BAĞCILAR

0.2

Medya: Arda Arkın

Yıldıza basmayı unutmayınızz.)

"Arda, sen iki ekmek kap gel, bende bize iki muzlu süt alayım. Kasada buluşalım." Kim demiş muzlu sütü ancak çocuklar içer diye?

"Tamam." Göz deviriyor bide, boşuna ergen velet demiyorum.
İçeceklerin olduğu reyona ilerleyip iki muzlu süt aldım. Dönüp kasaya ilerlediğimde velet benden önce gelmişti, hızlı piç. Aldıklarımızı kasaya bıraktık, Adı Murat olan maşaAllahlı abi bip-bip yapınca Arda da bir poşet alıp, ekmeği ve sütleri koydu.

Parayı kasiyer abiye verdiğimde, 8 tl 40 kuruş para üstü verdi. Ama abi ya, yine mi zam? "Teşekkürler."

Dışarıya çıktığımızda poşet Ardadaydı. "Çıkarda içelim hadi."
Gene göz devirdi velet.

Çıkarıp birini bana verip diğerini de kendi aldı, poşeti koluna geçirip, pipeti şak diye sapladı. Veletlikten caniliğe doğru emin adımlarla ilerliyordu bu çocuk. Ay bide yakışıklı, bayağı karizmatik olurdu şimdi. Ay tövbe.

"Ne? Ne öyle qarip qarip bakıyorsun?" Nasıl bakıyorsam artık çocuk da korkmuştu. "Gülüyor bide. Manyak mısın kızım?" dediğine daha çok güldüm. Konuşmayacağımı anlamış olacak ki gene göz devirip muzlu sütünü içmeye başladı. Bende pipetimi takıp, sütü tek elimde tutup, diğer elimi Arda'nın omuzuna atdım.

Pardon, atmaya çalıştım. "Ne ara uzadın lan sen?" dediğimde, güldü. "Çocuk değilim artık abla." Bir gün o devirdiği gözlerini oyacam, o olacak. "Hadi len! Ergensin işte, bide çocuk değilim diyor." evet, bu defa göz deviren bendim.

"E bırakta ergenliğimi yaşayayım işte. Diye-diye travma yaratacaksınız artık." E şimdi haklı çocuk.

"Lan yoksa senin kafan bu yüzden mi geç basıyor?" Evet arkadaşlar, kardeş gömmek dediğinizde de ben. Oflayıp birden bire hızlandığında arkada kalmıştım. Aha bu gece de trip yiyeceğiz, Alhamdulillah. "Lan şaka yapıyorum, valla bak. Ulan benim bacaklarım seninki gibi direk değil, yavaş ol bari."

Koşup yetişdiğimde artık mahalledeydik. Ama bizim evin önünde siyah arabalar vardı. Lan! Yoksa mafyalar bizi almaya mı geldi. Tövbe Allah'ım.

"Kimin acaba bu bebekler?" Şükür bu defa göz devirmedi. "Bilmem, belki bizim evin önüne park edip başka bir yere gitmişlerdir." Haklı çocuk şimdi. Eve doğru yürümeye başladım, Arda da beni takip etti. "Helal lan Yusufi. Kafan çalışıyormuş." diyerek omuzunu pat-patladım.

"Eh işte, sen düşünemiyorsun, biz düşünüyoruz." kolunu omuzuma atıp, göz kırpıyor bide, velet. "Vazgeçdim, sen en iyisi göz devir aga. Böyle serseri gibi, yakışmıyor oğlum." Bende kolumu omuzuna attığımda, bu defa da Arda çekmişti kolunu. "Yemin ediyorum, kardeş misin, kalleş misin belli değil." Bi' kardeşimizden kalleş damgası yemediğimiz kalmıştı.

Kolumu omuzundan çekip, kolumu çektiğim omuzuna şaplağı indirdiğimde kapının önündeydik. "Ebendir lan kalleş." dediğimde abim kapıyı açmıştı. Aslında emin değildim, kardeşime ters-ters bakmakla meşguldüm. "Anne! Ablam küfürediyoo." Böğürüyor bide, kahrolasıca. "Ayrıca ebelerimiz aynı." Abimin aynı zamanda hem garip, hem de bıkkın bakışlar attığına emindim. Neyse, zaten hiç sevmem ebemi, annemin arkadaşı diye demiyorum, cadı gibi kadın valla.

"Anne, yalan söylüyor!" ters bakışlarım hala Ardadaydı "Tanıyorsun sen kızını, yapmam ben öyle şeyler." Salona giridiğimde, bakışlarım ilk anneme kaydı. İlk diyorum çünkü salonda tek değildi.

"Sensin be yalancı," Galiba ardında hakaret edeckti ki, salondakileri görüp susmuşdu. "Aa, misafirlerimiz mi var?"

Boşuna mal demiyom ha ben bu çocuğa. "Görmüyonmu oğlum, varmış işte." Ters bakışları bendeydi artık. Bizim zaten bir-birimize normal baktığımız zaman var mıydı ki?

"Tamam çocuklar, tartışmayın." Sesi durgun çıkmıştı annemin, genellikle terliğini kapıp, kıçımıza savururdu böyle zamanlarda. Neyse, ayıp olmasın şimdi.

"Merhaba," ilk siyah saçlı kadına yaklaşıp elimi uzattım. Kadın da bir garip bakıyor ha. Gözlerini gözlerimden çekmeden yavaşça elini uzatıp tokalaştı. Daha sonra kadının elimi bırakmayacağını amlayıp elimi nazikce çekip, kadının yanında oturan saçları beyazlamış, mavi gözlü adama uzattım. Hooaayy MaşaAllah. Adam da garip bakışları eşliğinde elimi tutup tokalaştı. Az önceki durumu yaşamamak için elimi yine yavaşça çektim. Arda da benim ardımdan önce kadınla sonra da adamla tokalaştı.

"Siz galiba annemin arkadaşlarısınız. Daha önce görmemiştim sizi, genellikle kafede falan buluştuğunuz için..." gülümsedim hafifçe. "Neyse," anneme döndüm. "Size iyi sohbetler, ben odamdayım" Tam odamın kolidoruna dönüp, Ardaya da 'benimle gel, birlikte playstation oynarız' kaş gözü yapacaktım ki,

"Aden Âla?"

Kısa olduğunun farkındayım, fakat şimdilik olayların gidişatını göstermeye çalışıyorum.
Gelecek bölümleri uzatmaya çalışacağım.

Yazım hataları varsa, affola.

Beğendiyseniz, yıldızlamayı ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayınız.)

🤎🐿