SAPLANTI | BXB

1

Dikkat! Bu seri şiddet, taciz, +18 ve başka olumsuz ornek oluşturabilecek ögeleri içeriyor. Lutfen gerçek ve kurguyu ayırt edemediginizi dusunuyorsaniz okumayin. Okumak okuyucunun takdirine bırakılmıştır. Kitaptaki isimler ve kişiler hepsi kurgudur. Gerçeklikle hiçbir bağı yoktur. Keyifli okumalar. Lutfen bu uyarıyı dikkate alın ve ona göre yorumlarınızı yapın.

•Dubcon(dubious consent) ve CNC(consensul non-consent) içerir!

...

Koltukta oturmuş gözlerimle halının desenlerini izliyordum. Gözlerimi kaçırdım ve pencereden dışarıya baktım. Ardından bandajlı elimle gözlerimi ovuşturdum yüzümün bir çok yerinde kesikler vardı vücudumda ise daha fazlası. Yaptıklarımın hiçbirinden pişman değilim. O piç bundan daha fazlasını hakediyordu.

"Demir Bozok , senden böyle bir saçmalık beklemezdim. Seni böyle eğitmedim ben."

Karşımda duran kadın Adalet Bozok'tu yani annem. Babam ben doğduktan üç ay sonra bir uçak kazasında hayatını kaybettiği için ondan miras kalan şirketi annem devralmış ve büyük başarılara imza atmıştı.

Şuan burada azar yememin ve ne kadar büyük bir hayal kırıklığı olduğumu dinlememin sebebi ise okulda karıştığım bir kavgaydı. Daha doğrusu bir çocuğu ölesiye pataklamıştım. Ailesine ise dava açmamaları için para vermiştik.

"Özür dilerim anne."

Boğuk ve genizden gelen bir özürdü. Gözgöze gelmeye dahi içim elvermiyordu.

"Ahh.. Her neyse bildiğin gibi Rusya'ya bir iş gezisine gidiyorum. Döndüğümde her şeyi konuşacağız ve seni yeni okuluna nakil aldıracağız."

Yeni bir okula başlamayı hiç istemiyordum. Şu anki okulumda bir çok arkadaşım vardı. Gittiğim okul zengin ve elit kesimlerin gittiği bir kolejdi hepimiz birbirimizi küçüklükten tanırdık. Ama anneme karşı çıkmaya hakkım yoktu.

"Tekrar özür dilerim anne. Bari hangi okula gideceğimi söylesen?"

Ufak bir araştırma yapabilirdim. Muhakkakki tanıdığım vardır.

"Döndüğümde konuşacağız. Ben iş gezisindeyken Aysel Hanım'ın sözünden çıkmayacaksın ve öğünlerini düzenli yediğinden emin olacağım."

"Tamam anne. Dikkatli ol."

Aysel Hanım ben yokken bile bizim villamızda çalışıyormuş. Kendisi benim ikinci annem sayılır bana gerçekten önem veriyor. Küçükken annem çok çalıştığından bana hep o ve anneannem bakardı.

Anneannemin anlattığına göre babamın tıpatıp aynısıymışım ama huyumu annemden almışım. Babam gibi ikimizinde koyu simsiyah saçları, deniz yeşili gözleri varmış. İnatçı , huysuz ve kavgacı yönümüde annemden almışım.

Annem gittikten sonra bir süre babamı düşündüm kavgamın sebebi oydu. Okuldan şerefsiz bir piç babama laf attı ve kavga ettik. Ama her saniyesine kadar değmişti. O anki adrenalini hissetmek bile müthişti. Gözlerimi kapadım hayal ettim o anki hissi ve bir zevk duygusu ile kıvrandım. Düşüncelerimi bölen bir ses geldi.

"Genç efendi , Akşam yemeği saatiniz geldi."

"Aysel Abla bana öyle hitap etmek zorunda değilsin ve kendimi pek aç hissetmiyorum."

"Anneniz Adalet Hanım yemeklerinizi es geçmemeniz üzerine sıkı bir tembihte bulundu. Kısacası yemezseniz annenize bildirmek zorundayım."

"Öff.. tamam geliyorum!"

Koltuğa uzandım ve gözlerimi tavana diktim. İçim de tarif edilemez bir duygu vardı. Koskoca iki hafta boyunca uzaklaştırma kısacası tatilim vardı. Annem ise ceza olsun diye harçlıklarımi kesmiş ve özel öğretmen tutmuştu üstüne üstlük evden sadece saat 17.00-18.00 arası çıkma iznim vardı. Şaka gibi. Yasak Elma'da millet ceza olarak Londra'ya gönderiliyor biz anca mahkum muamelesi görelim.