EVRENLERİN KURTARICISI

1.BÖLÜM

Amane,annesini ve babasını çok küçük bi yaşta kaybetti. Amane çocukluğunda iyimser,saf,temiz kalpli bir çocuktu ta ki o güne kadar.

*12 yıl önce*

Amane baştan aşağı ıslak,kirli, perişan bi halde evine gitti. Sessiz bir şekilde odasına ilerlerken annesi Amane'yi gördü."Kızım geldin... Ayy! Ne bu halin."Amane'yi baştan aşağı süzerken kekeleyerek konuşmaya başladı minik amane" A-a-anne arkadaşlarımla beraber gölde yüzdük."derken Amane'den bir yaş küçük kız kardeşi Maki tepkisiz bir halde"Senin arkadaşın mı var abla?"Amane kardeşine baktı ve gözleri parıladı. İyiki benim gibi bi hayatın yok diye düşündü Amane.

*Yaklaşık 15 dakika önce*

"Lütfen, lütfen yapmayın! Yalvarıyorum yapmayın." Amane yardım çığlıkları atarken ona zorbalık eden kızlardan Annie kızın saçını çekerek şunları dedi "Bir daha okulda derslere katılırsan,bir daha o parmağını yukarda görürsem..." Kızın suratına tokat attı. "Lütfen,ne isterseniz yaparım!" Annie bir an düşünüp şöyle dedi "Hepimizin teker teker ayakkabımızı yaşayacaksın." Amane iğrenmiş bir şekilde "Dövmenize razıyım."dedi.
Eve yaklaşınca Amane üzerine hortum tuttu,burnundaki kanı temizledi,biraz olsun kendisini düzeltmeye çalışırken hayatında hiç görmediği isimsiz bir defter bulup, alıp çantasına atıp hızla içeri girdi.

******

"Neyse kızım sen odana git,elbiselerini hazırla sonra banyoya geç ben geleceğim."dedi Amane'nin annesi Honey. Amane hiçbir şey demeden odasına geçti. Elbiselerini hazırladı,banyoya gitti. Annesi Amane'yi yıkarken kızına "Amane'cim eğer bir şeyler olduysa bana anlatabilirsin." Amane yaşadıklarını hatırlayınca anlatmak istedi tam anlatacakken tehdit edildiğini hatırladı. "Yok bir şey annecim." Amane ve annesi banyodan çıktıktan sonra Amane deftere bakmak için can atıyordu. Odasına geçip masabaşına oturdu. Çantasından defteri çıkarınca bunun bir defter değil de bir kitap olduğunu anladı. Nasıl bir kitap bu diye düşündü,içindekileri okuyunca korktu. Bu bir büyü kitabıydı. Amane "Hayır bu gerçek değil." dedi kendi kendine. Ama neden "Ha! Gerçek olsaydı öylece ortalıkta olmazdı." derken gözü bir başlığa takıldı. "Bir İnsanın Hareketlerini Kontrol Etme Büyüsü" Denesem mi acaba? Zaten gerçek değil,Annie üzerine deniğim bence..."Abla yemek hazır annem seni aşağıya çağırıyor."dedi Maki. Amane düşünceli bir şekilde aşağıya indi. Sürekli "Acaba denesem mi?" diye düşünüyordu. Zaten gerçek değil denesem bı zararı olmaz. Ama kitap çok eski gibi duruyor diye düşünürken annesinin sesiyle irkildi. "Ne düşünüyorsun tatlım." "Hiçbir şey anne,sadece 1 hafta sonra ödevimi teslim etmem gerek."diye geçiştirdi Amane ama Maki ona "Proje ödevin mi?"dedikten sonra Amane "Evet,evet proje ödevim." dedi. Maki sorgulayıcı bir tavırla "Anladım..." -Ama zaten teslim etmiştin- dedi. Amane kız kardeşinin bu kadar zeki olmasına sinirlendi. İşine karşılamasını istemiyordu. Yemek bitene kadar herkes sessiz kaldı,sadece çatal ve kaşık sesleri geliyordu.
Akşam olunca Amane odasına çekildi. Sadece kitabın sayfalarını karıştırıyordu. Birden kapısı çaldı,gelen kardeşi Maki'ydi. Amane aceleyle kitabı rafların arasına koydu. Maki "Abla ben sana ne olduğunu biliyorum. Yine Annie ve familyası değil mi?" Amane tereddütlü bir şekilde başını hayır anlamında salladı. Maki ona dik dik baktı ve Amane dayanamayıp ağlamaklı bir sesle "Evet." dedi. Maki sinirlendi,bu duyguları onun ablasını koruma isteğiyle körükleniyordu,Maki korumacı bir kızdı. "Anneme söyleyeceğim!" Amane onu durdurmaya çalıştı. Başından geçen şeyleri ona anlattı. Ama büyü kitabını bulduğunu anlatmassında ikilemde kaldı. Maki "Her şey bu kadar mı?" Amane başını evet diye salladı. Maki "Emin misin?" bir süre sessizlik oluştu
Sessizliği bölen Maki oldu."Bak abla sen üzerine hortumla su atarken ben de ekmek almak için marketten dönüyordum. Çantana eski püskü,siyah bir defter attın. Sonra da hızla içeri girdin." Amane kardeşine hayran kaldı. Gerçekten çok zeki dedi içinden. "O defter neydi abla çok merak ettim." Amane ona "Anlatacağım ama kimseye söylemeyeceğine söz ver." Maki şaşkın bir şekilde ablasına bakıyordu."Söz ver!" diye sesini yükseltti Amane. Maki "Bütün hayatım boyunca sağlayacağıma söz veriyorum." Amane kardeşine güveniyordu. Çünkü o söz verdiye tutardı o sözü. Amane "O bir defter değil bir kitap,ismi ve yazarı yazılmıyor ama bence büyü kitabı." Maki korkmuş bir şekilde donakaldı ve sonunda "Nee!" diye bağırdı ama Amane ona sakın kalmasını çünkü gerçek olmadığını söylerken küçük kızların babası eve gelmişti bile. "Ben geldim."dedi Richard. Hemen aşağıya konuştular, babalarına sarıldılar küçük kardeşler . Anneleri "Akşam yemeği hazır. Hadi gelin."dedi. Aile hep birlikte masaya oturdular. Maki biraz endişeliydi. Richard "Maki, kızım seni endişeli görüyorum ne oldu?" Maki aniden babasına baktı." Yok bir şey babacığım." Amane keşke anlatmasaydım diye düşündü. Yemek bitince Maki Amane'nin odasına gitti."Abla gerçek olmasa bile denemeyeceksin değil mi?" Amane ona baktı ve soğuk ve kesin bir sesle "Hayır."dedi. Deneyeceğim...