Μυστικό κι αγάπη

Chapter 3

Υπήρξε ένα ίδιο μοτίβο για τις πρώτες μέρες τους ως στεφανωμένοι. Έπαιρναν πρωινό όλοι μαζί και ύστερα χωρίζονταν για να συνεχίσει ο Αντρέι την εκμάθηση του για την καπετανία. Εκείνη είτε θα πήγαινε στο μαγεριό ζητώντας καταφύγιο και κάτι, οτιδήποτε να κάνει, είτε θα βρισκόταν με τη Ρηνιώ για να βολτάρουν στην πλαγιά και να μαζέψουν βότανα, μανιτάρια ή ο,τι άλλο είχε να προσφέρει η παγωμένη γης. Ύστερα, θα έπαιρνε τον καφέ της σιωπηλή με τις γυναίκες και θα έφευγε νωρίτερα απ'όλες για να βρει τον Φρίξο. Έβρισκε τον Αντρέι στο δείπνο ξανά και μετά ξανά στον όντα τους. Μιλούσαν λιγάκι για την ημέρα τους και μετά έπεφταν για ύπνο μαζί και στριφογύριζαν μέχρι να μην είναι πλέον ξάγρυπνοι.

Η Θεοφανώ είχε ένα μόνιμο σφίξιμο στην καρδιά της παρ'ολο που οι περισσότεροι της φέρονταν καλά 'κει μέσα. Αυτός που θα έπρεπε όμως ήταν απόλυτα απών.

«Τι κανείς εδώ μοναχή σου, κυρά;» ο Κοσμάς την πλησίασε καθώς εκείνη χάζευε τον ήλιο να πέφτει χαμηλά.

«Κοσμά, μην με λες έτσι.» του υπενθύμισε. «Δεν έχω κάτι να κάνω και είπα να χορτάσω λίγο θάλασσα έστω κι από μακριά.» του απάντησε στην ερώτηση του.

Εκείνος στηρίχτηκε πάνω στις πέτρες και κούνησε το κεφάλι του. «Ο Αντρέας έχει συνέχεια δουλειές και σε αφήνει. Τι το πήρε τέτοιο κορίτσι τρομάρα του.» είπε περιπαικτικά.

«Θα γίνει καπετάνιος, τι μπορεί να κάνει; Να αφήσει τις δουλειές για 'μένα;» γέλασε.

Ισα που φαινόταν ο ήλιος πια. Ηθελε, πάσχιζε να κρυφτεί πίσω από τα ήρεμα νερά και να δώσει το φως του σε άλλα μέρη του κόσμου. Ποσό μικροί ήταν και πόση δύναμη νόμιζαν πως είχαν.

«Το βλέμμα σου είναι λυπημένο, Θεοφανώ. Μπορεί να μην ξέρω πολλά πέρα από σπάθες και πύργους αλλά το βλέπω. Μην είσαι στεναχωρημένη, ωρέ, όλα θα γίνουν.»

«Έζησα στη μοναξιά όλη μου τη ζωή, Κοσμά. Ακόμη κι όταν με πήρε ο Σπήλιος, συνέχιζα να επιβιώνω μόνη μου με μικρά διαλείμματα. Όποτε, έχω συνηθίσει!» γύρισε προς το μέρος του και του έριξε ένα χαμόγελο.

Τώρα εάν εκείνος την πίστεψε, δεν γνώριζε.

Ο Τζανέτος έσφιξε την γροθιά του στην κορυφή της βακτηρίας του και τελικά άλλαξε την απόφαση του να συντροφεύσει τα δυο νεαρά άτομα στα τείχη. Βρήκε το δρόμο του αργά προς το αναγνωστήριο και έσπρωξε την πόρτα να βρει τον γιο του και τον ανηψιο του πάνω από τις πορείες.