Behind those lies

20. "It gets all messed up"

•Pran's P.O.V

Everything already seem's so perfect at this flash, him, these and I. However, it didn't persist for much longer before his phone rang in the midst of our business. It disrupted us, made us go back to the real deal that wasn't yet fixed.

Nahinto kami at padabog nyang kinuha ang telepono sa bulsa habang tumutunog ito. Dumistansya ako ng kaunti at hinintay na matapos sya.

Nag-iba ang mukha nya nang makita kung sino ang napatawag. Sumulyap muna sya sa akin bago ito sinagot at hindi nagtagal ay umiwas din ng tingin.

"Bakit?"  Mahina kong tanong ngunit umiling lang sya at saka sinagot ang tawag. Tumagilid sya ng kaunti at sa kabilang tenga itinapat ang telepono.

"Hello?"  He said.

Nakarinig ako ng matinis na sigaw ng isang boses babae nang sumagot ang nasa kabilang linya. Hindi ko mawari kung sino at base sa naging reaksyon ni Pat mula sa nalaman, mukhang hindi ito maganda.

Napalitan ng pag-aalala ang hitsura nya.  "Ha? T-teka! Nasan ka ba ngayon? Sinong nandyan? Ayos ka lang?"  He respond in disquiet. Na alarma din ako at hinihintay lang na malaman kung anong nangyari.

"O sya sige, wag kang aalis ha! I'm on my way. Siguraduhin mong nakasara yung pinto at bintana mo, you should also report what happened." Matapos nyang ibaba ang cellphone ay kabado itong humarap sa akin.

"What happened?"   I got worried too so I rushed to asked.

"Nana called me, sabi nya may emergency daw sa dorm nya" ipinaalam nya ito sa akin at mukhang seryoso ito ngayon kaya nag-alala din ako katulad nya.

Nagdadalawang isip naman syang sabihin sa'kin at ipagpaalam na kailangan nya itong puntahan ngayon.

Kagaya nga ng sabi nya, may emergency, hindi ko man alam kung ano iyon pero sigurado akong kailangan ni Nana ang tulong nya.

"It's okay, you should go"  pagsang-ayon ko bago paman sya makapag-paalam. Hindi narin kasi mapakali ang pustora nya ngayon.

"Pasensya na Pran, babawi ako" he felt sorry.  "Don't mind it, you should hurry. I'm fine here"  tinapik ko sya sa balikat dahil parang malala nga ang sitwasyon. I shared a smile just to make him less worried about me.

Huminga muna sya bago tuluyang umalis.
Pinanood ko syang makalabas mula rito at napabuntong hininga narin. Naiintindihan ko, naging sulit rin naman ang sandali namin rito at nasabi ko na rin ang lahat ng gusto kong linawin sa kanya.

It's no big deal.

The next plan is to wrap everything up, tho it's a lot, but I have no choice, ako lang naman ang nandito. Or maybe I can ask my companion for help since when I checked my phone just now, I got 25 messages in total from both Pa and Ink. They are all excited to hear the result of our hard work. Well, it went well. But it's also nice to give them some trill.

Another message popped up, it's from Pat. Wasn't he rushing? Anyways, I open it.  "You can just go back to your dorm first, Pran. I don't know what time will I comeback"   he said.

"Ru laew (I know it)"   sagot ko sakanya kasama ng isang nakangiting sticker. 

Lagpas 6:00 pm narin kaya kailangan ko na ring bumaba, hindi ko kakayanin mag-isa na magligpit rito kaya tiyak na maiiwan pa ang ibang gamit hanggang bukas. Kinuha at inuwi ko lang ang mga gamit na kayang mabitbit.

I also informed the two ladies that I'm coming back, both are probably at Pat's room. They can't wait to hear the story.

Umuwi akong may ngiti sa mukha, nasa isip ko pa nga ang nangyari kanina habang naglalakad. Kaya ako nakangiti ngayon ng mag-isa at wala sa dinaraanan ang atensyon. I still blush around him, even after being together for a quite long time. It just doesn't fade.