad nya. 

Walang may nakakaintindi sa akin katulad ng pag iintindi ko na hindi ko mapupunan ang lahat lahat sa kanya, maybe even more so than Elena did when she hissed those words of accusation to me on the night of his party.