Kalbim yerinden fırlayacak. İçimde çok kötü bir his var umarım bir şey olmamıştır. Yarım saatten fazladır arabadayız. Saat on iki olmuştur herhalde.
+Daha yolumuz var mı?
- Hayır kızım,geldik sayılır.
+ Kızım mı? Ne kadar da yabancı geliyor kulağıma.
( Derin sessizlik)
Eve vardık. Gerçekten şato gibi bir ev.
Yüksek çatılı,kahverenginin ve beyazın hakim olduğu renge sahip. Tıpkı filmlerdeki korkunç evler gibi.
Bahçesi oldukça temizdi,bahçenin köşesinde iki katlı bir köpek kulübesi bulunuyordu. Kulubenin rengi de evle uyumluydu. Yavaşça evin kapısına doğru yürüdük. Zili çaldı ve çok güzel bir bayan açtı kapıyı. Üstünde dantelli,siyah bir geceliği vardı. Kapıyı açar açmaz vıcık bir sesle;
"Hoşgeldin Hayatım". dedi.
Galiba yeni eşiydi. Züppe herif,senden de bunu beklerdim. Kendin gibi yavşak birini bulmuşsun.
Saçma salak konuşmalar,selamlaşmalar bittikten sonra içeri girdik. Mehmet kanepede oturmuş kahve içiyordu. Beni görür görmez ayağa kalktı. Hemen yanına koştum ve sarıldım. O kadar özlemişim ki.. Kokusu yine başımı döndürdü. Gözlerinin mavisi aklımı başıma getirdi. Ceketini eline aldı ve tam çıkacaktık ki babam Mehmet in kokundan tuttu. Bir saniye gençler,sizinle konuşmam gerek, lütfen bana beş dakikanızı ayırın dedi. Bunu demesi heyecanlandırdı beni ve kabul edip oturduk.
