''Ama Belki...''

76 4 11
                                    

Felix'in Bakış Açısı:

Hyunjin beni çarşamba günü okuldan sonra 9-2 sınıfına çağırmıştı. 9 saat bitene kadar uyumuştum derslerde. Hyun dahil kimsenin yüzüne bakmamıştım. Dm'lerimde "Gay , ibne , Çük seven vb." mesajlar ile dolmuştu...

Evet , seviyordum. Hwang Hyunjin'i seviyordum. 10. Sınıftan beri hemde...Ama o bunu hiç fark etmedi.

Okul boşalana kadar bekledim ve 9-2 sınıfına gittim. İçeri girdiğimde heryer karanlıktı... Bir an Hyunjin veni kandırdı sandım fakat...Bir anda ışıklar açıldı. Hyunjin arkamdaydı ve kapıyı kapatmıştı.

'Ne konuşacaksın?' Kendimi kontrol edemiyordum her an ağlayabilir gibiydim.

'Felix...Neden 9-2 biliyor musun?' Ne saçma bir soru. Neden soruyor bunu bana kendisi seçmiş sınıfı.

'Bilmiyorum , neden?' Soruya soruyla karşılık verdim. Hyunjin çantasını bir sıraya koydu ve yanıma yaklaştı. Elleri ile aniden ellerimi tuttu.

'Çünkü biz...9. Sınıfın, 2. Dönemi tanıştık.' Söyledikleri ile gözlerim biraz da olsa genişledi. Doğru...9-2...mantıklı bir kodlama. Ama bu zekayı Hyunjin'den beklemezdim.

'Peki , ne istiyorsun?' Ani sorumla Hyunjin benimde çantamı sol omzumdan aldı ve sıraya koydu.

'Hislerini...ve Han'ın kudurukluğunu anlayamadığım için üzgünüm. Seni kırdım...Belki de rezil ettim...Ama...şimdi anlıyorum. Galiba bende seni seviyorum , Felix.' Dediği şeylerle gozlerim bu sefer fal taşı gibi açılmıştı.

'Nerden anladın peki beni sevdiğini?' Artık kolay kolay güvenemiyordum kimseye. Ama ağzından laf almam şarttı...

'Mesajlarımızı tekrar tekrar okuyorum...Fotoğraf çekerken sadece senin gülümsemene bakıyorum , İtiraf sayfasındaki fotoğrafımızdan gözlerimi alamıyorum...' Inanmalı miydim? Bilmiyordum.

'Ama sende beni seviyorsun , degil mi Felix?' Bilemiyordum , ama üzgün karar vermem şuan uygun değildi. Çantamı tekrar sırtıma taktım ve kapıya yöneldim. Son sözümü söyleyerek kapıdan çıktım...

'Belki ihtişamlı bir çıkma teklifi edersen , kabul ederim...Ama belki.'

Diyerek sınıftan ciktim. Fakat o an Hyunjin'in yüzünü cok merak ediyordum...Benim ise kalbim acayip hızlı çarpıyordu...Ona bunu kim söylemişti? Şuan kalbimin sesi ve kulak çınlamalarim dışında hic birsey duymuyordum...duyamazdım ve duyamıyordum.

...

Günlerden perşembeydi. Yine tüm dersler uyumuştum:D Aslında bunu günlük rutin haline getirebilirdim.
Okuldaki tüm bu dedikodular artınca hocalar şüphelenmeye başlamıştı. Umarım kötü birşey olmaz...
Şimdiye dönecek olursak:
Yine teneffüste uyurken birisinin beni sarsması ile uyandım. Bu Han'di. Telaşlı gibiydi ve terliydi. Nolmuştu ki?

'LİX , KOŞ! JEONGIN KAVGA EDICEK! CHAN BUGÜN OKULA GELMEDI , SEUNGMIN'DE ORTALARDA YOK! LÜTFEN YARDIM ET!' Han'ın dedikleri ile gözlerim fal taşı gibi oldu ve sinirlerim tepeme çıktı.

'Kim lan benim bebek ekmeğime bulaşan o ibneler?' Aniden ayağa kalktım. Yumruklarımı sıktım...

Han koşarken bir yandan da konuşuyor, konum veriyordu.

'Galiba 10-E sınıfındalar! Koş koş!' Bir dakika ne-? Galiba mı? Han sen mal mısın amk?!

Hızla 10-E sınıfına koştum ama içeri girdiğimde ortam sessizdi ve perdeler çekilmişti. Az da olsa sıra ve masaları ayırt edebiliyordum. Aniden Han arkamdan geldi ve içeri girdi. Kapıyı kapattı.

İtiraf Sayfası || Hyunlix || Ryeji || ♡Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin