ගජේන්ද්රසිංහගේ විසල් මැදුර විදුලි බුබුළු වලින් ආලෝකමත් වී තිබුණා. රාත්රියේ දිදුලන මෙම මැදුරේ තේජස වචනයෙන් කිව නොහැකි තරම් වූවා. මැදුරේ එක් පසෙක තිබූ තටාකය අසල ඇවිදිමින් සිටි අදිස් ගැඹුරු කල්පනාවක ගිලී සිටියා.
“අප්පච්චියි, SI ඒකනායකයි, මයිනයි විතරක් දන්න ඒ රහස මොකක්ද? ඇයි අප්පච්චි ඒක මගෙන් හංගන්න උත්සහ කරන්නේ? අනික මයිනාගේ මරණේ ගැන අප්පච්චි ඇයි මෙච්චර හොයන්නේ? ඇයි එයා මෙච්චර කලබල වෙලා? එයා සාමාන්යයෙන් එයාට වැදගත් නොවන කිසිම දේකට කලබල වෙන කෙනෙක් නෙවේ. මයිනාගේ මරණේ ගැන මමත් හොයන්න ඕනේ. එතකොට මට මොනාහරි හොයාගන්න පුළුවන් වෙයි.”
එසේ සිතමින් අදිස් තම දුරකතනය ගෙන අයෙකු ඇමතුවා.
“හෙලෝ! මට තමුන්ට තව වැඩක් භාර දෙන්න තියෙනවා. තමුන්ගේ මනුස්සයෙක්ව දානවා SI ඒකනායකව follow කරන්න. එයා සැකකටයුතු දෙයක් කරනවා නම් මට Inform කරන්න. මේ ගැන එයාටවත් වෙන කාටවත් සැක හිතෙන්න බෑ. තේරුණානේ.”
“______________”
“හරි එහෙනම්” ඔහු දුරකතනය විසන්දි කළා.
වලව්වේ සඳලු තලාවට වී අදිස් දෙස බලා සිටින ගජේන්ද්රසිංහව අදිස් දුටුවේ නෑ.
YOU ARE READING
Deja Vu_BL Non Fic_
Non-Fictionදෙහදක නිපන් නොකියූ ආදරය 🥀❤️ ආදරය සුන්දර හැඟීමක්. ආදරයට සම්මතයක් ගොඩනැගුවේ කවුරුන්ද? ආදරය කිරීම ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවීමට තරම් වරදක්ද? ආදරයක් සෙනෙහසක් නොලැබුණු මට ඒ ආදරය ලැබුණේ නුඹෙන්ම පමණයි.