Kadın ince parmakları arasına aldığı dalı diğer elindeki çakmakla yakıyor. Sokağın köşesinde, yere çökmüş ve kafası kesinlikle yerinde değil. Birilerine konum attı fakat kim çıkaramıyor. Yine de gelecek kişiyi biliyor, hissediyor. Onun geleceğinden emin. Dalından dördüncü nefesi çekiyor, gömüyor zehirli dumanı içine aynı düşüncelerini gömdüğü gibi. Sakince veriyor nefesi. Bekliyor hala, hava biraz soğuk. Nadir giydiği eteklerden biri var altında. Titriyor kadının ince, uzun bacakları. Bir nefes daha çekeceği zaman elindeki dal alınıyor. O geldi. Anlayamayacak kadar bulanık görüyor gözleri fakat hissediyor. Sesini duyuyor sonra, seçemiyor cümleleri pek.
"....... bir kere dinlesen.... harap ediyorsun kendini.... haline bak....."
Anlayabildiklerinden fark ediyor azarlandığını kadın. Sırıtıyor hafifçe bacaklarına bırakılan ceketle birlikte. Havalanıyor, sığınıyor o kollara, kokuya. Biraz sonra kapı sesi duyuyor ve sıcacık arabaya biniyor. Bırakılıyor daha doğrusu, cebindeki kutudan bir dal daha çıkarıyor, kokusundan belli sadece sigara değil bu, yakıyor ardından ama ilk nefesi çektiği zaman duyulan kapı sesiyle elindeki dal alınıyor yine. Kadın bu sefer gerçekten sinirleniyor. Bu sefer net bir şekilde duyuyor adamın söylediklerini.
"Yeter artık. Sigarana laf etmeyi bıraktım diye abartmaya başladın. Sigara da içme zaten. Hayır neden içiyorsun onu da anlayamıyorum ki."
Kadın bu sözlere karşı konuşmadan önce bir kıkırtı çıkıyor ağzından, biraz küçümseyici.
"Bana diyene bak..."
Sözlerine devam edemeden yine onun sert sesi duyuluyor.
"Konu sensin şuan. Ayrıca kendimi kaybetmemde bir sorun yok ama seni kaybedemem."
Bu sözlerden sonra araba çalışıyor, sokaklar boş. Hızını arttırıyor, o hep kendine güvenir. Kadın da ona hep güvenir, sorun yok. Aklındakileri toparlamaya çalışıyor kadın, bir süre sonra konuşmaya başlıyor.
"Ya ben kaybolmak istiyorsam."
Bu sözlerden sonra sadece motor sesi duyulmaya başlıyor. Kadın artık bastıran uykusu ve baş ağrısıyla uykuya dalıyor.
Yine kucağına alıyor kadını, eteğine dikkat ediyor ne kadar ıssız olsa da etraf. Evin yedek anahtarının yerini biliyor, alıp kağıyı açıyor kucağındaki alkol ve biraz ot kokan kadınla. Misafir odasına çıkarıyor kadını çünkü biliyor kendi yatağına bu şekilde girmek istemez. Bırakıyor kadını yatağa ve mutfağa gidip kahve hazırlamaya başlıyor. Sanki kendi evi gibi. Fakat onun evi şuan üst kattaki odada yüzündeki masum ifadeyle uyuyor. Kahvenin yanına biraz da bitter çikolata alıyor, ayılması için. Yavaşça odaya giriyor adam. Kadın ne kadar uyuyor olsa da duyuyor adamın kokusunu, kahveyle karışık. İki favorisi bir arada. Uyanmıyor kadın, onun uyandırmasını bekliyor, biliyor saçına bir öpücükle uyanacak. Bildiği gibi okuyor, beklediği gibi. Saçına bir kaç öpücük konduruluyor kadının. Adam biliyor uyanık olduğunu fakat umursamıyor. İçine çekiyor kafının kokusunu, gözleri doluyor nedense. Kadın gözlerini açıyor yavaşça, biraz daha ayık, yol uzundu ne kadar hızlı gitselerde, rol yapıyor biraz ama yatak başlığına sırtını yaslıyor sonra. Adamın getirip komodinin üstüne koyduğu kahveyi alıyor sonra yavaş ve dikkatlice çünkü dizinde yatıyor şuan adam, kadının. Kahvesini ve çikolatasını bitirene kadar dizinde yatıyor kadının, tek bir ses yok, kadının saatler önce bardakları, sigaraları, otları tuttuğu o ince parmaklar bu sefer adamın saçlarında geziyor sakince. Adam tiksinmez, birazdan kadın duş alıp rahatlarken kendisi de alt kattaki duşa girecek çünkü. Yoksa kadın suçlu hisseder. Biliyorlar birbirlerini, her hareketlerini tahmin edebiliyorlar, düşüncelerini anlayabiliyor ve en önemlisi birbirlerinin kalbinde hissediyorlar kendilerini. Sadece tek bir sorunun cevabını bilmiyorlar, birbirleri hakkında. Neden olmuyor? Bulamıyorlar bu sorunun cevabını ama olmuyor, korkuyorlar belki de. Aslında bu cevabı bulmak ta istemiyorlar. İkisi de rahatlar böyle, birbileriyle. Ama yine de "Neden olmuyor?" demekten alıkoyamıyorlar kendileirni. Kadın baradğı komodine koyuyor ve bu sesle adam kalkıyor kadının dizinden, istemeden de olsa. Dolaptan kıyafet alıyor adam kendine, burası ona ait aslında, bazen yani. Kadında kendi banyosuna gidiyor, giyinme odasından aldığı kıyafetlerle. Duşa giriyorlar aynı evde farklı yerlerde.
Aynı düşünceler, aynı durumlar. Farklı değil, benzer insanlar. Kabullenilenler ve gün yüzüne çıkarılmayanlar.
